Alle inzendingen over half-been

Ik sta al een half uur met mijn handen achter mijn hoofd, ellebogen tegen de witte tegels... Het warme water valt gestaag over mijn haar en gezicht. Het water loopt langs mijn half geopende mond langs mijn lichaam en mijn benen, naar mijn tenen, tot het putje op de grond...…

Half op weg besef ik waar ik sta half op weg zie ik mijn grenzen half op weg voel ik waar 't om draait half op weg weet ik haarscherp wie ik ben half op weg kijk ik om en ga dan fier vooruit…

Het zit niet mee: nog steeds geen kabinet De Hamerdame informeert en oppert Door fractieleiders wordt geboomd, gemopperd Beoogde snelheid blijkt een treuzeltred Ze zijn niet exclusief aan het formeren Maar ook elkaar aan ‘t sensibiliseren…

want er is iets aan de hand Ik zal zoeken naar de juiste woorden en zinnen die er echt toe doen Ik zal wikken en blijven wegen tot er staat wat ik bedoel Ik zal onvermoeibaar horens vatten en trefzeker koppen slaan In zinnen die de lading dekken en de dichterskunst verstaan Dit lied zal potten breken en tintelen door merg en been…

Een man zonder benen in Rome Wou graag twee protheses bekomen Maar toen ie eens las Hoe duur zoiets was Heeft ie heel snel de benen genomen…

Ik denk nog heel vaak aan Marlene Wat had zij een heerlijke benen Doch elk exemplaar En dat was nou naar Had ook van die heel lange tenen…

Een heftige vrouw uit Terheijden Wou mij met haar benen verleiden Maar 'k zei tegen haar: Doe snel uit elkaar Want risico's wil ik graag spreiden…

onbestaand hij weet niet eens wie ooit de muren overschreed hij loopt, zich veilig wanend, richting graf tot peilers worden stukgegooid, tumult en chaos schudden denkpatronen door elkaar, het zelf voelt zich met vrees omhuld in beeldenstorm gaan werelden teloor wie ben ik nog, wiens overgrote schuld dat ik al denkend plots een been…

Twee buitenbenen passen niet bij elkaar, ze lopen zo raar, zei ze onbeheerst gedecideerd. Een buitenbeen verlangt naar een binnenbeen, stabiel en veerbaar. Alleen zo loop ik recht op ‘t pad.…

Als je in je leven, altijd aarzelt een stap te gaan, bemerk je, als je oud en grijs bent… Dat je, je hele leven, op één been hebt gestaan.…

sterfelijk vertraag ik mijn verhaal het breekpunt zichtbaar wanneer lijnen aan kracht winnen, golven worden die ik schep tot schuimend lichaam er waait een gedicht uit grillig gevormd ook door het zilte aangetast mijn handen halen zich open aan de horizon versieren illusies met schelpgeruis opnieuw in deze volgorde van emotie…

Samen verzwachteld om Het zere been Zijn zij minder bang.…

Manlief heeft niet door, dat er geen speling meer is voor dit soort grappen, mijn been zit geparkeerd tussen twee nummerplaten! Zoonlief begrijpt mijn gil nog net op tijd want het is mijn andere been, wat door de gladheid wegglijdt. Hij komt zijn moeder te hulp gelukkig maar, anders had ik mooi gelegen daar!…

De beelden schrompelden ineen, stille gaten werden gevuld met jammerklachten steen en been. Waar bleef nu de schimmenjager met zijn zekere pijl en boog, die trots de vangst toonde, mager, maar niet over de opbrengst loog? Was hij de heer der heerscharen of ben ik nog steeds de half-gare? (dank aan Harm Bos)…

Dwingend dringend zijn haar bekken verkrampte benen die verwurgen trekken Zweet tussen geplette borsten waarop ik steun half geopende natte lippen smoren mijn gekreun Gelijk in het ritme van de Bolero Parende ongeremd tijdloos geil ineen Zweet laat zilte druppels druipen Langs billen borsten de beslagen ruiten Emotieloos koud klinkt haar…

