Alle inzendingen over hond OR dichter OR dood

Ik peuter maar wat en ik mier aan gindse wilgen hangt mijn lier onbereikbaar voor de hand in 't bekende polderland. Ik peuter wat en mier verder in de woestijn is geen herder de wolf in schaapskleren gehuld huilt, doch de jager brult Brult tegen de karavaan die verder trekt naar Ispahan brult vanwege de vette kamelen en de ruiters die…

nog eenmaal klinkt een klank van verlangen gemeenschap doet het kind sterven eens beleefd, gaat de dichter dood…

in de schaduw van ouderdom probeerde hij zich overeind te houden maar zijn hoofdrol was gespeeld in de tongval van poëzie zwegen zijn woorden en bleven hangen in het archief van zijn brein zijn schrijven zal natrillen in verscholen beroering van zijn graf waar poëzie zal regenen in samen gewaaide dauwdruppels in een oneindig verlangen…

Geraakt omhelsde de dood de poëet juist als een vader, die van hem hield Maar daarmee zakte..het dodenkleed over de dichter die zo..werd ontzield…

De dichter is dood niet dat ik hem goed kende maar een beetje vertrouwd was hij me wel niet dat ik hem veel las maar ik hield van zijn blik niet dat ik hem zo mis maar echt jammer dat hij er niet meer is…

hij ziet me staan komt naar me toe ik kijk hem aan hij zegt geen woord ik voel dat hij mijn hijgen hoort ik bid, ik wil niet met je mee het blijft doodstil plots in z’n oog in zijn pupil een regenboog nu word ik bang uit niet mijn angst stilte duurt lang ik glimlach wel blijf mezelf in ’t helse spel ‘k geef steeds maar…

Ook blaffen honden niet langer, als ze eenmaal dood zijn; Anders zou het leven op een hondenkerkhof te groot zijn.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Met startschot gemist ben je zo tien jaar verder dichter bij de dood.…

Huisjes op de dijk met wilde tuinen, waar ik wel eens doorheen wil struinen verfrissende wind door mijn haren naar heldere vertes staren Daar sta ik, blik op oneindig Ik wacht op dat moment dat ik vangen wil Ik zie geen verschil Verder is het stil Geen auto’s, geen treinen, geen fabrieken Geen massa, geen wind, slechts molenwieken hier…

Ze staat hier en kijkt om zich heen en wiegt haar heupen op weelderige klanken Ze neuriet wat en gaat zitten met haar teddybeer op haar schoot Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek die alleen klinkt in haar hoofd De wereld gaat aan haar voorbij langzaam vanuit haar dromen Ze heeft een heerlijk leven maar vliegt weg naar vroeger naar…

Deez’ schone schijn, flatterend ideaal Teniet gedaan, geknakt is dit reliek Verstoken van haar schijn, haar pracht en praal Zo dor en droog, zo doods welhaast, of ziek Staat nu de roos, waarheid blijkt aartsrivaal Doch pleng geen traan. Dit is geen romantiek!…

Hoe meer jij van mij houdt hoe meer ik jouw liefde verraden moet, verscheuren moet als een hond aan de poort Hoe meer jij in mij gelooft, hoe meer ik terug zal bijten tot jouw liefde dood is aan de poort van de hemel of de poort van de hel…

De muren zijn verveloos in het armzalige vertrek, waar ik, denkt Paul Verlaine, alleen, als een hond verrek. Een kamer, een tafel, een bed, bloemenwaaiers van ijs - zo crepeerde Paul Verlaine, rue Descartes, Parijs. -------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1947.…

het is ongehoord buurman heeft zijn vrouw dodelijk vermoord zijn hond sloeg aan ik weet niet hoe het werd gedaan misschien wel met een degenhouw ik hoorde nog woef, woef, woef daarna heel scherp pief, paf, poef hond en buurman dood, echt heel droef…

geeft hen en ons entree om in het doen en laten van de ander te verkeren in lichaamstaal en mimiek komen wij dichter bij elkaar dan ik ooit heb kunnen dromen wil melker 17/12/2018 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

