Alle inzendingen over herinneren herdenken

in het donkere mengsel van herinnering en verbeelding ziet ze de vochtige lucht in volkomen onverwachte spetters uiteen vallen roze donkerblauw okergeel ook de kleuren van de lucht en het licht waaieren door de ruimte het lantaarnlicht als reddingsboei een reddingsboei in het donkere mengsel van herinnering en verbeelding…

je droomt herinneringen.. je herinnering aan lust.. Van lippen zoenend zacht, ogen die kijken mijn benen wijd, je diep verwacht En dan droom je.. Van spelen en vrijen met mij, op bed ineengestrengeld in elkaar, je blinddoek voor als ik op je vrij Je herinnering...…

Maar lust het mij somtijds terug te keren, Dat land der Jeugd te zien met mannelijk oog, Dan brengt Herdenken 's harten teerst begeren Zo toovrig schoon als 't eéns dat hart bewoog, En zet in brand, wat lang zijn vlam verloren, En maakt zelfs zoet, wat eind te bitter had, En wijst de oude weg, door 't zonnig koren, Naar 't schaduwkoele van…

het geeft tranen naar vroeger naar iets wat ik niet meer heb als alles wat ik nu ken er niet was, zou ik weer gelukkig kunnen zijn ik ga het vergeten alle herinneringen laat ik achter mij en maak nieuwe voor jou het wordt weer zoals vroeger voor de herinneringen me neerhaalden ik mis me…

rondom zout water zoete herinneringen totaal verlaten…

ik kan me niet indenken niet aan je gedacht te hebben ik kan niet meer voelen zonder zo intens gevoeld te hebben ik kan me niet meer herinneren je niet gekend te hebben…

Herinnering lacht Echo’s tussen de heuvels Het bos uit mijn jeugd…

een vlucht regenwulpen opwaaiende zomerjurken hersenschimmen de herinneringen zien mij…

dood kronkelt dagen tot een langgerekt rouwlint vol herinnering…

Alweer herinneringen niet meer dezelfde maar anders door tijd verzacht voor jou niets ik niets meer…

Zeer doet het verdriet als ik herinnering zie door jouw natuurkracht.…

natuurlijk huil ik om het gemis nu maar meer nog vloeien mijn tranen uit dankbare herinnering…

Soms zijn er tranen, maar herinneringen aan een dierbare blijven altijd bestaan. Tranen…

Ach, oude vrienden: oude herinneringen -- kunnen hen kwetsen.…

Bij een herinnering hoort een gevoel dat sneller opstijgt in het bewuste dan de herinnering; ik voel het als een negatieve gedachte onderweg is en kan de komst afbreken als ik geen zin heb in zelfkastijding.…

De wind waait hard en ongenadig De storm raast door boom en hart Ik sta verstijfd aan de grond Met stomheid geslagen, verstard Vroeger kon ik vliegen, vroeger wel Vroeger, toen alles nog kon Vroeger, toen ik nog vleugels had Voordat ik ze kortwiekte Ja, ik herinner me de zon Ik herinner me de dagen De dagen dat ik vloog Dat de grenzen…

Kon ik eraan doen, dat je lichaam was om op te vreten Nee, ik zal deze herinnering nooit vergeten. Het zal er misschien nooit meer van komen En kan ik er enkel nog van dromen. Ik zou het weer zo doen, neen ik heb geen spijt Nu rest me enkel de herinnering, die blijft me bij.…

in de lengte van dagen kronkelt de tijd ongenadig, zonder vragen elke seconde ben je kwijt leven is toekomst verliezen verglijden in herinnering het heden lonkt naar ooit gisteren is voorbij vol vragen naar morgen in het antwoord van vandaag was dit een mooie dag die de toekomst herinneren mag…

Het afscheid is de klok die herinneringen wegtikt en niets geeft. Verlaten is de wakkere gedachte die je lege schaduw nog leger maakt.…

Hou de deur tegen als die op een kiertje staat de wind is de herinnering van het verleden dat was een storm in een glas water zo klein, ik weet niet eens meer de reden. Het piepende geluid van de scharnieren laat de deur klapperen in het heden problematiek waar wij nooit omheen draaiden te groot, voor herinneringen van het verleden.…

Verlaten wacht het spiegelbeeld in het koude water van een herinnering die geen herinnering wil zijn. Gezichten zoeken het licht dat ze niet willen delen of verliezen. Stemmen verstoppen zich in de leegte van een afscheid dat niets achterlaat.…

Hij probeert haar te haten maar zal altijd verlangen Zo schuldig als onschuld kan zijn Knielen zijn gedachtes Bij de herinnering aan haar…

Als herinnering ben je veel aardiger dan in werkelijkheid mijn selectief geheugen stripte je nare trekken…

dodenherdenking is nodig herinnering blijft bestaan aan hen die sneuvelden helden…

ik denk aan jouw tijd mijn gebroken hart opent herinneringen (voor Thea)…

Vuurtorenlicht achter me als een ster in de nacht Mijn herinneringen zijn als het kompas op een verre zeereis.…

In de stilte in herinneringen in woorden in die andere taal. Bij mij om me te beschermen dicht tegen je aan en ik na al die tijd toch huil.…

Alles is liefde herinner dat elk moment ook wanneer dat vermoeiend en verwarrend lijkt…

moeder vandaag ga ik je herdenken ik zag je in het vroege ochtendlicht met toegeknepen ogen in laatste slaap schudde de dood jou in een sluier van dauw heel scherp zag ik je heengaan in werveling van zucht gekeken door mijn kinderogen was je een sterke vrouw in jongheid van leven vader was geestelijk niet sterk maar jij had de veerkracht…

in vee goedhartig vreedzaam en bedaard in Payerne canton de Vaud niet in oorlog door vijfde colonne nazi’s ontvoerd met slagersmes vermoord uiteen gereten Veel komt samen in het verhaal Jacques Chessex ‘un Juif par exemple’ waar we weer niet omheen kunnen Om de wrede redeloze leegte die de doden verbindt waar ook die we vandaag herdenken…