Netgedichten

netgedicht (nr. 33.939):

Ik en mijn melancholicus

mijn ziel is bijna
al een leven lang
zacht droevig gestemd

de kleur van vele dagen
schijnt herfstachtig getint
ben deels geremd,
onderkoeld

ben ik zo vroeg uitgebloeid
en is het enkel voor mij bedoeld

wil dan vluchten
ver van het heden
of in de schaduw
van het verleden

het lijkt wel
of mijn aard
is gezonken
in diepe klei

toch ervaar ik juist
in de ontmoeting
met de mens
die ik zelf vraag of
onverwacht ontmoet,

iemand als ik
die zoekt
huilt of lacht,

de pure schoonheid
van mijn bestaan
vaak in diepere lagen
en zo beminnelijk teer

onwetend bij velen
die het verstaan
ervan ontgaat

ik ben meer
dan de ander mij kent
soms ook rijker
tot uitersten toe

maar.....
raak ik daar zelf
ooit aan gewend

Zie ook: http://www.fixpoetry.com

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 22 juli 2010

Geplaatst in de categorie: psychologie

weemoedig

3.0 met 19 stemmen

552

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Hilly Nicolay, 15 jaar geleden

Melancholie in verrijkende klanken.
Het ontmoetende licht ontluikt een fleurig hart.

Rijke woorden schreef je neer!

marije Hendrikx, 15 jaar geleden

mooi deze - naar verbinding verlangende terugblik en vooruit blik

julius dreyfsandt zu schlamm, 15 jaar geleden

ik hecht er waarde aan te melden dat soms niet inhoudelijk op een gedicht gereageerd wordt en dat bovendien kennelijk blijkt dat een gedicht in essentie niet begrepen wordt

Adeleyd, 15 jaar geleden

Raak ik daar zelf ooit aan gewend? Dat is natuurlijk de vraag. Naast het 'vaste' in ons karakter, in ons bestaan, is er ook altijd weer de verandering,het nieuwe, het andere...Daaraan raken we ook al niet gewend. Mooi geschreven!

lijda zieleman, 15 jaar geleden

wat een zelfkennis, in de vierde strofe, het willen vluchten uit de melancholie en dan de zoektocht naar een zielsverwant, prachtig gedicht.

Ludy, 15 jaar geleden

woorden die boekdelen spreken en toch slechts een glimp van de diepte tonen... Een mens is meer dan gekend.

Henk Knibbeler, 15 jaar geleden

je hebt weer een heleboel blootgelegd Hans, maar met dit warme weer mag dat ook wel een keertje en dat je een melancholicus bent, tja wie zal dat nu ontkennen na dit gedicht?

Geef je reactie op deze inzending: