14096 resultaten.
haiku over vloed
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 436 de zon duwt de zee
het water uit en de maan
trekt haar het strand op…
AQUAMARIJNEN
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 251 aquamarijnen
doorschijnend water der zee
zie, de zeilvis vaart !…
Nieuwjaarsduik
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 287 Het koude water
maakt warm en stil omdat de
zee meer minnen wil…
vakantie
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 128 Water naar de zee
Luchtkastelen op het strand
Neem mijn liefde mee…
Een vergeten steen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 82 ik heb op de
mooiste plaats gezeten
een vergeten steen
bij het einde van de pier
om ongestoord
naar het concert van
de wind te luisteren
in grandioos akkoord
geen bladgeruis
of brekende takken als
vallende dissonanten
verstoren het watergeluid
dat in zijn robuustheid
dijk en waterkering heeft
gekend en hen heeft verwend
met alles…
Gevecht tegen het water
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 1.050 ze worden uitgedund door de vijand:
de zee, die triomfeert in deze arena.
hand in hand vecht men voor het land,
om ‘t te behoeden voor een drama.
maar niets is tegen de natuur bestand
en wat rest is een treurig panorama.
de waterstrijders bieden geen tegenstand
en krijgen een ijsje van mama,
op het Bloemendaalse strand.…
Waterhoofd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 700 vloedgolven dragen hersens vol
met water naar de zee en weiger ik
dit jaar met zoveel zielen
bijelkaargepakt
het goudgeelzand te gaan berullen
zee en waterziek ben ik
voel me gehakt
zoek ook het woud niet op
waar regen valt
nee, ik wil betijen in mijn eigen huis
en tuin beneden waterspiegel aan de dijk
waaraan ik woon want als ik toch…
De Zee
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 3.429 de zee vandaag
in onbestemde nevel
heeft zijn levendige vorm
geruild voor een grijze verstikkende deken
maar door de mistlaag
hoor ik het gekeuvel
van de golven
een witte vogel
krijst
in de grauwe dag
niets nieuws
totdat de zee
blauw wordt
de lucht
kleur bekent
en spiegelt
in het water…
Kapel Mercy-center Madison (U.S.A.)
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 422 Zaal vol stilte
maar voelbare aanwezigheid
waar de zee ruist
en de golven breken
en waar het brood
als sprekend teken
de band is die alles vereent.
Vogelenzang en eeuwig water,
altijd weer ebbe en vloed
maar diep besef van de Ene
die allen in allen begroet.…
Zee van verloren rivieren
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 2.386 Witte koppen slaan
als een bres in de branding
de dood in het zout.
Je zingt als een lorelei
ontvoerd uit het zoete land.
*
Muziek: Nina Hagen,'Seemann'…
Zee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 109 Aan zee voel ik
mij klein
als ik kijk naar
wolken en water.
Oneindig is de
beweging.
Eb en vloed.
Boodschappen van ver
omspoelen mjn voeten.
Wier en hout
en touw.
Gewone dingen, maar
ze ruiken zilt en
zijn nu anders.…
De zee
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 329 Een golvend gat van niets dan water
Doemt klotsend op achter dichte mist
Ik zal denken aan dit beeld als later
Ons land door de zee verzwolgen is.…
Zoals het water
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 263 Zoals het water,
zoals de zee vol
vissen en kreeft,
zo komt het woord
met de golf die daar
komt en ons optilt in
een zee van genot en
dan terugtrekt en gaat.
Zoals het water komt en gaat,
zo komen woorden en beelden
van ver en dichtbij op de bries
in het schuim langs de brekers,
het tij van dit en hier,
van jou en mij.…
Rondom ons
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 145 Het silhouet van het glansrijk
stroomt langs de kustlijnen
als een begin of een eind
van getijdige draaipasjes
rondom ons
golven de wateren mee
natuurkrachtig naar
aangespoelde omhelzingen.…
Als een zang
poëzie
4.0 met 8 stemmen 1.767 Een doodzang zo fris
Als een kinderstem is
Zingt de bron van al leven, de zee.
Haar aanwezigheid houdt mijn ziele omvangen,
Mijn ziele zo ziek van ruimte en verlangen
Naar de onoverwinbare,
De onbezinbare,
De nooit-verandrende zee.…
De zee, één water van vrijheid
poëzie
3.0 met 15 stemmen 5.567 De zee, één water van vrijheid,
Dansend oneindig licht,
De lucht, één ruimte van vrijheid
Zonder gewicht
Zij spelen de een met de âar,
Vrijhede‘ ontmoetend elkaar.…
zeezicht
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 146 ik zit graag op het duin
helm beschermend, uit de wind
ik volg de zon weerkaatsend
de ondergang is kleurrijk gezwind
dan wordt het langzaam donker
en doe ik mijn ogen even dicht
dat moment zie ik de zee
het water, de golven, het wad
ik draai om
naar de lichten van de stad…
de blote zee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 274 Vrede is een zee van naakt zijn.