Ik was dichter van buiten naar binnen van taal en beminnen vannacht werd ik wakker op kussens vol prachtige zinnen. De dood was dichter bij mij dan ik zelf had gehoopt. Ik werd dichter van troost en genoopt in een doolhof vol woorden te wonen. Ik was poëet en douanier, bewaker van grenzen en mensen die eindeloos zijn.…

Van dood in dood gegaan, totdat hij stierf. De namen afgelegd, die hij verwierf. Behoudens deze steen, waarop geschreven: de dichter van het vers, dat niet bedierf. -------------------------------------------- uit 'Osmose'…

Je loopt met de dood als een hond achter je aan. De hond draagt een bril met drie glazen. Je kijkt strak voor je uit. Draait je om en blikt in het derde oog als in een duistere rede. Je zweet geschiedenis uit. Zweert van leven. Losse tranen lopen als kleine homunculi* voor je uit. Met vochtige contactlenzen beschouw je het leven.…

Met een helder stemmetje, zegt ze: "Vandaag durf ik je hond strelen". Alsof de hond weet heeft van haar broosheid, gaat hij zachtjes op haar schaduw liggen. Een handje verdwijnt in de zwarte vacht terwijl haar ogen blauw worden. “Ik had ook een hond maar die is dood”. Waarop ze meteen vervolgt: "Mijn mama ook”.…

Natuurlijk bestaat de dood, niet. Al wat bestaat blijft leven. Moleculen worden weer atomen. Zalmen keren stervend terug, naar hun geboortebron. De dood is een menselijk ego, door deze dichter, ten dode opgeschreven.…

waarom, zijn de bomen groen en niet blauw, word een hond een hond genoemt en geen pauw. waarom, is de kleur van de liefde rood en mijn lievelingskleur, zwart, de kleur van de dood. waarom, oh,waarom is een mens zo naïef en een betweter en een dier toch zo veel beter. waarom, is zo'n typisch antwoord op waarom daarom.…

de maan is weer weggegaan nu jij de stilte leeg naast het janken van de hond legt ik draag het gehuil uit armoede omdat mijn handen en ogen moe zijn en ik geen andere slaap kan vinden voor deze besmette dood doortrokken in de grond zinkt het braaksel naar zilte nachten zelfs de hond ligt aan mijn voeten overdag…

Tijd vliegt niet, meent een oude dichter. Dichters leven liever NU. Dichters gaan niet dood. Iedereen loopt in kringen rond. Alles verandert waar je staat. Dood doet leven leven. Zo doet ook hoop. Alles heeft zijn eigen tijd. Niets nieuws is onder de zon. Onze zon schijnt en verandert. Woorden van een levende dichter.…

Oude dichters die gaan dood jonge dichters kunnen sterven. Blijvend is hun leesbaar brood goed voor u en ook de erven. Ja, wij dichters putten uit een eigen bron zonder heffing of belasting. In Den Haag staan dromen lozen klaar ons, ook dat nog, op te kunnen leggen. De Moraal: Stel in leiders maar geen blind vertrouwen.…

kent hemel noch hel Een dichter gooit geen zand in ogen Een dichter is gemaakt uit regenbogen Een dichter is waarheid noch leugen Een dichter gaat nooit mee Een dichter is een veulen Een dichter zegt ja noch nee Een dichter is muziek Een dichter komt aan Een dichter is uniek Een dichter zon noch maan Een dichter is de dood De dichter…

Kan het ook niet zo direct verhelpen mijn allerliefste schat Even de twintig gepasseerd dus er hapert helaas wat. Orders van dokter - wat gas terug nemen - kalmpjes aan doen Op de bank wat hangen turen gluren, hemeltergend, ben ik een oen? Uren wegsoezen dus relax total wat werd beoogd vast goed gepland Dromend je vacht besnuffelend en in je…

(J.W. von Goethe) dichters zijn reizigers door het vreemde landschap dat leven heet neem de dichter Boudewijn Büch van hem kennen we zijn passie voor dode dichters en lange reizen tijdens zijn reizen naar verre oorden raakte hij zó dikwijls in extase dat het besmettelijk leek een flirt met de dood en de onvermijdelijkheid van het…