Alle inzendingen over harte

Stil en langzaam verwelk je uit mij gedachten Maar de wortels blijven herinneringen halen uit de grond van mijn hart…

Jouw hart en het mijne vol liefde en trouw Jouw hart en het mijne waar ik zo van hou Mijn hart en het jouwe vol trouw en geluk Twee harten verstrengelt dat gaat nooit meer stuk…

dan dat mijn ziel kan dragen en waar niemand nog zal vragen waar ik mijn hart aan gaf…

Dit kruis kan ik niet dragen, het is echt te zwaar voor mij. 4 mei, toch was die dag gekomen, mijn bange hart werd stilgezet, Even weg van deze wereld, onwetend, liggend in een ziekenhuisbed. Mijn lichaam was gebroken, mijn geest was zo verward. Maar het eerste wat ik hoorde, was kloppen, het kloppen van mijn hart.…

Drie maanden niet gezien nog steeds sterk gevoel Mocht even niet zo zijn hoofden bleven koel Harten die al kloppend riepen om elkaar Wetend dat het goed komt ooit komt die dag daar Liefde die bedoeld is stopt niet, maar volhardt Weliswaar een leeg leven maar met een heel vol hart…

Het Hart is vaak vol van liefde, maar soms ook vol verdriet, Het klopt bij alle mensen, maar je ziet het niet. Het kan haten en beminnen, en is soms vol van pijn, Maar kan in liefde tussen mensen, ook van die ander zijn. Het is soms open of gesloten, en bij sommigen heel groot. Het mijne moest men repareren, want anders ging ik dood.…

een hart zwaar als lood en een heel vol gemoed groot de deceptie je hebt het niet gedaan…

Zo wonderlijk waardevol is het hart Een gelikt geheel deel uitmakend van het lichaam bij wie men zuinig omgaat met haar energie op hetzelfde moment straalt ze eigenheid uit om te omarmen met hier en daar breek- en kwetsbare toetsen.…

nu bedolven in een seizoen waar niemand kan leven In dit plekje van mijn hart heb ik alle vreugd verloren Verdwaal ik in de donkere nacht Waar niemand mij nog kan horen…

Ik hou van kastelen en ik hou van stilte Maar dit hoeft voor mij niet meer Ik heb bewezen dat ik om kan met de kilte Zeg me, wanneer voel ik de zomer weer? De gloed van verlangen over mijn huid De zucht om de weergevonden rust De glimlach die alle kelders sluit De kus die alle draken sust…

Draag me niet op handen maar Breek me, onvoorzichtig Spaar me niet mijn tranen Geef me mijn verdriet Streel me niet met handen Die gedrenkt zijn in geheim Zonder iets te zeggen Verscheur je telkens weer Mijn hart…

Vanuit mijn hart zet ik mijn woorden op papier, en schrijf met liefde mijn verhalen niet altijd met groot plezier. Soms schrijf ik harde woorden, maar heel diep in mijn hart huil ik bittere tranen ben ik vervuld van smart. Want niemand kent mijn ware ik of hoe mijn leven werk'lijk is.…

Misschien dat ik het papier ooit, wanneer ik mijn hart heb voltooid, over jou zal vertellen, misschien blijven mijn wangen dan droog.…

Al je zorgen over morgen Zijn nu in je hart verborgen Je neemt ze mee voor de laatste keer En ik zie je dan nooit meer Samen intensief geleeft in lief en leed Jij weet wat je me deed Nu nog zal ik van je leren En ik weet dat morgen kan verkeren Ook voor anderen is dit moment van grote waarde En al ben je niet meer op deze aarde Voor ons zal…

jouw hart is de kern en blijft je levenslang trouw Het hart heeft vele deurtjes af en toe slaat er een dicht het openstellen voor een ander geeft net dat beetje licht Eens stopt het kloppen en wat het hart heeft vergaard blijf altijd van jou in het allerdiepste bewaard...…