Het moet nog inhoud hebben terwijl zij met kort gerokte benen voorbij het raam uitdagend komt passeren, zwarte netkousen deels cellulitisch maskeren en hij haar, zijn lippen vochtig likkend, met half gesloten ogen volgt, vooruit denkend aan de nachtelijke beelden en zichzelf reeds daaraan ver-rukt.…

Een half jaar zal ik jou intens beminnen Een half jaar wil ik zonder jullie niets beginnen Een half jaar zal ik jullie vriend en maatje zijn Een half jaar gedeelde vreugd en geen pijn Een half jaar is een heel leven te kort.…

Waarheid is vluchtig, je ziet haar half verschijnen – en half verdwijnen.…

beelden van hoe het ooit was verschijnen bij het zien van kinderen spelend in het gras vader en moeder dichtbij zo was dat ook voor mij maar nu nu het niet meer zo is ervaar ik steeds sterker het gemis van jou om mij heen want zonder vader of moeder ben je zo maar ineens half minder kind en een beetje meer alleen…

Denkend aan m’n jaren in Blooker’s dorp aan de Amstel bij het Amstelstation - ruik ik de geur van chocola hoor de treinen en zie de glinstering van de Amstel Bezoek ik weemoedig de plek blijkt het een kantorenpark ik vermijd voortaan de plaats - bewaar zo de oude beelden worden niet verdrongen door 'Manhattan aan de Amstel…

oh eiland van de eeuwige lente hoe zomers bruinde je mijn benen door regelmatig de passaatwind mijn equatoriale stiltegordel met aangename warmte te beroeren idyllisch lag je daar te stralen tussen de knipogende olivijnen die half verborgen tussen het zand het groen met verve verdedigden als ongeëvenaarde compensatie oh eiland van de eeuwige…

ik zag witte handen waarvan de lange vingers behoedzaam gordijnen open schoven langs zingende rails een been dat steevast gehuld was in een onbestendige kleur rok die nu de gok waagde om eindelijk lentelicht te dragen zo oplichtend werd de scene compleet die in slow motion bij half duister zonder woorden even bedreigend…

De Oerolifanten uit Oerwapperland zijn wereldberoemd om hun grote verstand, en ééntje daaronder wel heel in ’t bijzonder: die is nota bene een Letterschrijfwonder!…

’t Is wederzijds gelijk gebrek, Half wijs te wezen of half gek.…

boxershort de tanden gepoetst oren gewassen onderweg naar verlangens in gedachten haar bedankje gelegen aan een bloementuin heb ik je lief, vraagt hij zich af de fles nog ongeopend denkend aan haar open mond die hij ooit heb ik je lief, vraagt zij zich af in de badkamer voor het spiegelbeeld in gedachten haar benen op weg naar…

"tot over veertien dagen" zegt Brechtje en nog half in dromen gehuld verlaat ik het consult...…

Ik kan er niets aan doen, mijnheer ik vond echt maar één schoen, mijnheer die bleek toen van mijn broer, mijnheer mijn been begon te zwellen en toen moest ik naar een arts, mijnheer mijn been zag half zwart, mijnheer het moest er bijna af, mijnheer ik moest het er mee stellen En m'n fiets bleek toen gejat, mijnheer m'n brommerband stond plat…

Effen, grauwe lucht hangt laag: de toren zie je half zeer scherp, half niet.…

Een stevige slager uit Drachten, juist bezig een varken te slachten, keek eventjes op en dacht toen hardop: ‘Dat was half om half te verwachten.’…

Half duivel, half engel, een halfbloed Soms ben je lief en goed Soms ben je ondeugend, stout Soms ben je gewoon helemaal fout Een innerlijke strijd die we moeten berijden Van binnen een tweestrijd, die soms tot hoofdpijn leid Het goede en kwade in ons lichaam samen…