Alle inzendingen over hemelwaart

ik zag ze staan ogen hemelwaarts schouders rondjes afgezakt afgegleden als je buigt of barst bot de koppen op de dikke nek met starheid ingebed stijf staand van gebeden vingers friemelen aan het kruis meiden dromen schurkend duivels ongerechtigheden graag verdwalend in Gods huis handen graaien zacht en wit beesten smakken mond en…

hout halfhoog haar hoofd in hoofse houding halfomsloten door heur haar en halvemaanvormig halscollier over heur hemelboog Menselijk, maar magisch mag Maria musiceren met maestro's Mozart Mahler masculien majestueus Moessorgski Mendelssohn en Monteverdi Massenet Holst hield Haydn hoger nog dan Händel's harmonieën hoor hoe hoog en hemelwaarts…

De avond gist tot een volle sterrennacht verstrengelde adem hemelwaarts. Je glimlacht Het dorp, een vaag kontrast op de rand van horizon en hemel de laatste restjes van het daags gewemel worden samen met de late kaarsen opgebrand Vingertoppen markeren de nieuwe levenslijn onder jouw strakke huid.…

van de dag heb ik mijzelf weer rechtgezet in het lijstje met mijn zelfportret mijn gezicht was ietwat gaan schuiven; neerwaarts het meest ik raakte reeds de onderste richel en mijn fiere kop hing achterwaarts niet meer in de houding zo ik word gekend met mijn blik; ingetogen en bedeesd borst en buik bleken, hovaardig, hemelwaarts…

Als onze hoop haar schat Niet rustloos zocht, en bad, Zou dan de boom zijn bloei en twijgen Zó innig hemelwaarts doen stijgen, Dat hij het blauw omvat?…

De tijd is nu nog niet verstreken, Vaarwel ik stijg nu in stilte hemelwaarts.…

ik zag ze staan ogen hemelwaarts schouders rondjes afgezakt afgegleden in een buig of barst bot de koppen op de dikke nek met starheid ingebed stijf staand van gebeden vingers friemelen aan het kruis meiden dromen schurkend over duivels ongerechtigheden graag verdwalend in Gods huis handen graaien zacht in wit en rond, beesten smakken…

Toen opeens dat herfstblad viel zag ik hoe kort het had bestaan Dit blaadje, misschien zonder ziel, was alleen hemelwaarts gegaan Ik nam het op en streelde ’t stil aangedaan door deze hemelvaart Dit blad, mogelijk buiten zijn wil zocht zijn hemel echter op aard Geroerd door ‘t naïeve blaadje wees ik op de mooie warme zon Hij zei ik bungelde…

Staccato doornenkransen Rozen slingeren om ranke polsen En de echo dreunt Blauwgebalde pauwenveer Het trots crescendo van de zon Omglanst het zwarte watervallend haar De echo dreunt De sluike handen om het schrille hoofd Geknielde pantserheld vertrekt zijn Krom verwrongen mond en monotone schreeuwen Stijgen hemelwaarts De echo dreunt…

De meridianen trekken banen waarin de multiculturele overleveringen zijn ingedaald, elk mens naar eigen boodschap van de huid vertaald, vertrokken in alle richtingen, wisselt elke stap naar willekeur, vult het doek met ieders verhaal de originele kleur te vinden of reikt het naar elkaar of hemelwaarts neigt naar een specifieke tint…

te vlijen in haar moederschoot deinend op het wuivend graan een bloem om kleuren te bekennen appelboompje, bereid zijn vruchten af te staan grazig als een grastapijt waarover prille pootjes rennen als nevel optrekt krioelen krolse beestjes nog dauwdronken verwarmt ochtendzon als minneschijn de weke grond zachtgloeiend richt zich leven hemelwaarts…

in hart en ziel als Dante Aleghieri en Da Vinci een grote geest, uomo universale Toch ruist zijn naam, meer dan in de Pietá en in Davíd voor eeuwig in de waterval aan zonbeschenen fresco's: licht van duisternis gescheiden de schepping van de mens en aarde profeten en het laatste oordeel de overdonderende zondvloed, hoog boven hemelwaarts…

Dit maakt mij 't leven zuur en mat de geesten af en doet ons hemelwaarts vaak zuchten om het graf. Als ik de zwaluw zie geherbergd aan de gevel van 't overlenend huis - o die van d' aardse nevel, ontslagen, spreek ik dan, mocht nest'len waar 't gestarnt, waar 't goud in 't blauw turkoois zo flonkerende barnt.…

Eendracht en gemeenschapszin verrees niet hemelwaarts Maar bleef verstrikt in zwaartekracht der boerenband, zo aards. aldus (nagenoeg) naar waarheid opgetekend den 23sten, resp. 24sten januari A.D. MMXX…

Zij lachen om het zwoegend 'tout Paris', Om rechtsgeleerden die met brede bef Van onschuld voor de schuld'ge borst te pronk Het recht verdraaien; om de heer curé Die met zijn zalige zalfblik hemelwaarts Aan vette kippen denkt en ... nog wat vets; Om de geleerde, wiens verschrompeld vel En stokkerige gang doen zien dat hij Met harde wellust…

Tot Hem klink bede en heilwens hemelwaart: Vervul ô God, het uitzicht van de Dichter! Wees met de Vorst, die door Uw gunst verjaart!…