25112 resultaten.
het verharde licht
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 187 wanneer stilte jou niets meer vraagt
het dwarrelen aan de bomen staakt
herfst een steen keilt over het water
onbeschermd en bedoeld voor later
schrijf je dan nog in de taal van liefde
of doe je, geveld, je dromen dicht
windverloren door al wat griefde
in de magerte van dit vergezicht
zal winter koude stemmen brengen
een rouwband dragen…
Verharding.
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 2.186 Je loopt weer rond te vloeken
het kleinste voorval irriteert je
en wij voelen ons verstrakken
onze spieren gespannen
als een pantser
om ons.
Je loopt weer rond te stampen
je vuisten gebald
en wij kruipen
in onze schulp.
Onze harten bonzen
door jou en om jou
en steeds minder
voor jou.…
Verharding
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 1.566 Het fluisteren was jij al gauw verleerd
Maar had die houding snel aangenomen
Als een vreemde meedogenloos hard
Zomaar op een dag mee thuisgekomen
De aanhaling afgewezen ongewenst
Je blik sprak afschuw in vele delen
Het boek was uit zoals je gruwend zei
Ik zou met jou nooit meer liefde delen
Alles overpeinzend vraag ik mij nu af
Mijn tranen…
Verloren
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 840 Verhard door de hardheid van de wereld
Ontzield en ijzig koud
Bedwelmd door een giftige atmosfeer
Verstikt door het gebrek aan emotionele zuurstof
Gevangen door een zelfgebouwde muur
Vertwijfeld over wat is en wat was
Verdwaald in een doolhof van gevoelens
Verbannen van het liefdes licht
Verloren, maar niet onbegrensd.…
zachtjes (senryu)
netgedicht
4.0 met 83 stemmen 118 gewoon als haarzelf
wist ze zachtjes te doorboren
wat jou verhardde…
Kruisweg
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 325 de landweg is weg
het grindpad is weg
de zandweg is weg
snel weg
voor de snelweg
wij snellen weg
via de
verharde weg
naar nergensthuis…
Onveranderlijk
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 98 Ik haat deze wereld
Die geen wens nog uit doet komen
Die harde maatschappij
Zij vergiftigt al mijn dromen
Ik gruwel van de mensen
Die zichzelf zo mooi zien staan
Die vrienden selecteren
Op een koophuis en een baan
Ik kan niets meer waarderen
Zie de fouten die er zijn
Irriteer mij aan een houding
Ook al is die nog zo klein
Verbrand…
Platina patina
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 88 zijn
met een lichte spoor van platina…
Een zacht bevonden verharding
netgedicht
4.0 met 2089 stemmen 1.029 Schelpen bedekken het zand
laten een gevoelige inhoud
weg door vervlogen dagen
ongelijk de ondergaande zon
verschijnt na tijd een verharding
bij ‘t almaar opnieuw beginnen,
met zacht licht weet zij wél
het diep verlangen te raken
haar glans te bewaren
de buitenkant vervormd
opvallend zacht kunnen zien,
maakt week van binnen.…
Nog heb jij het mes
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 125 penselen zijn geknakt
de verf is verhard
in het linnen zit de rot
maar je geeft niet op
nog heb jij het mes
waarmee je ongerechtigheden
weg gaat schuiven
lijnen naar jouw zin kan buigen
met een licht palet
heb je het donkeren stilgezet
om de werkelijkheid
weer leefbaar te maken
de strop is van je nek
je kunt nu ademhalen
geld en…
God is Licht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 95 In Licht is Waarheid.
In Waarheid is Wijsheid.
In Wijsheid is Licht.…
BERRY LUSSENBURGS "VERWHARD", theatertour 2012/3
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 421 een wervelwind van woorden, waarden, wensen,
verwarring en verharding
De theatertour "VERWHARD" van Berry Lussenburg ook;
een onvergetelijke laatste voorstelling!…
Herfstdepressie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 137 Regen
verdicht mijn zicht en
haar kilte omwortelt
mijn gemoed
Ik verhout
tot alleen mezelf
en wacht
achter verharde bast
op lente…
BESEFFEN
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 1.369 Als op een dag
Er het besef komt
Dat doorgaan
Op deze weg
Niet langer kan
Niet langer gaat
In deze
Verrotte maatschappij
Dat verharding, haat
Alleen tot niets leidt
Is er nog hoop
Word ik wat blij
Als men beseft
Dat verder leven
Langs deze weg
Met zekerheid
Voor verliezen
En voor leegte staat
Is er weer licht
Zijn er nog kansen…
De sprong
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 43 Als de grond drassig is
van tranen
spring ik over de plas
Er spat nog modder op
Ik veeg het af
en loop door in ferme pas
Als de grond droog
van zonnestralen
verharding geeft op paden
houd ik in
om stil te staan
me te beraden
hoe in hemelsnaam die sprong
zo licht, zo soepel
genomen leek
Omdat ik niet ontweek?…
De wilde wingerd
poëzie
4.0 met 1 stemmen 382 Een krank en schamel hout,
Het minste van het woud,
Door iedre wind geslingerd,
Reikte ik mijn ranken uit,
Weerstaan, maar nooit gestuit,
Een dorre wilde wingerd.
