Netgedichten

netgedicht (nr. 81.078):

OGENBLIK

De aanvang van de stilte likt de stilte open
met een zucht. De val van het duister splijt
de dijen van het licht. Duisternis bevrucht.

De drang van het heden om verleden te zijn,
nu en in de toekomst, wordt onhoudbaar
wanneer het haar jurk oplicht. Ze spreekt het aan
met open ogen, onvoldaan. Het graaft verwoed
in haar, zoekt een reden van bestaan. Vingers
vlechten met haar vingers vlinders in krampen,
armen drukken dalen neer opdat zij stijgen zou.

Haar streling is een plots en wonderlijk gebaar.
Ontsnapt aan de behoefte, bevrijd van mededogen
komt de wereld in haar klaar. Het zwijgen is
er van de duisternis. Licht, het ogenblik is daar.

... voor 'HET' de prequel op 'LAIS'.
In deze gedichten wordt het lyrische 'ik' aangeduid met een onbepaald 'het' ...

Zie ook: http://dirkvekemans.be

Schrijver: Dirk Vekemans, 14 september 2023