Een zaak van anderen
raken bij de huid.
De kleuren wissen in de massa.
Golven verankeren op een lens.
De mens is een druppel.
In zijn kleren valt hij op,
het netvlies van de visser
trilt in niets dan water.…
Haar eigen blauwdruk
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 221 je vijvert
in rimpelloze rust
kaatst hemel haar
eigen blauwdruk terug
waar beken jou
in oorsprong vullen
met jeugd en
speels onstuimig zijn
neem jij hen
in bescherming en
leidt ze door verwateren
naar eigen veiligheid
aan jouw boezem
is het heerlijk laven
voordat zij zich op weg
naar zee gaan wagen…
De zee
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 131 Golvend water,
woest gedruis.
Stilte gaat verder
in wild geruis.
Mijn voetstap
geeft zijn spoor
aan de eeuwigheid.
Maar bij de eerste golf
is mijn spoor verdwenen.
Mijn voet gaat mee in de zee.
Mijn eigenheid
in de onenigheid.
Al mijn gevoelens laat ik gaan,
geef ze over aan de zee.
De zee,
die mij een vrije weg geeft.…
De branding breekt
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 190 Het buldert als de branding breekt
Het zand zuigt waar ik sta
Dan glijdt het water glinsterend weg
De branding achterna
Het blauwe open watervlak
Zo nieuw en toch zo oud
Het ademt golvend op en neer
Is met zichzelf vertrouwd
Ik geef het eb het oude mee
Al mijn versteend getob
En rustig neemt de zee het aan
Het water neemt het op
Ik…
Weerkaatsing
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 153 Was ik maar de weerkaatsing
Van de gloed van de maan
Op het rimpelloze water
Van een oceaan
Dan verdween ik bij zonsopgang
Slapend in de zee
En kwam ik weer tevoorschijn
Met de avond mee
Maar vast denkt ook die weerkaatsing
“Die schepen die langsgaan
Als ik toch eens één van hen was
Dan kon ik hiervandaan.”…
Slanke vingers reiken
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 325 zag je hand
voelde je slanke
vingers reiken
naar mijn woorden
ik raakte je wel
in een verkeerd bereiken
we golfden
maar niet op slag
ik overspoelde met
kracht en gevoel jouw
woorden en weet dat
ik dat niet zo maar bedoel
mijn vloed bracht
de hoogte van springtij
toch ben ik blij dat
jouw kust mij trotseerde
in elkaars woorden…
onverzettelijk
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 216 massief basalt breekt
stukslaand het woeste water
rotsvast de branding…
Overweldigt me met zee
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 295 ik kijk je weg
in golven donder je
zout water krachteloos
tot slierten wit
je trekt het zand
onder me uit
ziedend wenk je
fluistert overgave
ik groet de wind
het kale zand
een vage duinenrij
met meeuwen op het strand
was een voetstap
die door vloed
werd afgeschuimd
mijn sporen ben ik kwijt
je overweldigt me met zee
verwatert…
strandwandeling
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 269 ik luister…
hoor enkel
wat ik horen wil
rumoerigheid trekt stilaan weg
gouden zand waait op
verblijdt een kind
zeewater speelt
een spel met de wind
ik luister…
hoor enkel
alleen nog maar
de zingende wind
dans met mij
hoor aan mijn lied
kom morgen terug
vergeet mij niet!…
Haverklap
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 116 noch 't zout ontzilt deze luchtenzee
regen ademt water tot
waanzin telkens weer…
Onbereikbaar blauw
netgedicht
3.0 met 138 stemmen 51 ik draai
zwaai naar
en aai de golven
dompel in het
witte schuim
dat weg flitst
van de rafelige
kammen die
zich kuivend
verheffen
naar het
onbereikbaar
blauw van
de hemel
terugvallend
hun draai
eindelijk weer
vindend uitlopend
op rul zand
van het strand
waar ronde
schelpen
hun laatste
gebeden
murmelen
tussen
scherplange…
zij roest in haar boeien
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 535 en wij luiden
klokken omdat we de gaten
gaan stoppen die door het
water en stroming ontstaan,hopen
in het geweld niet ten onder te gaan
wij voelen ons sterker
met de natuur in de kerker
maar zij roest in haar boeien
wil lente gaan bloeien in
elkander verstaan, dan kunnen
we onze bestemming weer aan…
zacht wolkt de zee
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 658 zacht wolkt
zee om je heen
glijdt lucht
als branding
langs je
nat is het spel
dat je speelt
met het water
kou vraagt mijn
warmte pas later
lopen op strand
duim in je hand
wil je niet vast
maar ik voel
dat je past
kussen elkaar
golven zijn daar
overspoelen de
schoenen en
koelen ons zoenen
we hebben
gelachen
intens liefgehad…