Alle inzendingen over heden

verrotte zomer Dat de vaart uit de vlagende winden haalt Ik ga erheen omdat ik mijn dorp mis En ik de zeilen niet heb Om naar dat ooit terug te varen Wat rust achter mijn ogen Deze stad houdt me vast in zijn steenharde schaduw Ik zal een rijnaak zien gaan op de stroom Terug het pad langs dat mijn hart vaak ging Als ik iets anders dan mijn heden…

goede-morgen, geen voorbijgangers of achterblijvers die ik in deze vroegte kan begroeten het is goed, de stilte hangt als een druiloor te zwijmelen achter mijn pas gezette stappen, slechts mijn viervoeter schaduwt mijn verlangen in de euforie waarin ik enkel vileine bewoordingen heb die dan tóch de passie delen met alle beweegredenen van het heden…

de woele aarde bekomt haar tijd in alle facetten waar kleuren aan voldoen, de rijpheid van het heden ontgaat vervloekt de monogame chaos van dit kil bestaan de tijd die mij voldaan het leven tracht te herzien als een reis door de doornen van mijn ziel, verzekerd van mijn dromen laakt elk seizoen dezelfde kreet die mij ten dele laat waden…

spraken in de uren van de slechtste dagen met elkaar jij wilt niet meer en kiest om weer alleen te gaan geen ballast meer uit je verleden ik hoor niet bij dat schuldgevoel dat knaagt en je steeds bijt, je angsten komen uit die andere tijd ontken niet wat er is geweest sluit af waar je aan hebt geleden maar wees heel zuinig op het heden…

De drang van het heden om verleden te zijn, nu en in de toekomst, wordt onhoudbaar wanneer het haar jurk oplicht. Ze spreekt het aan met open ogen, onvoldaan. Het graaft verwoed in haar, zoekt een reden van bestaan. Vingers vlechten met haar vingers vlinders in krampen, armen drukken dalen neer opdat zij stijgen zou.…

Het strand van het verleden heet toekomst, de zee was net nog het heden, het loopt op tijd. Het duwt zich af aan uw genade, waarde die het slechts bij ontvangst erkent. ‘Raak mij niet aan’! roept het vergeefs, want het wil bij god niet weten wat het heeft gedaan. Nog nooit faalde het lijflijke geheugen.…

het maken van schilderijen of geniale gedichten schrijven en dit alles laten beklijven kortom iets betekenen zodat de wereld op mij kon rekenen ach het blijven altijd dromen of misschien moet ik blij zijn dat iets erger is voorkomen en dat wat menigeen misschien herkent dat je uiteindelijk wordt wie je bent en blij moet zijn in het heden…

Vergane Aarde werd tot leven gewekt, wat heden, ja, in eeuwigheid door klinkt: "Elke morgen is een reine schepping, waarbij schaduw vlucht, verrassend licht gloort, een frisse zon rijst vol bemoediging. Vergezeld van het verblijdende Woord de dag doorbrengen tot late schemering, leidt helder schijnend door duisternis voort."…

Vandaag is heden, gister verleden en morgen toekomst het klinkt raar. Maar toekomst bekijken, weten wat er komen gaat, belast een gedachten veel te zwaar. Het zou makkelijk zijn toekomst te voorspellen, te weten wat er komen gaat. Teleurstellingen worden dan voorkomen, liefde komt in plaats van haat.…

Langzaam dringt de werkelijkheid tot mij door Het besef begint naar boven te komen Achter mij ligt het verleden Voor mij ligt een open toekomst Ik sta hier, in het heden Met één been in het verleden en met één been in de toekomst sta ik in het heden terug kijkend was zinvol om lessen te leren Vooruitkijkend is daar waar ik heen wil Ik ken…

Bovendien zal niet lang na mijn laagste zucht alles uit het heden van mij en ieder verdwijnen of opgenomen worden in een al dan niet individueel of gemeenzaam gerucht wellicht met een foto aangelengd.…

Bevrijding zoekt ontsnapping in nooit gesproken taal, heftige kreten worden gevangen in zwoel zuchtend genot, geloken ogen zoeken geen antwoorden meer, doch rusten ademloos in geopende vrijheid, onze lichamen verdrijven verleden, smelten samen in heden, ontvangen verloren verlangen en willen geven, meer, ja meer, tot de dageraad het…

Zij zal het heden en verleden met elkaar lijmen. Prachtige woorden, niet alleen uit de mond, maar ook uit de pen. Is het mooiste dat ik tot nu toe ken.…

vandaag een dag van rechte lijnen ik zie voorwaarts met oogkleppen die mijn kijkers in een strakke blik laten schijnen mijn gedachten beperken zich tot een en een is drie dat u mij nu zult verachten is iets dat ik thans niet zie mijn beeld van u is ook vrij saai u bent een oen zo duidelijk, kant en klaar nee , mijnerzijds, heden…

mijn hand rust op je schouder ik kijk je aan schenk warmte van een mens, deze mens het raakt je niet het ontwijkt die bevroren wens je ogen staan flets , zien glazig langs me heen een bespiegeling van verleden in het heden gebet in pijnlijke mist, gebarsten krachten, als versplinterd geboortelicht uit een redeloze reden…

