Alle inzendingen over heden

volheid van leegte vormt een opgerekte schaduw smalle strakke strepen over zand, in uiteinden verbonden, wijzend naar een verhoogd terras daar, verder, onder azuur waar zicht in ongrijpbaarheid landt een transparant glas, verguld met aangeslagen licht, reikt over eigen lengte heen opweg naar een bindend slot echter door de zonnestand van heden…

het maakt je gedwee Het hart voelt zuiver in de zalige berglucht Een steenarend zien in z’n vlucht Je hebt met een verrekijker naar gemzen uitgekeken Hebt de wereld eens van de andere kant bekeken Het is het beeld wat we zo graag willen Wat het gemoed zo heerlijk kan stillen Momenten vol met levensgeluk We geloven er in en maken van het heden…

protesteren tegen daglichte meneren die de nacht willen regeren en ik kan steeds meer zinnen die niets beweren gebruiken als pillen om een feestje te versjteren ik jaag dames en heren in een vloek uit de kleren om met woorden te maskeren hoe de liefde je verteren kan - ik kan - ik kan veel ------------------------------- uit: 'Kloppend heden…

We zijn een theater van geluid, souffleurs van een glorierijk verleden meningen en stemmingen van het heden. Publiek, de dichters op de eerste rij van blinde stoelen, mijn plaats is achteraan onder het gebrandmerkte raam.…

krijgt terug, wat hij eens gaf hoe mooier men van binnen is de reacties uit de wereld zijn niet mis het bewustzijn komt van binnen uit het leerproces is heel erg zwaar denk goed na, het keerpunt is reeds daar dat je niet weer op moeilijkheden stuit het is dus, ken je eigen huis en voel je in jezelf goed thuis dat is een weltevreden in dit heden…

We zijn een theater van het geluid, souffleurs van een glorierijk verleden meningen en stemmingen uit het heden. Publiek, de dichters op de eerste rij van blinde stoelen, mijn plaats is achteraan onder het oog van het gebrandmerkte raam.…

Kinderen - theemutsjes op lompe beentjes - rapen takken en sneeuw van de grond net zoals zij eeuwen geleden deden tussen de stenen het gemetselde lapwerk in het zwijgen van het hof waar als je goed luistert ijle stemmen misschien de flarden van iets mateloos naar het heden zingen. Dat is nu, vandaag. Het schemert al.…

Vandaar dat tot op heden wereldwijd een hoerenkast altijd rood licht verspreidt.…

Bedaagde huizen van rijk verleden drinken broederschap met jonge gebouwen, sterken samen het stuwende heden. Moedig knipogende gevels vertrouwen elkaar hun geest toe, zetten nieuwe schreden, vereend om schone toekomst op te bouwen.…

kwam die tijden liggen achter ons door kennis techniek en investering productie en marketing in vraag en aanbod bepalen nu het economisch perspectief helaas en jammer niet het agrarisch samengaan naar de intrinsieke schoonheid van dieren en gewas wordt niet meer gekeken een natuurlijk samen met de mens lijkt onmogelijk in het heden…

Dikke oorlogswolken bevolken de aarde ontvolken de vrede ontvonken het heden het kind in zijn wiegje rust nog onbewust over zijn toekomst, die in niemands ogen er blijkbaar nog toe doet. Zal hij nog voeten vinden om te vluchten?…

Als ik kniel ter aarde voel ik haar waarde in mij stromen dwars door alle beton tot mij komen de miljoenen dromen en idealen door bergen dalen wegen dwalen tastend voelen gevouwen de handen geborgen weten te bedoelen verleden heden en toekomst aan elkaar gebeden dankbaar elke dag in uren voortgaan en duren.…

Opgegroeid in een warm nest, dat haalt heden een krantenkop Papa en mama gingen ook nooit echt dood; blijven in hart en kop. Problemen of wat slecht in mijn vel Pa en Ma geven me wijze raad en ik red het wel! Door hun toedoen werd ik wat ik nu mag wezen Een zeer blije dame die gelukkig is om wat ze heeft bewezen.…

En heden morgen ja, daar stond hij in de krant. Nog net geen honderd, want dat was hem niet gegeven, maar dubbel negen haalde hij met ruime hand. Gezondheid technisch had hij best nog kunnen leven, want weet je hoe zijn onverwachte einde kwam: hij werd gegrepen door een 's Gravenhaagse tram.…

En die eertijds droegen om de leden Tekenen van de afhankelijkheid, Zullen opgaan naar een stralend heden, Door de poorten der oproerigheid.…

