Alle inzendingen over hart OR eenzaamheid OR oneindig

slechts drie dingen zijn oneindig: de sterren aan de hemel, de waterdruppels in de zee en de tranen van het hart…

Verwarmt mijn hart mijn omgeving hoe sterk ook onderkoeld. Jouw fonkelende ogen voeren mij dan mee Dansend over de golven van jouw liefdes-zee. Ze laten mij mee deinen ritmisch en vetrouwd. Ondanks dat ik je pas ken voel ik dat ik veel van je houd. Oneindig mag dit duren tot in de lengte van dagen.…

Oneindig ver van mij. Een grote leegte tussen ons in. Zo onbereikbaar, zo pijnlijk ver. Ik sta hier, jij staat daar. Oneindig ver van mij. Gisteren is slechts een herinnering, morgen hoeft niet meer. Want elke dag zonder jou is een dag te veel.…

Ze bestaan en ze groeien verder naar het oneindige.…

afgelopen nacht droomde ik een droom oneindig ik schoot wakker maar die droom? was toch oneindig? wakker o droom ik nog? oneindig?…

, fluistert je hart je onbekende beelden in, en hoor je voor het eerst je eigen ziel, je ziel spreken, zonder taal of woorden, god luistert en fluistert, vertelt je alles over de eeuwige oneindigheid, over alles wie jij was en bent en zijn zal, in een zuivere stilte van gedachten, onbekende, kosmische krachten onthullen wie jij was,…

eindelijk het is weer licht in mijn hoofd eindelijk niet langer meer verdoofd oneindig kan ik weer zachtjes zingen met jou dit gevoel, lief niet te verdringen oneindig had ik je toch beloofd…………

Waar tijdlijnen door een snijpunt gaan, is uit een nagalmende oerknal geboren, de oorsprong waar tijd nooit stil kan staan. Er gaat iets in eindeloze ruimte verloren in een baan van cirkels en hyperbolen. Er zijn zacht ruisende echo’s te horen van zingende golven die eeuwig ronddolen op klanken van ontelbare rotaties geleden. Iets onbekends…

Drijvend in de zee Gaat elke beweging met mij mee Zo fijn en oneindig zacht Bij gelegenheid met kracht Ben blij met mijn laatste sprong in het diepe Geholpen door geliefden die mij toeriepen Dit was het dan En geniet ervan Heen en weer met eb en vloed Het doet mij oneindig goed Ben weer terug op het land Verspreid over goudgeel…

Zon die op mijn Schedel schijnt, Alle zwarte gedachten Tot achter de horizon Verdrijft - Alleen nog Bloemen in alle kleuren En vogelgekir dat tegen De bergen weerkaatst, Beek die kabbl'en blijft Tot in oneindigheid En die mij van mijn Vaste last bevrijdt Italie, Oggebbio, 2 mei 2013.…

Hoor hoe de aarde ons geluidloos ontglijdt Wij luisteren naar de oneindigheid.…

verte, Langs lijnen van Oneindigheid…

Een hond blaft op het erf van een klein huisje vlakbij het panbos daarin zit een ritme waar ik u tegen zeg meegenomen bagage pleur het ergens neer in hoek van mijn part dat deel waar deelnemers steeds meer lichtere vormen aannemen doe het maar wel op je eigen manier er bestaat geen zin Zonder lucht tussen letters materie van het…

zich een bloem de vlinder drinkt van het zoet van het rood aan het einde niets is meer niets is niets oneindig niets het niets is uiteindelijk oneindig…

is niet van steen Nu zie ik haar niet meer aankomen Ik zie haar niet meer op straat En er is niemand die over haar praat Die blik in haar ogen Die meewarigheid De sympathie die ik voelde Op afstand bleef ik Al die tijd Maar ik wist van binnen Die kan zomaar verdwijnen In het niets Ondergegaan in eenzaamheid…

