Netgedichten

netgedicht (nr. 81.101):

PÉTANQUE

Het geheugen is een hoer die je betaalt
met je geweten. Hij is erg professioneel.

Het is zomer en het speelt pétanque met
zijn vader. Zijn lach is schoon en waar.
Het staat op zeven stranden Normandië
te bevrijden. Het heerst, want ’t is nu daar.
Zand glijdt door de vingers en het kucht.
De hoest geeft bloed, dat kan geen kwaad.

Het is dat ontwaken. Wat een kankerboel.

Het strand van het verleden heet toekomst,
de zee was net nog het heden, het loopt op tijd.
Het duwt zich af aan uw genade, waarde
die het slechts bij ontvangst erkent. ‘Raak mij
niet aan’! roept het vergeefs, want het wil
bij god niet weten wat het heeft gedaan.

Nog nooit faalde het lijflijke geheugen.

... voor 'HET' de prequel op 'LAIS'.
In deze gedichten wordt het lyrische 'ik' aangeduid met een onbepaald 'het'.
Tekening dv 2020. CC0 1.0 - Public Domain ...

Zie ook: http://dirkvekemans.be

Schrijver: Dirk Vekemans, 17 september 2023