2908 resultaten.
Niet toerekeningsvatbaar!
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 441 Niet toerekeningsvatbaar.
ben je, als je niet meer weet wat je doet
als het mooi verpakt moet worden
als je een reden nodig hebt,
of juist niet.
Niet toerekeningsvatbaar
als je daden worden vergoelijkt
als krankzinnige dingen worden bedekt,
niet met de mantel der liefde maar
met de toerekeningmantel!
Een verklaring is niet nodig, een mantel…
Klokje rond
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 397 Ik heb het klokje rond
geslapen
Was er eigenlijk aan toe
Verbaasd wakker kijkend
in de rondte
nog steeds wat duf,
een beetje moe,
zie ‘k mijn wekker
staan.
Vierkant!…
Hoogtevrees
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 209 Door hoogtevrees
omgeven
sprak zij met angst
en beven.
Hoogmoed komt voor de val.
’t Is daarom dat zij beval:
Springen is ’t
laatste dat ik doen zal.…
Alles heeft een reden
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 2.546 Dat ik je tegenkwam,
je ontmoette
Jaren lief en leed deelde,
het is voorbij.
Dat ik je vriendschap
koesterde tot het over was,
het is voorbij.
Dat ik alle kleine geheimen
met je deelde net als de grote
tot je mijn ziel raakte
toen was ’t voorbij.
Dat we samen lachten en huilden
emoties deelden,
er niks meer te delen viel
en…
Mijn schaduw
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.763 Er zijn van die dagen,
dan loop ik me voorbij
Dat kan toch helemaal niet
want mijn schaduw
houdt me bij!
Er zijn van die dagen
dan doe ik helemaal niks
Dat geldt ook voor mijn schaduw
overwerken doet ie zich dan niet,
hij is dan vlak bij me.
Er zijn van die dagen,
dan doe ik van beiden iets
Dan doet mijn schaduw
ook nog wat…
Verstillen
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 220 ondergedompeld in een rode vuurzee
is de verslagenheid daar waar
logica ver te zoeken lijkt
onschuldige zielen die aan het begin
stonden om de wereld te verkennen
hun horizon te verruimen
zich te laven aan het leven
werd nors verstoord
door meedogenloze kogels…
Nachtgeluiden
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 263 Het is nacht
en de wind speelt met de houten gong
de maan straalt
zachtmoedig
op de daken
de kamer is gevuld
met pianoklanken
klanken
die klimmen en dalen
In de stad
verstrijken de uren
gedwee
uren gevuld
met zoeken naar geluk
Zoeken
dat het geluk
verhult
Geluk
niet te vatten volheid!
Cafégeroezemoes -
geluiden
die…
Dageraad
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 156 In heldere eenvoud zijn -
het verstaan zonder woorden
Niet verstrikt in droom en gedachte
die in golven gaan en komen
En in liefde gaan
het hart een kalme nachtzee -
lichtbundel die door het donker glijdt -
door een nieuwe dageraad gedragen…
Als de vlinders dromen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 581 Als de vlinders komen
die de zinnen van je
huid mogen vangen, de
zinnelijke spirit in de
ogen, bron van dromen
als de knoppen botten,
fluisterend gebaar
van vingertoppen in de
ravenzwarte haren, de
koelte van schaduw op
de oogleden, sproeten
op de wangen, bloesem
van je jeugd in een
zijden cocon te spinnen.
Als ik daar…
Trieste oude man
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 333 uw wandeling in het winterlicht
ik kan er niet omheen
de triestheid raakt me
gaat me door merg en been
een zilveren weerschijn
zie ik op uw haardos landen
het spreken van de jaren
plooit zich op nijvere handen
rond schuifeltraagheid
de diep gebogen rug
uitzien naar is er niet
komt niet meer terug
uw oude jas hangt zwaar
doordrenkt…
Ademen uit zelfstandigheid
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 277 De olm staat mij nader toe in zijn nadenkendheid,
een gelijke taal ruist door ons heen, dezelfde strijd,
met wortels in het verleden en ziel in het kale zwerk,
onverbiddelijk torsen we samen het beknotte werk.