Als de jaren zich aaneen gaan rijgen tot een schier oneindige reeks dan verliezen de dagen hun eigen kleur en vergrijzen tot eentonigheid. Als ook het wereldgebeuren vervaagt in de schimmigheid der dagen, dan sterft de tijd in eenzaamheid, komen herinneringen steeds meer tot leven.…

Het hoofd rust moegestreden in de stralen van de nacht het hart warm en zacht leeft, oneindig tevreden.…

Men zegt dat het oneindig is. Men denkt dat iedereen het kent. Ik weet niet wat men bedoelt. Ik heb het nooit gevoeld. Ik heb nooit een warm gevoel van binnen, want de kou van de eenzaamheid zal altijd winnen. Ik weet niet wat het betekent, want niemand heeft het mij ooit gegeven.…

Jij begreep wat ik nog steeds bewaarde, lieverd, jij wist het in mijn hart te buigen en reikte mij daarbij jouw liefdevolle hand, echter stond ik nou niet meteen te juichen. Lieverd, ik dank je voor je oneindige geduld, tot mijn lege wereld weer kon worden bemand, en mijn zo kille hart weer met liefde gevuld.…

eenzaam staat zij voor het raam ziet de maan oneindig eenzaam tussen kobaltblauw en sterren gaan met slapeloosheid geslagen door plagen van de dag schreiend ontwaakt in koele nacht uit holle orkaan als vriendelijke maan haar toelacht geel en zoet als een meloen o, wonderdroom zo schoon teer als een zoen o,…

Muziek vol van liefde Klinkt als pijn en verdriet Weerkaatst in een lied Op zoek naar geduld De stilte die rust was Klinkt nu als een leegte Een oneindige leegte Met vragen vervuld De nachtelijke schoonheid Voelt duister en kil Somber, koud en stil De pracht lijkt verdwenen De wereld lijkt anders Zonder jou in mijn hart…

messen steken in mijn lichaam als ik jouw tranen zie stromen in mijn eenzame herinneringen smekend in oneindig verdriet opdat je terug zult komen ik leef opeens in een andere wereld nu herken ik de onbetaalbare waarde van jouw onbereikbare hart waarmee je mij vijf en een half jaar seconde na seconde de liefde verklaarde stond je maar weer…

op een stalen ros gezeten met achterlating van alles wat niet vast gehangen slechts ballast kan zijn door de jaren van jeugd blik op oneindig in het hart de wetenschap van morgen dorpen rondom armoede met stof op het bord eenzame gitaren snaren over melancholie en rust die berust in de ondergang van stukjes vlees en bot de onaanraakbaren…

Elke fonkeling schittert in mijn hart De nacht is niet meer zwart Oneindig veel sterren Zeggen mij gedag Ik voel iets Wat ik al wist…

Mijn vent, mijn maatje Mijn mentor, mijn troost Mijn geliefde, mijn minnaar Mijn beschermer, mijn verzorger Mijn hart Mijn ziel Wat heb ik je oneindig lief!…

In eenzame afwachting kijkt zij door ramen in duisternis en telt seconden in minuten steeds verder weg tot ogen nog enkel sterren zien oneindig hoog ongrijpbaar ver en zij wacht geduldig tot die ene schitterend krachtig zal vallen deze nacht…

het landschap is mijn eenzaamheid de vlucht waardoor een vogel zwijgt het vergezicht de stilte als sneeuw op mijn winterlijf ik vind een blauwe wereld van golven en van wolken en ik heb je razend lief wanneer zee en wind ontstaan in het oneindige van wat ik zie over schuchterheid van gisteren en te magere regenwangen…

Hart klopt eenzaam, tomeloos zonder te stoppen steeds maar door. Hart verlangt naar liefde, telkens weer geen gehoor Hart is even verstomd, 'n tel blijven staan helemaal in smoor. Hart is weer gebroken klopt weer eenzaam en gaat maar door.…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

Verdoken tussen de kussens van je hart gevuld vol veren zo licht zo zacht als je handen die zich ook nu om de mijne verstrengelen als een stille verbintenis voor oneindige liefde waar zelfs harten te klein voor zijn…