Alle inzendingen over hoge bomen

In werveling stuiven duinen het helm golft over land en in de diepe pannen staan fier de kleine struiken waar zelfs geen blad van kreukt terwijl uit hoge bomen de kruin zelfs breekt.…

Een tuin vol licht en kleuren bloemen vogels en veel meer heldere beken rozengeuren overal vlinders bont en teer zachte bries tussen hoge bomen melodieën uit vele vogelkelen schaduw om tot rust te komen engelen die op harpen spelen maar bovenal een zacht geluid als wind dat met bladeren speelt en klinkt als lieflijk stemgeluid dat diep…

Toch droom ik soms, dat er een hoge boom zou staan waaronder ik mij neer kon leggen, een boom, die breed geloverd in terrassen van takken vogels bergen zou. Vogels, die zingen een voor een, niet tegelijk, en luistrend naar elkaar.…

Nu glijdt de aura heen, de hoge bomen schijnen weer gewoon van kruin tot voet, de uil beklimt een dikke tak, en glimt in de volle maan, de stilte blijft stammenrecht overeind staan.…

Bomen, hoge bomen, ik kan er niet zonder Bomen, het zijn de meubels in de natuur En ze staan ze er zo vast als een muur Bomen, voor mij blijven ze een wonder.…

de vaart vliet aan mijn oog voorbij met aan de overzij het vee uitgelaten in een bonte wei en tussen hier en daar d’oude stee hoge bomen schuiven in een rij langs het dravend boerenpaard dat ’t voorjaar ruikt in natte klei en merries van de binnenwaard waar reigers scharrelen in ’t riet houden kieviten de wacht zingt de karekiet zijn…

De avond hondenwandeling Loopt anders De regen niet bijzonder Maar zijn klank Een rij vuilcontainers te vroeg In `t donker langs de weg geplaatst Drumt de regen bassdrums Sommige als toms Volstromende putten Ieder zijn eigenaardige roffel En Uit kale hoge bomen Snelle ritmische spetters De traag hangende druppels Worden laatste stille…

Op hol geslagen raast de waan langs Hoofse Vijver waar hoge bomen gouden vruchten slijten vanuit hun schimmig rijk. Onthutst smaakt hij die hapt het rot van huichel en verlak omsluierd door een schil van ijdele woorden en theatraal verdichtsel. Voor de bühne blaast het kat- en muisorkest vrolijk valse noten.…

je bent een lentekind danst luchtig op de wind die zingt in een zacht ruisje draagt stil je valschermhuisje jij zweeft op de thermiek en daalt als je de zon even niet ziet in de schaduw van hoge bomen de grond is warm als je erop landt zwarte aarde verwelkomt je met lentehand je pluist wat uit en legt je valschermhuis te rusten…

Hoge bomen vangen veel wind Meer dan kleine struikjes blazen kunnen Geen zuchtje van verbijstering Klinkt in de luwte van het Bos Hoe dan te komen tot het bloemrijk compromis? Opnieuw een groenstrook aanplanten De kaalkopjes nog een kans geven Wachten op een sluwe vos?…

Hoe blijft de zomer blinken in haar ogen terwijl haar zacht gezonken geur al slaapt in 't gele glooien van een herfst verloren rimpels in de huid van hoge bomen. Ze is er niet. Ik zie haar wel. Ik luister diep en hoor ze praten. Zonder ogen. Zonder oren. Zij danst roerloos door mijn leven. In de stilte van de dagen.…

je kunt bloemen brengen naar de graven en as verstrooien op het veld schepen varen in en uit de haven een oude man telt traag zijn geld hoge bomen buigen niet voor kleine struikjes aan hun voet er is geen wedstrijd in verdriet voor wie elke traan oprecht begroet leven komt en leven gaat de kosmos doet haar ding zij botst en deint, kent…

bomen zorgen voor knus samen zijn en sterken nieuw teer bestaan onder rauwe kreten.…

Wat ziet mijn oog toch graag de wolk aan gindse kimme gaan Doorkliefd slechts door de hoge boom en torens die daar staan Gestut door bergen staat het al op hoogtes onbekend En blauw en eindeloos de lucht waartoe de rots zich wendt Wat zie ik graag, wat voel ik graag de berglucht en de regen De oude huizen roodbepand, zo kalm en welgelegen…

de druppel die de emmer liet overlopen viel dit keer niet op de gloeiende plaat jij keek een gegeven paard in de bek en spande het achter de wagen mijn hoge bomen vingen veel wind jij zag het bos niet meer ik wilde de eindjes aan elkaar knopen jij had het einde al in zicht ik wilde water bij de wijn jij droeg enkel water naar zee jouw…