De uilen vliegen als bedoelde jaren uit ons weg,
angst wordt stilte, wordt houterig zonder enig overleg ,
waar de stam, vertakt tot…
Uit aarde en van turf dichtbij
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 666 Woel me gedachten malend
Naar het eind van deze nacht
Slaap heeft het al weer
Verloren van dringende
Gedachten die door farmaco
Een tijdlang waren stilgelegd -
Nu zijn ze er weer, gedachten
Van toen, gedachten van nu,
Gedachten van straks als
Het leven er niet meer is
Dichtbij de aarde voel ik me nu
En de turf waaruit ik geboren…
in de helderheid van wind
netgedicht
5.0 met 8 stemmen 381 waarom schrijf je dan nog,
vraag jij
het is mijn groet,
antwoord ik
aan gezichten in de ramen,
veranderlijk in het stilstaan tussen nieuwe en oude
bomen
zonder ochtend, avond of
eindbestemming
zo ben ik ook jou
en wat we weten, weerloos
achter het dunne vlies van woorden
en in vrije kamers van verte
waar dagen aan de grond…
notitieboekje
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 249 soms
wanneer je verre reizen maakt
dan moet je soms noteren
iets bijzonders misschien
of misschien iets heel gewoons
een mooie plek
een speciale ontmoeting
of
zomaar
een dood vogeltje
op het trottoir
dat je opeens
verdrietig maakt
een heerlijk gerecht
een telefoonnummer
reizigers die vrienden worden
of misschien zomaar…
De laatste roos van de zomer
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 548 't Is de laatste roos van de zomer
die de ochtend begroet, alleen.
Bloemen die haar eens vergezelden,
zij verschrompelden één voor één.
En geen knop zal openbloeien
tot opnieuw de lente weer ontwaakt.
't Is de laatste roos van de zomer
die mij altijd weemoedig maakt.
Nu de laatste roos van de zomer
aan haar tocht naar de herfst begint…
Rust der ziel
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 178 Onrust vind ik alleen daar
waar rust ontbreekt...
steekt dan de pijn
in mijn borst, hoofd en geest
niet zo klein,
maar doet me
meer zeer
dan simpel verdriet.
Onrust in de ziel
is,
waar ik viel.
Daar waar rust is
tenslotte
koester ik
wat klopt, rust geeft
niks mis
mee is
maar juist
vrij en positief in me leeft.…
Liefhebben
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 138 Ik ben iemand
die het leven
heel erg liefheeft
en de mensen om me heen;
zo erg zelfs,
dat mijn eigen leven
net even niet
belangrijk scheen.…
Herhaling van zetten
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 168 Bij een nieuwjaar
De eerste handen
Afgerukt - was het
Maar bij een
Paar vingers gebleven -
De eerste ogen
Die in dit leven
Nooit meer zullen
Zien, terwijl de
Tijd zonder mededogen
Doorgaat met waar het
Mee bezig was -
De mate van menselijk
Lijden te meten -
En de eerste dode
Weer is gevallen
Bij een grimmig feest…
het woord is aan hem
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 270 de laatste tijd heeft hij het gevoel
dat er geen speciale reden meer
is om langs te komen
hun verliefdheid schijnt al voorbij
als ze weer eens afspreken ruikt
hij een ander soort parfum. draagt
ze een ander kapsel en heeft ze
weinig tijd.
op zijn vraag wanneer ze elkaar weer
zullen ontmoeten zegt ze tamelijk
arrogant
geen idee , je weet…
In het ochtendlicht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 125 half zeven was het ongeveer toen ze
wakker schrok van het geluid
ze vermoedde dat het een kindje was
dat van hiernaast, het huilde
hij ontwaakte ook, langzaam…
ze gleed met haar hand over zijn gezicht
teder, ongelooflijk teder.