Geen mens die naar mij zag.
Al waar ik kroop of lag,
Mijn groen ging alles dekken.
Tot in dit woest revier
De goede hovenier
Mij wijs kwam stekken!
Hij plantte me in zijn tuin…
Ontdooi
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 226 Verhard het water tot verdraagzaamheid.
De koude zal ons wakker maken, mettertijd.
Witte rook ontkringelt de warmte, stijgt recht omhoog.
De lichte grauwheid van de lucht bevalt het oog.
Is dat het teken?
Maan tot kalmte, blijf weg ervan,
tot het ijs echt dragen kan.
Ontdooi met warme deken.…
Door de donkere nacht
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 169 Eind'lijk thuis
het bos voorbij
eind'lijk licht aan
Ik ben blij!…
Verhard pad
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 376 Hoe zacht was het mos
onder onze voeten
toen wij
hand in hand
het pad betraden
dat ons leidde
naar een land
waar enkel wij
de beelden
van herkenden
hoe warm
voelde het zand
waar we
vol verwondering
een rustplaats vonden
voor verlangen
zeg me lief
of je dat nog weet
nu de weg bevroren is
en scherpe stenen
ons verwonden…
Een verharde maatschappij.
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 142 Kaal en kil is het hier en
stalen gezichten kijken mij aan.
De straat is bijna leeg, ik zie
verchroomde lichamen, omhulsels
die glinsteren.
Glazen ogen zonder uitdrukking
in een blikken ritme gevangen.
Hol klinkt elke beweging en ieder
gebaar is bevroren.
Terwijl de lippen vastgeklonken zijn
op het glanzende metaal kan ik hun
in beton…
Het andere licht
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 698 weg,
ik stort omlaag,
het licht verwelkomt,
rode vlammen verwarmen
zij likken het aan mij…
De schone wereld
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.178 Iedere morgen na het nachtelijk slapen
Ligt mijn wereld nieuw door mij geschapen.
Iedere dag heb ik haar weggegeven,
Telkens één dag meer van 't eigen leven.
Telkens een kortstondiger bewoner
Zie ik haar belanglozer, dus schoner.
Schoonst zal ze eenmaal zijn als ik ga scheiden
En de grenslijn wegvalt van ons beiden.…
In de tuin
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.280 Gelderse rozen met hun koele
Ballen lichten de hemel toe.
Seringen waaien paarse zoele
Geurige schaduwen, gril en moe.
Aan tengre boompjes, haast nog schuil,
De witte zuiverheid der rozen;
Midden in hun half open tuil
Besluiten zij hun schuchter blozen.…
US staaldol
snelsonnet
3.0 met 6 stemmen 129 Het kost de partners wereldwijd miljarden
en zal de handel onderling verharden,
want fikse tegenacties staan gepland.
Ook voor Europa is de maat nu vol.
Dus pas maar op voor spijkerbroekentol!…
Balans
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 1.046 Verhard door een pijnloos leven.
We hebben veel liever een god van goud
En alle monniken zijn oud.…
Trauma
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 298 Verhard
en
ondoordringbaar
is
mijn chitine.
Barricades
te
hoog om
te
veroveren.
Mijn hart,
verborgen achter
een
wand van
gekwetste dagen.
Herinneringen die
geen
herinneringen mogen
zijn,
doen zich
te
goed aan
open wonden
die
niet willen
helen.…
Bacchus
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 194 Een vrolijke god, genaamd Bacchus
Orakelde in amfibrachus:
"De mens loopt te mokken
En noemt dat betrokken
Mijn raad: drink in godsnaam, en lach eens"…
EEN DAG ZONDER LICHT
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 980 De hemel draagt een zware loden mantel
met verharde tranen die nooit uitgewist
waar alleen de somberheid doorwandelt
en nergens schuilt een blij of lief gezicht.
De aarde ligt eenzaam en begraven
onder een ijzig web van dichte mist
en niemand die zo’n dag wil bewaren
van wolken, treurnis, zonder licht.…
De schone wereld
poëzie
3.0 met 4 stemmen 551 Iedre morgen na het nachtlijk slapen
Ligt mijn wereld nieuw door mij geschapen.
Iedere dag heb ik haar weggegeven,
Telkens één dag meer van 't eigen leven.
Telkens een kortstondiger bewoner
Zie ik haar belanglozer, dus schoner.
Schoonst zal ze eenmaal zijn als ik ga scheiden
En de grenslijn wegvalt van ons beiden.…
Alles tot niets gemaakt
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 761 Namen
worden vergeten.
Het bestaan
zal vervagen als een dwalende ochtendmist.
Diep in het geheugen wegzinkende herinneringen
zullen het zijn van ons wezen terugbrengen
tot iets wat ooit was,
maar nooit meer zal zijn of worden.
Alles wat was
en zou zijn
werd ons ontnomen.
Alles
wat was
werd tot niets gemaakt.…