Alle inzendingen over herfst OR bos

We lopen 's ochtends vroeg geruisloos door het bos zien 'n glimp van 'n konijn, hert en vos en zélfs 'n vluchtend zwijn. De opkomende zon stuurt gouden stralen door de bomenkruin 't bladerdek in herfst-tooi van oranje tot roestbruin. In de stilte hoor je af en toe een krak van een verdorde tak en geurt de adem van het bos.…

Heerlijk die wind, het is nog herfst, heerlijk die regen, nog steeds is het herfst, heerlijk die storm, het is herfst, maar best fijn als je kunt luisteren naar de storm in het midden van de nacht! Bevoorrecht en dat, terwijl het nog steeds herfst is!…

De e’s vervlechten lettergrepen De preherfst keert de levenssfeer En neemt begeesterd het beheer Gereed meer regen te verslepen Klef dwepen weken met de e Het snelsennet kweelt lekker mee…

Het liefst slenter ik door het bos. Kijkend naar al het moois om mij heen. Paadjes, eiken, kastanjes en mos, Groene bladeren, daarvan bijna geen een. Het tikken van de regen, Met daarna de heerlijke geur, Af en toe de wind tegen, Herfst, ik geniet van alle kleur!…

als de zomer weer voorbij zal zijn de herfst lokt met koperen kleuren rode appelen in de boomgaard geuren met tussen de wolken wat zonneschijn een bos of parkwandeling kan zalig zijn de wisseling in de natuur zien gebeuren als de zomer weer voorbij zal zijn en de herfst lokt met koperen kleuren knalrode geraniums langs het raamkozijn…

Beekjes, bladeren herfstwandeling in het bos genietend kijken…

ik zag de eerste herfst al oplichten in je ogen waar het donker loof in veel kleuren hing te drogen in het ruizelen gaf de wind meer contrast tussen aarde en wat je nog verder aan de hemel zag het bos silhouette al zijn winterpracht je stem zong in warme tonen de wegen naar de overvloed van afgelopen zomer die door lange dagen…

Goudgele kleuren waar je ook kijkt sieren de straten, bedekken de wijk Goud kleurt de paden, goud op het mos De hersfst viert nu hoogtij als je kijkt in het bos…

Weer zonsondergang je kleurenpracht zacht verlicht een mooi schilderij…

de bosrand staat nog vlammend in rood krijt bij het afscheid van de zomer waar groen al donker duistert draden elkaar kruisen tot herfstige huizen heeft zij de zon gekeerd op hete dagen hitte geweerd en verwezen naar trillende einders zij was de poort van het schaduwrijke bos het veilige oord voor schuilende dieren nu kaalt de…

Onder de bomen hangt een scherpe geur van vochte grond en van doorweekte blaren; geen leven, geen geluid in 't grille licht, dat gul door de ijle takken binnenvliet, en eenzaam valt een schot, een verre knal, die heel het woud vult, als waar' 't de eigen stem van 't bos, dat in sonore toon verkondigt, dat ergens op een dichte plek een vogel…

Nu de dagen breken met lommerrijk groen, de zon haar immense kracht verliest, verkleuren bomen pronkend hun fatsoen, de wind die stil aan hun bladeren briest. Oneindige kleuren komen in beeld, pracht glinstering door ochtenddauw, roodbruine warmte dat wijds aanbeveelt, tegen de horizon in hemels lichtblauw. Fraaie beelden in zoete vlammen…

Struikelend over de ochtenddauw zweef ik bodemwaarts naar het universum van het nietige daar groeien de wonderen van het onbeduidende voor haastige passanten de druppelen zijn er pover een kristallen kwetsbaarheid water in kleinverpakking het duin bedrijft toverij kneedt zand tot kleur oude wind tot steel in dampige sluiers ontmoet…

Op een kleurrijk pad kraken droge bladeren onder mijn voetzool.…

Als de zon moeite krijgt met klimmen en het licht geheimzinnig wordt als elfen druppels dauw gaan gooien naar elkaar als kabouters hun paddestoelen bestijgen als wind zich even rustig houdt als vogels vergeefs proberen de stilte stuk te zingen als verwachting hangt tussen de stammen dan, ja dan zou het kunnen zijn dat het novembermeisje…

