Alle inzendingen over heden

De hoge Zon heeft heden schoon bevonden De bleke Herfst. Dalend tot waar zij zat, Heeft hij uit nevelsluier teer ontwonden Haar tengre lijf, van tranen en nachtdauw nat.…

muziek, op en neer beroert de één de ander niet omdat het smaak betreft die niet zomaar raakt dan hij waarvan het hart open staat met oren alles behalve blind die hem de schoonheid slaan van wat notengegolf vroeger meer dan hier in het jachtig heden zalen gevuld met rijken zonder zorgen over het brood de wijn, het was er allemaal in die…

water zwaaien hoe schoon is deze weidevlakte - als uiterwaard gerenommeerd – nu bloemen er zo welig bloeien paarden draven, koeien loeien een reiger langs de meidoorn scheert maar wat het meest blijft imponeren zijn ovenresten die geleden pijnen, bloed en tranen dragen van hen die zwoegend zonder klagen een fundering legden voor het heden…

ik treed in het heden waar gister nog voortleeft zag daar metselaars die met woorden spraken bouwend en rijgend aan beelden in verzen en ons al dan niet met gesloten ogen de stem in onze richting lieten horen op de melodie afgestemd op de zielenfibratie van de gedichtenarbeider ik hoorde de stilte van alle medewerkers met letters vol gevulde…

Heden is herfst: de regen valt met bakken; sijpelt grauwe grond tot dras. De kou begint en is niet uit te vlakken; druppels kleven aan het natte gras; daar buiten stormt de wind tot stilte valt.…

Herinnering De bange woorden struikelen soms zachtjes uit je mond - mistig verward in heden of een ver verleden - Dan glinstert weer de glimlach van geluk, een stil verbond en dierbare herinnering van kort of lang geleden.…

ik dicht licht en vluchtig vandaag of de zon wel of niet schijnt, is even niet de vraag verhaal vooral van eenvoud vederlicht gewogen, zo zeg ik tegen mijzelf neen, geen gezouten tranen en diepe voorhoofdsrimpels als ik in onpeilbare zieltjes delf daarop zult u mij heden niet betrappen laat ieder het verstaan…

Dan juist zij onze hemel glad en klaar, een schoongewreven spiegel van dit heden, lachend bij onze ruggelingse schreden, naar welke zuidpool of welke evenaar? Wij gaan, wij gaan - maar met de minste spoed; profetendromen, stelsels en gebeden waaiend om ons als wind om zuilen doet.…

plaatsen voor liefde die nooit beantwoord is nu kan vastgesteld hoe vaak hoop en verwachtingen bedrogen op jaarbasis zijn uitgekomen waar de zin van één kant kwam we zitten in de maag met de vraag wie is die kwelgeest met welke reden die deze hoogst gevoelige materie naar daar wist te rollen of laten vallen en vertaalt ze stil tot op heden…

zal de stramheid der leden ook mijn speelse geest langzaam tot een stugge boemelaar smeden opdat ik het heden steeds meer ga zien met wezenloze ogen als de waarheid van het verleden slechts goed is en de jeugd thans wordt bedrogen maar ook dat de sprankelende schoonheid door mijn aderen zal worden gemeden en de opwinding…

tot geen poging meer tot inkeer want dit pad keert nimmer weer steeds weer verder naar beneden tot het onbegrensde dal waar tot de dag van heden nooit een mens je zoeken zal Ook dit leven heeft geen grepen dus steeds kansloos stort het neer nimmer wordt er iets begrepen en de mist keert telkens weer In nevel gaat het verder dwars doorsnijdend…

heden, kortom in de loop van de dag heb ik mijzelf weer rechtgezet in het lijstje met mijn zelfportret mijn gezicht was ietwat gaan schuiven; neerwaarts het meest ik raakte reeds de onderste richel en mijn fiere kop hing achterwaarts niet meer in de houding zo ik word gekend met mijn blik; ingetogen en bedeesd borst en buik…

"'t Is heden zestig jaren, Dat zij begraven werd!” Zij wreef de hand aan ‘t voorhoofd, Zij sloeg de ogen neer, En als in toverkleuren Rees heel ‘t verleden weer! Doch vluchtig als het weerlicht Was haar begoochling heen… Het beeld wordt weggedragen De koopman wacht beneên.…

Geniet van het leven van al het goede wat je ervaart Zo wordt het leven leuker ook al voel je je bezwaard Kijk naar de kleine dingen nu is het moment om gelukkig te zijn Je kunt alles maar één keer beleven elke dag is een festijn Sta jezelf toe om te genieten het doet je immers goed We leven te vaak in het verleden terwijl het heden ertoe…

Denkend in rust aan het leven van het heden En al zijn verschillen met het verleden. Emoties en gedachtes zullen er altijd zijn, Het leven kent niet alleen vreugde maar ook pijn. Maar in het duister van de rustige nacht Zijn ze nu heel mooi, sterk en zacht.…