Met vlakke hand zoekt ze mijn hart waarvan ze het bestaan vermoedt maar achter mijn ribbenkast blijft het akelig stil "Een metafoor", zegt ze "IJskoningin", zegt ze Uitdagend, overmoedig vraag ik haar wat dat betekent Haar antwoord is een brandmerk op mijn geweten haar zelfgedolven graf "Je hart is ergens anders" Nog voor…

Laat me opgaan in muziek of in de smaak van de koffie die ik drink en laat me luide stilte zijn in alledaagse oren Want ik wil verdrinken in de tijd en verdampen met het water in een naastgelegen meertje En laat dan de aardschokken mij zijn en de zomer mijn naam zodat ik dit vuur dat mijn hart bezit laat gaan…

pulserend blauw naar rood promoverend snakt naar zuurstof rondpompend vraagt om brandstof tot aan de laatste stuiptrekking hardnekkig leven hierbij zal ik het moeten laten…

Zij heeft mijn hart die mooiste dag gestolen, sindsdien ben ik het kwijt zij wist het tot vandaag te houden, nooit had ik daarvan spijt. Het is alweer een poos geleden maar 't lijkt zo'n korte tijd.…

Al zijn we apart wij delen samen een hart.…

ineens brak het beeld in duizenden stukken omzoomd met oranje ging avondzon onder het klopte niet maar het klopte wel te hard, te snel nee, het klopte niet het ging pas weer dagen onder een nieuwe maan toen ik ontwaakte met kippenvel…

Die dag stopte je hart met kloppen en ik je moest afstaan aan de dood Er was geen God die jou bescherming bood Nu stijg je boven alle dingen uit in de onaanraakbare oneindigheid Die dag reis je met me mee in m'n hoofd en in m'n dromen tot ook mijn zijn is gedoofd en we elkaar op een dag toch weer tegen zullen komen?…

De deur van je hart zit nog op slot Ik kan niet naar binnen De sleutel zit aan de binnenkant Ik heb aangeklopt maar je hebt nog niet opengedaan…

ik verhaal u over de lengte van de dagen mijn barstensvol gemoed spreekt tot mij ik zeg u dat mijn ziel bedroefd is is het de wind, gestorven in een dal vol zand golven die vrijwillig op de rotsen slaan de zon die in een zee van rood ten onder is gegaan of het beest rondom mij dat overal aan vreet ik zeg u dat ik…

Als mijn hart, zo hard klopt da'k het zelf hoor, schrijft dan mijn arts geluiddempers voor?…

zijn hand aan haar borst raakt haar diepbonzend hart stilzwijgend schreeuwt hij om liefde slaat zij haar ogen neer kan alleen maar ademen uit in uit…

Toen nog niet, Je was van mij Voor even Je ogen die voor zich spraken Je lach die meer dan 1000 woorden zei Ik kon niet met Of zonder je Het deed pijn Mijn hart verscheurde Geen gevoel Het was een droom Niet meer dan dat Jij was mijn wereld uit Het deed m’n ogen tranen In het hart van mijn gevoel Ik wilde jou Te graag Maar ik vraag…

Als ik denk ik houd van jou dan bruist het in mijn hart zoveel gezichten namen lieve momenten al ging het mis elk een plaatsje apart maar waar juist die ene zijn naam schreef in onuitwisbare inkt is mijn gebleven…

mijn rafelig hart dat nauwelijks kloppend slechts af en toe schoppend mijn uithoudingsvermogen tart en ik die als een wakkere heilsoldaat gebogen over een dodelijk ziek wezen onmachtig de gebroken ogen te lezen wacht, opdat het mij eindelijk verlaat.…

ik heb mijn hart maar uit mijn borst gehaald er waren teveel klachten het werkte niet of juist teveel nooit wat ik ervan verwachtte het was van slag sloeg op hol sprong voortdurend uit de band het is vervangen door een manuele pomp en alles is weer in de hand…