Hun kleurrijk afscheid vult het bos met regenbogen. Een laatste groet glinstert na, nog heel even.…

Oranjerode tinten in de parken, En blaadjes van de boom in elke kleur. En ik word groen en geel van de terreur Van lui die niet handmatig willen harken. De buren bakken het behoorlijk bruin, Ik erger me dan blauw in onze tuin.…

er gaat een loutering door deze herfst elke gedachte dwarrelt naar aardse sferen eeuwen vergruizen in bos en laan adem vult zich met zilveren stem sprekend gelijkend met elk kleurig blad en over water in lucht verscholen; de plek in herinnering waar ik ben…

Het bos nu -van westerling verstoken- ademt zijn rust weer uit en laat zijn kleuren pralen, om die dan toevertrouwend aan de wind dwarrelend neer te laten dalen. ze kleedt zich in een rode tooi om zo de herfst weer te behagen, die haar -verliefd: wat is ze mooi- de winter in zal dragen.…

de jas mag aan en zelfs de knopen dicht een zwakke zon: zijn laatste licht vertroost; ‘t-is effe wennen dat het hevig hoost de herfst ontkleurt en toont zijn triest gezicht maar dan! wat mooi, die tinten in het bos! dat geelgoud bruin! uitdagend groen het mos!…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

De herfstvakantie is voorbij vandaag En ieder heeft dus lekker uitgeblazen. Maar nu begint het najaar zelf te razen En grijpt ons zeer stormachtig in de kraag. De zomertijd is niet meer terug te draaien. Er is geen houden aan. Dus laat maar waaien.…

Langzaamaan, gaan we op Herfst aan, worden de avonden korter, de dagen eveneens, maar het geeft niks want ineens: komt de zon terwijl het giet en ik kijk omhoog, warempel een pracht van een regenboog. Heerlijke woeste ongrijpbare Herfst…

tussen gras onder berk verscholen ontluikend de witte hoed, zachte schubben boven de licht gekleurde tepel de gesloten onderkant draagt mysterie zwarte magie voor later...nog twee dagen...? jonge hoeden voorzichtig gesneden knoflookboter in de pan, zacht beroerd met inkt het recept geschreven..…

Wanneer de blaadjes vallen worden mensen lankmoedig het rood-groene tapijt wat geurt naar herfst roept weemoed op maakt mensen depressief Wanneer de blaadjes allemaal gevallen zijn, zijn er vele mensen, die niet meer " onder ons zijn" door de herfst, sloeg de weemoed en depressie toe Genadeloos.…

De herfst regeert weer met bedrukt geluid Het hemelwater kletst op grond en daken Wind giert langs huizen, bomen kraken Nog even maar, dan is het daarmee uit Bij vette pech treurt elk seizoen hier later Als woest of zacht geklots van poolijswater…

Aanbeland in de herfst, lopend naar de winter van ons tijdelijke bestaan hier op aard denk ik; alles, maar ook alles Was het me meer dan waard! Dus herfst kom maar op, winter pak me maar, het kan, het mag en ik zal ‘t ondergaan In dit mooie aardse wereldse bestaan!…

De lente komt we raken bevangen door licht luisteren gaat in zingen over kijken in springen zien wordt blijheid en ruime adem het duister blijft achter zonder groet als niet de kleine oude stem over het bos zou praten waar bloesem groeit uit herfsten zonder einde…

Het herfst weer wind blaast zich een weg met regen als trawant Blad bloost aan ouder takken het bos vergroent,vergeelt Zijn wij niet verdeeld over het najaar tijd van oogst? tijd van dood? Paddestoelen kleuren vlammend rood ondergrondse raadselen aan bosrand,waterkant.…

De zomer laat met haar vuurrode longen lijsterbessen, rozenbottels, en wilde bessen zingen dwaalt langs de fluwelen binnenkant van een beukennotendop eikels steken een pijpje op kastanjes tonen hun stekels het warme brons nog verborgen tot aan de herfst in vruchtbaar genot zwerft de zomer door het bos…