De weemoed van het heden, Die niet tot morgen wacht.…

Soms mag het druk beramende heden zichzelf verliezen, afwachten _ lui en loom, is dan toeven onder een pruimenboom vol zoete vruchten; schaduw koelt tevreden. Binnen de wortels huist het verleden, verschijnt telkens als een springbron van stoom: door het lover ruist een natte luchtstroom, herinnert aan eens genoten, geleden...…

druk maakt over je problemen is een dag die je verknalt Elk moment dat je depressief bent is een verspilling van je tijd Elke dag die we niet lachen is een dag dat we niet optimaal leven Het verleden is verleden tijd, het is voorbij, het is geweest Laat los en accepteer, wat gebeurd is in het verleden verandert niet meer Je leeft vandaag in het heden…

Sonnet; in kwatrijnen en terzinen Inmiddels alweer acht jaar geleden werd ik benaderd vanaf de overkant 't Was schitterend weer, ingesmeerd, niet verbrand een gedeeld verleden, toekomst, heden Het eerste contact werd gelegd digitaal de liefde, zo leek, spatt' er meteen vanaf 't leek of wij sprintten, 't was een sukkeldraf toch enigszins…

Geef mij dus je hand om te bouwen aan vrede heb van oorlog tot op heden toch geen enkel verstand, en bouw dus maar aan vrede aan vrede voor ons land. De duivel doodt zichzelf wel hij blaast zichzelf wel op ik hoef niet met hem vechten God Zelf zorgt, dat dit stopt.…

De avond mankt onder een naakte deken zorgen liggen stil in de hartslag van het heden de dood wiedt het zicht door de patrijspoort en verkleint het zuchten naar waarheid Half staat het licht te pruttelen in de komende ondergang van verdwijnende wanen, doch het restant snijdt het andere deel door jaren die geleefd blijken te zijn Het…

We zijn een theater van geluid, souffleurs uit een glorierijk verleden meningen en stemmingen van het heden. Publiek, de dichters op de eerste rij van blinde stoelen, mijn plaats is achteraan onder het gebrandmerkte raam.…

verkroppen Parels van weemoed Dringen zich op Branden mijn ogen Willen niet stoppen Zo'n dag Echt zo'n dag Vol melancholie Behelst mijn gevoel Doet mij stil staan Eist al zijn tol Zuigt mij zacht leeg Bedreigt voor 1 dag Mijn zwakke bestaan Vandaag is zo'n dag Magisch Samhain De scheiding van wereld Van mens en van geest Van heden…

We zijn het theater van het overdadige ongeduld, souffleurs van een glorierijk en duister verleden in het louterende eco-panische - en pandemische heden, wij zijn de spelers en de slachtoffers tegelijk in een globale tragikomedie, de plaats wordt gemerkt door gebrandmerkte ramen, een rollercoaster door het licht gefixeerd.…

Waar heden ten dage massa's mensen doelloos zwerven en alom oorlogen woeden op een wereld eens voor een eeuwige vrede bestemd; zal bij al het geen van wat reeds van het paradijs werd verloren; die Kerstster wederom gaan stralen op die vleesgeworden boodschap die het geheim van de eeuwige vrede kent.…

Mijn palmtak is het vredesteken deze neem ik heden mede bovenaards. De tijd is nu nog niet verstreken, Vaarwel ik stijg nu in stilte hemelwaarts.…

In een ogenschijnlijke kakofonie van vergankelijkheid welke neigt naar rotzooi zie ik de schoonheid van het verleden gedijen in ons heden Door zoveel knipogen naar combinaties van gebruiks-/verbruiksmaterialen welke het primaire doel ver overstijgen maar met een gerust hart Kunst mogen worden genoemd Mooie bruikbare kunst Nu nog…

( ter ere van alle Joden tijdens WO II) Wreedheden Uit het verleden Ze overrompelen mij Tot in het heden Hoe kan een mens Zoveel gruwel verrichten? Ik kan het niet vatten, Ik wil die ondraaglijke pijn verlichten Je hebt maar de pech Te behoren tot het “foute” ras Was meinst du? Was ist das??…

Er zijn dagen die stilte dragen zoals heden bij de geboorte van een bijzonder Kind dan staan wij even stil en denken aan de vluchtende kinderen over zee Eens in een lang verleden was ook het Jezuskind een vluchteling weliswaar niet op een gammele boot maar met zijn ouders op een ezeltje liggend op Zijn Moeders schoot Wij willen Hem…

je mensen praten in een druk gesprek hun comfortabelheid ligt in jouw reiken omdat de woorden in hun ogen eigen waarheid blijken het zijn geen marionetten je wilt hun zinnen niet naar jouw hand zetten omdat je eindeloos eerlijk bent het eigen van de ander steeds erkent begrip hebt voor hun reden en hun toekomst ziet in heden…