De zon zakt achter de hoge bomen duiven vangen het laatste, blinkende licht vleugels zoemen door de lucht Jij zweeft hier ergens rond woorden, die je sprak, zinnen, die jij zorgvuldig formuleerde, waarbij jij mij diep in de ogen keek, alsof daar ergens iets ontweek vanwege dagen zonder lichaam De geuren die je droeg zo vol van jou het…

Breng dit offer voor hem die ooit de mensen bouwde en nu boven in hoge bomen woont. Verscholen tussen het groene loof. Misschien. Misschien komt hij omlaag en likt de wond of scheurt haar open om met het doorgeslikte bloed opnieuw de schepping te verrichten.…

bomen Waar na herfst en winter Weer nieuw blad zal komen.…

Want ziet, daar in de bossen Die mooie kleurenschat Van ’t van de bomen vallend Lichtbruin gekleurde blad Het spel der zonnestralen, Daar door het struikgewas, Daar door die hoge bomen, ’t Leek of ’t een sprookje was.…

In een winterse laan staat een stoere hoge boom wit besneeuwd verheft hij zich, onopvallend voor zich uit knarsend, boven het luidruchtige verkeer uit niet zwichtend voor de kou en de last alsof bomen aanvoelen dat de lente alles zal herstellen Onder die boom rust een doelloze zwerver die ooit ergens liefde gaf en kreeg, onopvallend onder…

bomen, Het bewaren van witte wolken in je dromen Fluisteren met de sterren in de armen van de wind, Gedragen worden door het stille lied van een engelenkind…

ik zag het hek al openstaan gescheurd in zijn scharnieren nog een stukje draai te gaan de tijd heeft stilgestaan in twee ondiepe karresporen de berm is in groen verloren noord-hollands karakteristiek wat weggestopt tussen hoge bomen warm genietend van zomerse dromen maar in de keuken rommelt drukte van belang het schapenvlees…

het gras is weer gegroeid de bloemen zijn uitgebloeid de kruinen van de hoge bomen nauwelijks van alles bekomen liefde schuilt nog dieper weg wees alert op wat je zegt of praten we elkaar angst aan moeten we niet naast elkaar staan de wapens steeds weer opgepakt vrede en voorspoed uitgekakt herdenken in blinkend oorlogstenue buigen…

De nacht sluipt als 'n dief dichterbij Wil z'n honger naar donker sinister duister stillen Daglicht verbergt zich schielijk achter 'n rij hoge bomen Onheilspellend ...de vooravond worden weg en straat ruiten van huizen nat? Steekt wind op? gaat ie waaien uit veranderlijke richtingen gaat ie liggen?…

De hoge bomen in gebed, weerkaatsend nu en later. De adem gaat hier in en uit en roept en lokt de dromen. Seizoenen geuren onverwachts en zwerven rond de bomen. De grote woorden vallen neer en zijn niet langer lichtend. Een mens van zwijgen gaat voorbij. Een graf wordt vredestichtend...…

Als in lente velden kleuren met schat van bloemenpracht vogels zingen in hoge bomen sterren schijnen in de nacht. Als de zomer komt met zon, warmte om stil weg te dromen genietend geur van drogend gras zal dan alles anders wezen?…

bomen Hoog door de heldere lucht Als een vogel die vlucht En elkaar weerzien daarboven Dan pas kan ik het geloven We aan elkaar zijn geklonken Het geluk op aarde is opgedronken…

Hij stond onder en boven de wet heeft alles naar zíjn hand gezet waaide met alle winden mee droeg water naar de zee ving als hoge boom veel wind was onschuldig als een kind voelde zich als een vis in het water had na het doorzakken een kater is aan lager wal geraakt heeft harde noten gekraakt hij weet nu, de druiven zijn zuur maar dat went…

Witte avonddamp verspreidt zich, langzaam stijgend, over het weiland: hoge bomen verijlen, zijn vage spookgedaantes. Op de brede berm staat een dichte rij beuken met kromme stammen; je ziet nog altijd de wind, die hen als boompjes duwde.…

Bomen in de mist. Een nieuw jaar is begonnen. Twee hanen kraaien om wie het hardst kraaien kan. Roodborstjes en pimpelmeesjes vliegen van struik naar struik. Niet zeker wetend of de dag begonnen is. De mist voelt als grijze nacht. Een witte duif zit verdwaasd in een hoge boom. Even de weg kwijt.…