Alle inzendingen over grijs worden

een reiger zo droom ik de dagen door een reiger grijs van rug en wit van buik wachtend op een rimpeling…

Je moet wel oppassen dat je niet wegdrijft op de gratie van haar grijs en je zodanig laat verrassen dat je voor altijd blijft verkleumen in haar ijs…

ook al stribbelde het licht tegen zocht de kilte angstvallig een weg naar buiten omplooien lange lokken haar ovale gelaat dat grijs aftekent tegen het vale behang dringt zich een ijzige stilte op die langzaam omhoog krult waardoor haar adem zichtbaar wegsterft…

grote wolken kleuren statig grijs toch gebied ik hen hun tranen in toom te houden totdat ik daar ben…

het grijze veld had weer een bloem nog bloeiend zonder steel grijs werd wit en zwart de bloem was dus teveel…

Slaperdijk, schapendijk aan het wad, er gebeurt niet veel Grijs op grijs de trage adem van dag en nacht, flarden hartslagloos geruis en golven krijsende meeuwen, zilver- schittering over de zee het slijmspoor van een slak Nergens bloed, alleen wat veren schelpen van vroeger leven en stille zuchten uit het heelal Zonder dijk zou…

Niemand hoort hier thuis, in deze wereld van grijs en gruis. Ik verdwijn onzichtbaar, in achtergrondruis.…

Net zoals wit geen grijs wordt Althans niet bij mij Mijn eigen kleurenpalet Is nog niet dat van een ander Geloof in hoop Hoop ik te geloven Mijn witte ik Denkt echter zwart Boos ben ik niet Wil ik niet worden Boos is zwart, blij is wit Voor één keer Wil ik grijs denken Alleen voor jou Toen werd het zwart.…

Ik kan zo haken naar je ogen, Ze zijn zo mysterieus groen-grijs. Je hele houding is zo edel; wijs mij iemand, die ik zó met ere prijs.…

het wiegelied van Brahms brengt me van de wijs de echo schetst een beeld in vage vegen grijzer dan grijs sterft het in mij…

hij wilde witte wilde schoonheid scheppen en graven in zijn zwartste dromen maar verder dan wat grijs gebazel vermocht hij niet te komen hendrik…

Oud, grijs, afgedankt zit je tussen vier muren wiegend op je stoel turend met die droeve blik naar de klok en haar getik.…

Het flauwe middagzonnetje achter een dunne wolkenlaag laat z’n licht schijnen op de kalme branding van de zee even geen uitbundigheid van zon, zee en strand; gezien vanuit het heelal neigt de aarde grijs en grauw maar wie goed kijkt doorkijkt en doorvoelt ziet minstens 50 tinten grijs Jan Jacob Krediet, schrijverij Peter van der…

Enkel nog de tinten van grijs en donker de koude lucht van vallend water dat hijgend zucht, alles overspoelt met geluid en klater en klam aanvoelt. Soms urenlang ben ik dan bedroefd soms dagenlang ben ik dan moedeloos en wacht ik dan op het scheuren van het grauwe grijs, het opnieuw gebeuren.…

grijs en grauw een nar op antwoord wacht…

, vol grijze loden tranen zonder contacten, vrolijk feestend levend, bijna blind en helemaal grijs geworden waren opeens zo verwassen en verdorven.…

Het is de reiger, blauw-grijs, die krijst.…

Door groen, onder blauw Zwoegt hij voort, dampend, hijgend, Over lang, recht grijs Louter gadegeslagen Door een bellende fietser…

Een voorzichtig blauw Gluurt door een dik grijs gordijn Naar een glimp van groen En blij zingende vogels Hunkerend naar de lente.…

dagen worden korter, kouder groen verkleurd in een warm herfstkleed ook wij veranderen, worden ouder natuurlijk grijs voor je het weet…

Zingende vogelen Geurende bloesemen Slechts een grijs sluierdak moet nog geslecht Wie zet de pomp met de wolkenopzuigende slurf aan in dit elementengevecht?…

Zo worden de woorden gemengd tot grijs. En worden mijn gedichten en ik een eenheid.…

Je kan alleen maar zeggen dat het een gure dag wordt hoog boven de bomen tekenen vogels halfafgebroken cirkels het papier is grijs de koolstof niet zwart maar asgrauw…

Hoe somber zijn die korte januaridagen met een hemel van eentonig grijs geef ons liever sneeuwvelden en ijs dan al die rukwinden en regenvlagen die ons brengen griep en winterplagen terwijl wij dromen van ’n zonneparadijs - hoe somber zijn die korte januaridagen met een hemel van eentonig grijs Ons humeur krijgt ‘t zwaar te dragen daarvan…

zij heeft de dag bekeken het grijs met dat van andere dagen vergeleken spectaculair waren de verschillen niet totdat je op het eigen beeld stootte waar het grijs een ander leven speelt in de wondere wereld van kleur korte plukjes met oplichtend contrast alsof de zon er nog even vat op had tussen zwart en licht bruine herfsttinten…

Schilders van de hoge wolkenluchten wat betekent dat blauw, dat grijs waarmee jullie je dromen saust?…

de horizon De grijs en saaiheid is niet altijd te vermijden Maar menigeen wilde dat dit wel zo wezen kon…

in de tijd uitgestreken blijkt mijn bestaan heel oppervlakkig te wezen of is grijs al de kleur van vergaan…

nagels gelakt in het zwart met dat eeuwig charmante tikkeltje grijs…

aan schotsen van wangen hangen pegels bevroren verlangen gegijzeld uit grijs loden ogen zichtbaar bedrogen ontdooien verboden…