Netgedichten

netgedicht (nr. 31.327):

BOOMKWEKERIJ

Jonge tuja's staan in lange rijen.
Streng verleden, vol knedende handen,
kneep, duwde, snoeide, deed hen belanden
op grond, verkruimeld als omwoeld door bijen.

Geuren van hars en bezweet geld vrijen
hier met elkaar, willen zich verpanden
aan onstuimig leven zonder banden.
Laat die kooplustige toekomst betijen.

Avondzefier streelt de kleine kegelbomen:
verweerde, geschaduwde torenspitsen
wiegen onder sidderend glijdend licht.

"Ledig genieten," manen de luchtstromen:
"Mag zakenstrijd deze tuin ophitsen?
's Hedens nietige vreugde kennen is zijn plicht."