De anderen hebben er tot op heden nog geen recht op, terwijl ik zoveel liefde bij me draag. Ik zou het zo graag willen geven, maar wanneer, dat is de vraag.…

Wij kunnen U niet meer bereiken Wij komen een zintuig te kort Wij leggen ons neer bij feiten Dat gij minder en minder wordt De enkele keren dat ge In dromen nog ons verschijnt Wordt ge al ijler en ijler Tot ge voor altijd verdwijnt Straten houden uw namen Voor heden en morgen in stand Maar onze kinderen brengen Ze niet meer met…

beloofd die laatste avond jouw tedere kussen die ik voelde het was toch je liefde die je ermee bedoelde die laatste avond voor heel mijn leven heb ik een les geleerd nu weet ik dat je met afscheid nemen iemand bezeert die laatste avond behoort zoals onze liefde tot het verleden we moeten nu zonder elkaar een nieuwe weg banen in het heden…

Kan iemand me vertellen, hoe ouder worden gaat, komt ie met rasse schreden, komt ie vroeg, of komt ie laat, komt ie gister, laat of heden, komt ie eerder of te laat, of komt ie gewoon, en is dat waar 't over gaat? Komt ie met of zonder gebreken, da's een vraag waar geen antwoord op komt.…

Ik zal dan, zoals 't miertjen doet, In tijds reeds voor de toekomst zorgen: En, wat ik heden leren kan, Stel ik gewis niet uit tot morgen.…

Heden weet ik wat ik doe Ik leef en geniet intens. Als echtgenote sta ik mijn mannetje De kinderen zijn zo blij dat "het" voorbij is. De echtscheiding 5 jaar geleden was niet mals Nu ben ik opgelucht en vrij, mijn ex... was de fles.…

op hoge veulenbenen stapt zij vastberaden dwars door de spiegel van de aarzeling en uit de scherven van haar meisjesbeeld ontstaat voor de eerste keer een vrouw met haar kinderogen nam zij foto's van een nabij verleden waarop wat druppels van een mengsel vol haat en liefde schaduwvlekken maken, die tot voorbij het heden raken nog is…

Ach de dagen Onze plagen Lieve broeders gaan voorbij Uit dit duister Rijst de luister Van een nieuwe heerschappij Wat verschijne Wat verdwijne 't Hangt niet aan een los geval In 't verleden Ligt het heden In het nu wat worden zal.…

O nee, het heden is niet aan mij besteed en als het dat is, geef ik het meteen weer door. O nee, het verleden is mij geen enkele troost en als het dat wel is, verdriet het me zeer. O nee, de toekomst ligt niet aan mijn voeten en als zij er ligt, stopstamp ik haar de grond in.…

. -------------------------------------------------------------- uit: 'Heden voelen mijn voeten zich goed', 2002.…

En is doorgegaan tot op heden. Met een moeder die er nooit voor me was. Volgens mij is ze een uitzonderlijk ras. Zo had ik mijn dromen en wensen. Met om mij heen alleen lieve mensen. Het enigste wat ik had was verdriet en pijn. En het ergste was om op zo;n moment alleen te zijn. Het meeste wat ik kreeg was in mijn gezicht een klap.…

ontmoeten is feest door bijzondere constellaties bleken de buitenste penseelstreken wit op te lichten geen vlekkerig geheel maar een levende compositie die elkaar beïnvloedend zijn soepele beweging doet samen zijn we gaan kijken tot onze verbazing begonnen de beelden op ons te lijken het doek speelde passages uit het heden…

Ik zal dan, zoals 't miertjen doet, In tijds reeds voor de toekomst zorgen: En, wat ik heden leren kan, Stel ik gewis niet uit tot morgen.…

Een Brits toneelgezelschap zoekt een lijk Om vierentwintig maal te figureren Wie stervend is kan heden reflecteren En ligt dan straks misschien als lijk te kijk De rol dient tot demythologiseren Van alle raadsels rond het dodenrijk Wie deze rol wil moet (néé, géén gezeik!)…

Wanneer ik dan beland in de schaduw van het heden, is de dag van gisteren nog niet vergeten. Steeds komt er een andere vergeten muur die ik onrustig moet trotseren. Maar ‘k wil even blijven stilstaan om te rouwen bij die oude treurwilg, ‘k wil niet altijd blijven voortgaan.…