Er zijn tijden Vraag mij niet wanneer Dan voelt het leven zwaar In die momenten Weet ik het niet meer Ben ik het fijne even kwijt Niet zo snel het antwoord klaar Twijfels in het heden en verleden Anders zo normaal normaal Onzeker over zekerheden Zaken die vanzelfsprekend leken Waar ik nu zomaar om maal Roepen zoveel vragen op Heb ik goed…

Bezinning kan over veel dingen gaan Bezinning over de relatie met God de Heer Bezinning over ‘t leven geloof en nog meer Bezinning over het heden en ons bestaan. Een tijd van bezinning nemen is goed Om in alle rust onze gedachten te laten gaan Over de tijden die ons te wachten staan Wanneer het nieuwe jaar ons begroet.…

Bedekt ben ik met as, ijs en verleden De bloesem valt, maar ik ben ingesneeuwd Jij hebt je wanhoop zwijgend uitgeschreeuwd Ik voel geen toekomst en ik ken geen heden Het lot en God, zij kwamen tussenbeide En schopten alle plannen in de war Ik ben een pop van sneeuw in mei, bizar Mij rest een kruis, jou wateren en weide En zeer sporadisch…

Heden ten dage heb je vele vrienden, je zussen kennen je zelfs weer. Toen alles hen goed ging, was jij een domme peer. Toen telde je geliefde, ze was er steeds voor jou Nu, plots zijn zij erg belangrijk en ik sta in de kou.…

's Hedens nietige vreugde kennen is zijn plicht."…

De hemel telt die spiegels, baden sterren zich in weelde, zichtbaar in de stelling van Fermat, waar het licht zich deelde in de echtheid van een kind, die met dit voorrecht is bekleed, met weinig liefde ondervoed, leeft met het heden op gespannen voet, honger naar de brug van rede houdt het zoet, een innerlijke vrede die het luchten…

genegen om oogst te delen aan het licht in het vuur van tijd maar de zeewind waait schuurt en filtert de bodem op het stukje strand sporen worden uitgewist in dit onvoltooide verhaal van zandkorrelregels vrouwelijk wiegend achter lichte blauwe wimpergolven (vergeet ik je niet, die me lief is) langs een kersvers zandpad in het heden…

ik hoor krekels ver weg van mijn moeder ben gebogen door tijd van rijst en heimwee voel de achterzijde van mijn ziel waar vroege warmte de nachtelijke tranen droogt beelden van heden leven rond om mij in hout en klanken in kussens nog op de grond van toen ik ruik de avondzwoele dessa van zweet en onze kruiden ook de hitte van…

mijn ziel is bijna al een leven lang zacht droevig gestemd de kleur van vele dagen schijnt herfstachtig getint ben deels geremd, onderkoeld ben ik zo vroeg uitgebloeid en is het enkel voor mij bedoeld wil dan vluchten ver van het heden of in de schaduw van het verleden het lijkt wel of mijn aard is gezonken in diepe…

De troubadour bijna woont hij aan zijn wetering maar enige stappen verwijderd van de stromende Dommel in ons weidse dorp geaard en door genen getalenteerd musiceert hij zijn stijl in eigen stiel vertaalt als echte bourgondiër de gevoelens van ons mensen nog bekend met boerenkiel over vanouds en heden in zang en dialect eigen…

een verrassend aanzien enige schemerlampen brengen zacht gouden licht in de kleine huiskamer waar gelukkige ouders tevreden kijken naar hun vier kinders die op bank en vloer liggen terwijl levend scherm hen boeit drukke handjes denken en doen armoede omringd door liefde is verrijkt met sterke blik streelt het eenvoudige heden…

Meer dan eens Z'wel jij als ik Moeten leven In het heden Parkeer verleden…

Gelijk een zwaan, die schuchter de veren strijkt, zich dompelt in het koele meer om de lange slaap te vinden in een donzen bed, gebonden aan het strikte heden, in de brekende golfslag van de tijd, schuddend aan mijn levensboom, waarvan de vruchten maar niet willen vallen, in het stof van opgewaaide verzen is het moeilijk keren in een…

volheid van leegte vormt een opgerekte schaduw smalle strakke strepen over zand, in uiteinden verbonden, wijzend naar een verhoogd terras daar, verder, onder azuur waar zicht in ongrijpbaarheid landt een transparant glas, verguld met aangeslagen licht, reikt over eigen lengte heen opweg naar een bindend slot echter door de zonnestand van heden…

het maakt je gedwee Het hart voelt zuiver in de zalige berglucht Een steenarend zien in z’n vlucht Je hebt met een verrekijker naar gemzen uitgekeken Hebt de wereld eens van de andere kant bekeken Het is het beeld wat we zo graag willen Wat het gemoed zo heerlijk kan stillen Momenten vol met levensgeluk We geloven er in en maken van het heden…