Alle inzendingen over het wad

De Bomansboulevard die kust het wad en verzandt langzaam in het Wolkerspad.…

Is er nog geen land te winnen Niet van het Wad maar van de Eems De 1ste Eemsvlakte Dat is toch niet ondenkbaar Dan kan de Oostpolder blijven Vaste polder, vruchtbare grond Ik ben niet van het landje pik Maar vooral van de landaanwinning…

Nepal, Bolivia Mexico-Stad… Nee, ik bedank voor die grensoverschrijdende reizen en wandel ontspannen langs ’t wad!…

boven de zee in de zilte lucht meeuwen in hun zijlende vlucht duikend met veel geschreeuw brullend als een zeeleeuw de zandplaat is droog gevallen met vele aangespoelde kwallen zeehonden aan het zonnebaden op de nieuwe wadden kade strand in grillig wadden water tijdelijk eiland met veel gesnater de natte vloedlijn vol voedsel voor…

, Mien wijdse, wonderlijke Wad…

Dit eiland in de schoot van de Noordzee dient als buffer voor Neerlands ree is een schakel in een keten die te samen Wadden heten.. Zij vormen een natuurlijk schild trotseert de zeeën 'oh zo wild de golven worden hier getemd zodat hun uitwerking is afgeremd.…

van leven dat schuilde en verloren leek weer opnieuw te voelen in het zich openen omdat jij er naar keek zo gaan wij samen ieder hinkend op eigen gedachten stilte van wolken en hemel lerend op pad naar de eindeloosheid van het wad…

." "O", zeg ik, "sgreif dan maar wad je wild" --------------------------------- uit: 'Vreemd lezen', 2004.…

De wolken zweven weerspiegeld door oceanen ik zweef ertussen ik waad door water geblust door golven rust ik op riffen van zand bewustzijn lost op een geheel met de wolken gesust door de hemel…

zwaar drukte het landschap op de aarde ze kon de grond waarop ze liep niet vertrouwen ze waadde dwars door uitgespaarde woorden de aarde beefde niets was meer hetzelfde niemand hoorde haar stille schreeuw…

op het wad komen woorden samen van anderstaligen deinend dobberend in golven van hoog hoogtelijnen scheren door ons achterland uit de fles wordt geschonken berenburg of hooghoud woorden in half vergane taal bekoren ons op bogen van wilgenhout krassen wij onze gedichten eb drijft letters uiteen wat blijft zijn de pieren die…

ik ken nog het gevoel van golfjes op de zeebodem klei tussen mijn tenen waad door kreken zoek naar kwelders na de doorbraak met de brakke handen open, zodat ik vangen kan zie de stormvogel hij wenkt…

Enorme kwallen zijn gesignaleerd Ze komen Holland binnen bij de Wadden Fred Teeven heeft ze nog niet bij de kladden Maar eist dat er subiet wordt omgekeerd 'Europa zonder grenzen geeft gedonder Want voordat je het weet duiken ze onder!'…

Mijn Wad, kon jij mij maar dromen me kleuren aan de horizon met mij ontwaken telkens wanneer de vloed me overspoelt kon ik maar jouw water wezen het opgedroogde zand of gewoon zoals jij wilt; een beetje golf draag mij in het boeket van het heden speel de liefde al was het echt spreek niet van zonden laat me de winnaar zijn…

uitgestreken ingeprent laait de dag op nieuwe doch versleten schoenen net als gisteren weer op, reeds ingelopen schrijden stappen achterwaarts met gerafelde veters onnavolgbaar de tijd met zoete elementen het Wad besmeurt met ons vermaak, bekostigt met het loon dat ons nu toekomt watert zich in zoute tranen en containert sprakeloos…

parelmoer glanzen de meshelften, half weggestoken in het ruige zand, ze dromen van hun wereldreis en hun ontmoeting met de rog ik ruik en proef de stilte van het wad op mijn huid en wil versmelten, voor nu en altijd, met dit zilte nat…

Op zondag ja en amen de zonden om haar lijf Het wad ligt nu verlaten De zee is uitgewoed Op het zand liggen vele gaten reeds omspoeld door vloed…

Op het wad vonden we krabben en kwallen, we moesten piepers pitten en 's avonds kusten we de meisjes aan de overkant. 's Nachts moeten pissen betekende met de zaklamp door het donker waden, naar een koude, houten WC met tochtgaten.…

wikkel me niet in zijde wanneer de kersenbloesem valt wil ik de streling van elk blad als een tatoeage dragen leg geen kiezels aan mijn voeten laat me waden door water mijn spoor vluchtig vloeiend naar de bron van later…

laat alle wegen langs mijn ogen waden water en land, klinker en zand ik moet kiezen, heb niets te verliezen tot ik waarachtig vind, de essentie die alle wegen verbindt, naakter dan een pasgeboren kind…

Zo beschermen zij onze Wadden. Wereld van getijden. Land van zand en eilanden. Zee van licht.…

Ze zwerven in stilte om Geen trom om op te slaan Geen poot om op te staan Alleen de klok staat stil De eeuwigheid gelijk Ze hebben geen adem meer Die is opgegaan in lucht Ze hebben enkel hun angst Die hen als een wade omgeeft: Doodsangst voor alles wat leeft…

Verschopten en ontsnapten waden door getob. De speelman speelt en wil niets anders aan zijn kop. Het gajes der elite strijkt de korting op.…

Daar zijn in glooiend landschap geur van rijpe duindoornbessen een witte buizerd half verscholen achter gras tapuit pronkend met teder verenkleed op de grens van duin en wad vrolijk happend naar voor mij onzichtbare insecten Daar te zijn…

waar gedachten blijven hangen boven de duinen langs de zee of het wad lucht en wolken samenspelen voor de aan hen gegunde tijd neemt zo'n eiland velen geheel voor zich in de boot is al betaald…

Op een eiland wordt je toch zo fijn geboren Je bent gewend aan water om je heen Je ziet geen mens en bent toch niet alleen En licht is er in bundels van de toren Terschelling blijft van barenswee verstoken Het voelt alsof de Wadden zijn gebroken…

Wij kunnen bruggen slaan kunnen ons verbinden Rivier of stroom oversteken met voet- of pontveren soms zelfs wagen te waden door ondiepten van waterlopen, van oever naar wal of omgekeerd We hebben geleerd ons te verbinden niet ons...te binden.…

niemand ziet wat zich voltrekt in het vroege ochtendlicht een witte vogel schrijft in vertraagde cirkeltaal dat ik met jou waden kan door sterrentuinen en dat onze ogen vensters zijn van licht dat jij me raakt tot in het hart hier in het vroege ochtendlicht…

Vouw het einde van de wereld wat op en leun, Leun overmoedig over de rand van vlezig geluk Laat krijtwitte vingertoppen glijden over het water van de eeuwigheid Doop Ik waad wel Hoor, het gezoem van de tijd Word maar warm…

Ze gingen naar een eiland van de Wadden. Dankzij het reukvermogen van zo’n hond Die wiet en drugs en hasjiesj bij hen vond, Greep men daar negen jongens bij hun kladden. Waardoor voor mij afdoende is verklaard Waarom de speedboot Koegelwieck daar vaart.…