Van A naar B

ik zie je frêle
muze pronkstukken verschijnen
op de geflaneerde strandweg
laat mij dorsten
door aderen
boven een zee van taal

ergens tussen
Parijs en Leeuwarden
in woorden van woorden
genegen om oogst te delen
aan het licht
in het vuur van tijd

maar de zeewind waait
schuurt en filtert de bodem
op het stukje strand
sporen worden uitgewist
in dit onvoltooide verhaal
van zandkorrelregels

vrouwelijk wiegend
achter lichte blauwe wimpergolven
(vergeet ik je niet,
die me lief is)
langs een kersvers zandpad
in het heden

ik ben ik, jij bent de ander
met waterhanden wil ik je dragen
op witte stranden
ergens aan de waterkant
aan tien vingers
voltooid…

psychologie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 255