Netgedichten

netgedicht (nr. 58.964):

De Wierschuur

Als laatste woning op Terschelling
stond de Wierschuur op ons te wachten,
meisjes en jongens die vakantie vierden.

Op het wad vonden we krabben en kwallen,
we moesten piepers pitten en 's avonds
kusten we de meisjes aan de overkant.

's Nachts moeten pissen betekende met
de zaklamp door het donker waden, naar
een koude, houten WC met tochtgaten.

Viel de batterij uit, dan was het extra
eng en maar de vraag of je je slaapzak
nog heelhuids wist te halen. Werd je

onderweg naar de meisjeszaal betrapt
door een alerte leider, dan zwaaide er
wat, dan kreeg je extra veel corvee

en was je overdag de talk of the town.