haar donkere lippen nodigden zijn mond
heel even zag ze hoe bruin hij haar vond
toen hun ogen elkaar ontmoetten…
het bruidspaar
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 3.289 ze was zestien jaar en zag er bezorgd uit
helemaal niet als een gelukkige bruid
opeens een vreemde voor mij
in een witte jurk met buik
haar aanstaande leek zo uit de schoolbank
te zijn geplukt
ik weet nog tot op de dag van vandaag dat
“men “er schande van sprak
want er moest getrouwd worden aangezien
er een kindje zou komen.
ik begreep…
Willens en wetens
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 131 Wanorde, zo noemt
Borgdorff mijn poëzie,
Maar dan wel gedeeld
Door twee, regels die
Willens en wetens
Door midden zijn gehakt
Door de mens die
Ik genoemd wordt,
Oogluikend toegestaan door
Hen die ook in mij wonen -
Gebroken regels getuigen
Van een gebroken ziel,
Brokstukken poëzie
Van hem die aan zijn eigen
Ik ten slachtoffer…
Tussendoor koffie en cake
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 144 In liefde opgedragen aan Hennie
Dagenlang had ik je hand vastgehouden,
Om je tot in de eeuwigheid niet meer los te laten
- Ik weet, het was tegen beter weten in,
Zoals je weet geeft liefde niet zoveel
Om het verstand -
Want bij het ingaan van de vijfde dag
Moest ik je loslaten, je toch laten gaan,
Naar je eigen horizon…
Alles was er nog steeds...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 144 Ik word wakker: de hersenen
deden het, blijkbaar, nog steeds...
Alles functioneerde: mijn geheugen, gezichtsblik
nadenken en voelen.
Het lichaam stuwde bloed,
dwars door alle organen.
Ik had de geest nog niet gegeven...
God hield me, al die tijd
innig bezorgd in leven.
God mijn vader.
Bij gebrek aan een menselijke
zorgzame vader.
Een kruiwagen…
Icarus
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 794 Samen kijken we naar de lucht, de zee, de vogels
golven beuken op ons in
voeten worden nat
de wind blaast jouw sjaaltje op
Het zand zo heet onder ons
de zetel uitgeplooid
de parasol open gevouwen boven jouw hoofd
Ogen vallen dicht
armen voelen licht
benen gevlekt
voeten gezwollen uitkijkend naar elke straal
De goden zijn met ons vandaag…
Verlosser
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 226 Als ik verlost zou worden,
dan door jou;
alleen met jouw interventie
vind ik mijn rust,
mijn vrede
ik voorvoelde dat Al
mijn hele leven
nog steeds
tot in Heil.…
Thuis van huis (mh17)
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 594 En nu ben je eindelijk weer thuis,
maar jij zal nooit meer de deur open doen
de fles blijft onaangeraakt nog in de koelkast staan
aan de eettafel geen gezellige gesprekken meer
de poes die voorlopig nog eten van de buren krijgt
de hond die in het pension wacht op jouw terugkeer
het bed dat niet meer door jou beslapen zal worden
de kamers in het…
Alle vloeken passeren de revue
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 189 In mijn hoofd bonkt het van de foute woorden,
zal ze niet zeggen of schrijven,
maar die hufter vanmorgen die het nodig vond
een woning te overvallen,
zou niet alles moeten krijgen, wat ik hem toewens,
want dan zou het hem niet goed bekomen,
echter:
In mijn hoofd vloekt het!…
Dagboek van een slak
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 85 Wiens leven zich
Grotendeels in het
Verborgene afspeelt,
En kans ziet verse
Blaadjes te snoepen
Die zorgvuldig waren
Opgekweekt
Laat balorig een
Zilverspoor achter
Op de begane grond:
Ze zullen potdorie
Weten dat ik hier
Geweest ben…
druppels
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 184 de druppels
de druppels die jij ons liet
– van druilige buien
mistig grauw en grijs
– van klaterend gelach
gul en welgemeend
– van zeeën die jij bevoer
heinde en ver
– van overwonnen stormen
zwart en dreigend
– van gehuilde tranen
om verdriet of geluk
– van het kabbelend genieten
stil en intens
de druppels
de druppels die jij ons liet…