Alle inzendingen over hoop OR verlangens OR eenzaamheid

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

in haar ogen lag de toekomst diep verborgen in een traan wondermooie wensen één voor één liet jij ze gaan verlangend en vol vragen hoopvol naar een lach is er nog een morgen aan het eind van de nacht…

Soms als emoties je plotseling overstromen Dat al wat mooi was blijkt te zijn geweest Vlucht je ver weg in onverhoopte dromen Want wat je daar terugvind hoopte je het meest…

Over alle daken bloeit mijn bleke wake; alle sterren toe reikt ze, strak en moe. Baart dan alle bangen steeds een nieuw verlangen? Is dan alle vrees liefdes vrouwe en wees?... - Over alle daken bleek-gebloede bake; over heel de wereld heen liefde en leed, - alleen...…

Het een na het ander verbleekt, De man, de vrouw, het kind, Hun dromen, wensen, Daden en verlangens Verbleken, net als De maan en de zon - Het enige dat blijft Is een restje hoop In het licht van De ondergaande zon - Zo leven man, vrouw en kind Alsof elke dag het leven Overnieuw begon…

als het hart niets meer kan vragen niets meer om zich echt te verblijden de weg wordt van het eenzame lijden...…

Onzichtbaar Mijn stille hoop en verlangens Worden de bodem ingeslagen Samen met de droom de illusie Dat je nog iets om me zou geven…

de stroop die mijn lippen zoet ontaard in een verstrengeling van geluk, extreme verlangens zij zijn zoet als bezegeling de vraag die je hart je stelt waar bevrediging toch blijft eenzaamheid verkropt stilte je lichaam waar leven in verstijfd bitter, zoals alleen gal dat kan vormt zich een wereld vol smaak met die eerste vriendschap met…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik schreef kleuren op je huid trapsgewijs van licht naar donker je onderging de steek van het puntig pluis gelaten gaf jij niet thuis in emoties die de kop opstaken voeren wij op onbekende wateren gingen nergens heen in het intens verlatene waar aantrekkingskracht geen baas over de polen was…

Niemand die naar je kijkt of je iets zegt Geen mens die naar je luistert Er wordt geen woord tegen je gezegd Er wordt zelfs niet eens gefluisterd De minuten worden uren De stilte duurt maar voort Het kan nog heel lang duren…

Een gewoonte, zomaar een gebruik. Je angsten laten varen, door een luik. Voor de laatste maal, achterom kijkend. De zon zien wegzakken, een gezicht zo onbegrijpend. Niet wetend, wat de toekomst brengen zal. Je tranen, maken een waterval. Verloren, het zicht voor eeuwig verduisterd. Enkel nog gehoor, maar niet een die luistert.…

Hoop is gelogen. Hoop is het niet waard. Hoop past niet overal, en hopen dat is een doodlopende straat. Hoop doet pijn. Het is wachten op.... Maar weten dat het zo anders gaat zijn dan waar je op had gehoopt.…

Om van je hoop en verlangens een nest te bouwen voor je naasten, en ze laten gaan als het de tijd er voor is. Het vergt moed om te sterven maar nog meer om ten volle te Leven.…

Het is nacht, donker en stil In haar hartje is het kil Ze wil zo graag lopen in de warme zon Met het gevoel dat haar leven herbegon Ze verlangt naar licht Maar ziet enkel de maan Omringd door enkele sterren Aan de zwarte hemel staan Toch, in haar dromen Wil er een engeltje komen Haar vertellend over een nieuw begin Van een…

Ik heb zo'n groot stuk hout, (de bast vliegt langs mijn minirok en hoge laarzen) als ik erin snijd denk ik aan jou: de nerven in het hout zijn je rimpels. De wind draait langs de glooiing van je armen en je benen, terwijl je hoogstwaarschijnlijk schreeuwt als ik je edele delen scalpeer. De bijtel, hard als mijn tand, ontvelt…

Er tatert een monstertje op los de parkiet tjiept treurig tjiep zijn vederen vallen langzaam uit de poes luilekkert in de zetel Wachten of de pilletjes gaan werken een Nieuwjaarsdag om tegenop te zien handen schudden, kussen geven uitspreken van onbegrijpelijke wensen Denken aan iemand van vroeger, die meer en meer uit louter herinnering…

De droom in de slaap het licht wordt gedoofd sterren verdwijnen in nachtblauw op ongebaande wegen De aarde wordt gevoed stopt zich vol aan goed wacht op zaad geboren waaruit het vuur ontstaat van weer een nieuwe dag…

“als het regent in mijn ziel dan voel ik me zo eenzaam. als het pijn doet diep in mijn hart dan wil ik dat jij... hier bent.” “als het regent in mijn ziel dan voel ik me zo eenzaam. als het pijn doet diep in mijn hart dan wil ik dat jij... hier bent.”…

Je leven is vol eenzaamheid een solo strijd niet te winnen Je wilt wel anders maar het lukt je niet, verdriet. Je ziet de mensen lopen, blijft hopen op aanspraak. Maar ze zien je niet, willen niet kunnen niet. Je blijft alleen in je strijd tegen de eenzaamheid.…

Misschien zijn je mussendromen en verlangens niet zo groot misschien wacht je op wat graantjes of gewoon wat kruimels brood.…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

Ik geef mijn dromen mee Aan het grofvuil Beloof mezelf de belofte Dat ik nooit meer om je huil Begraaf mijn hoop en verlangens Diep onder de grond Laat ze daar, wortelschietend Met alles wat ons ooit bond Ik laat mijn liefde doven Heb me er zo hevig aan gebrand Laat me niet meer misleiden Eindelijk wint mijn verstand Mijn herinneringen…

Maarja het is behelpen met een pen en met een stuk papier en ondanks dat hoop ik dat je appt onverwacht: komt het uit? want ik ben hier.…

Je zal er maar mee zitten Ze is zo eenzaam die jonge vrouw... Zo tragisch, dat niemand... haar helpen wou... Nu wordt zij, weliswaar gedwongen, opgenomen in een kliniek waar ze niet weg kan lopen Mijn God, wees bij haar, geef haar hoop en laat ze hopen dat ze voor zichzelf, niet weg meer hoeft te lopen...…

Eenzaam zat zij in de mist alsof ze niemand had, zo alleen dat ze niet wist waar ze precies zat. Want wanneer je eenzaam bent doet de zit-plek er niet toe maar 'k hoop wel dat ze weg is want daar blijven zitten leidt nergens toe.…

Grijze winterdag verlangens naar de lente zijn ondergesneeuwd.…

Misschien een eenzame droom Die rondwaalt Geen uitweg meer kent Gonst door mijn hoofd Die me troost kan bieden En me zegt Dat hij Als enige droom Ook nog kan overleven Er is nog hoop…