Alle inzendingen over hoop op herleving

kind op hem wacht Het is heerlijk om het te herlezen Maar in gedachten huil ik zacht Mijn vader, moeder en mijn broer Zijn geen van drieën meer in leven Iedere keer als ik ze ontzettend mis Laat ik die brieven weer herleven…

Samen met jou wil ik leven In jouw hart wil ik bestaan In jouw herinnering herleven Nadat het mijn tijd was om te gaan.…

Dichters balanceren met gevleugelde woorden voor inzicht in de ziel schrijvers laten de geschiedenis herleven maar ook de werkelijkheid en de fantasie muzikanten spelen met akkoorden om de emotie te laten voelen en zo zijn zij onmisbaar voor het gevoel van euforie…

Want bij welke stap in het leven ook al sinds mijn doop vrees ik geen wanhoop, dat is wangedrag van de hoop.…

Gij zult herleven.…

het zijn herinneringen die mij verlichten in mijn verdriet mijn glimlachen, streelt het verleden in de maan, de sterren de wolken, de straatverlichting laat mijn gedachten in herinneringen herleven het raakte mij aan in kleuren van prachtige beelden die na de nacht het zonlicht mij schenkt in een nieuwe dag...…

Misschien komen de tranen later als je in mijn dromen verschijnt mij weer laat stralen misschien is zo’n afscheid beter een levende herinnering die geluk laat herleven leven, leven, leven ik wens je in vrijheid en in vrede.…

Maar nu zijn er tranen, veel pijn, en een hoop verdriet. Want jij lieverd, jij bent er niet. We gaan je missen, en herinneren je naam. herleven gebeurtenissen, en fluisteren je naam... Dag lieve lieverd, we moeten nu verder zonder jou. Je gaat voor altijd, weg uit ons leven.…

De correct juiste boodschap: een van zuivere hoop! Verzacht, verstoord en vooral ongehoord: nieuw gedrag in mijn persoon... zó schoon als ik nooit meer had gedacht. Zo begon en eindig ik. Met iedere wanhoop haalde ik adem in hoop!…

Mijn gedachten drijven, tussen droom en werkelijkheid. Als bladeren die vallen, dwarrelend in de wind. Nog met de warmte... van de zomertijd. Hun voedsel gevend, aan de grond waaruit... ze zijn ontsproten. Hopend op een nieuwe lentetijd. Antje.…

Ik lig zo stil aan u als kind aan moeder, mijn dode levend lief, en hoor hoe zacht het kloppen tikkert van uw zachte hart en 't bloed hoor 'k ruisen als water zoetkens doet er. De sterren bloeien langs haar zilvren baan en blinken met het licht van duizend glanzende ogen, de heemlen om hen, als heerlijk hoge togen van blauw-zwart marmer welvend…

Vloek niet, o vloek niet de zon, m'n broer, die zo zwaar draagt uw last, touwen en lijnen zijn om u getast, hoog glijdt de boot in de zon. Rafel van kleed hangt naar neer van uw borst, uw ogen en slapen zijn wild omvloten, maar de haat, de haat uw oog ontschoten 0 vloekt de zon, vloekt de zon op uw borst. Bittere man die…

wat ben ik eigenlijk nog voor jou geen klank meer uit je mond een gezicht tot op de grond je hart zo kil en koud eens waren we goede kameraden maar dat was al vele jaren geleden we waren met zo weinig tevreden ook sterk zelfstandig en vastberaden we hielden van de gouden zon maakten reisjes naar die landen waar ik hoopte dat die zon, je…

in rouw en verdriet krom gebogen Het mensenhart is verduisterd met kwaad dat brandt als zout in een wond Kerstmis komt eraan; mistletoe en dennengeur voor het hout gekruiste raam zien we de kaarsjes staan Het stralende licht van het kindje dat in de kribbe ligt voor een nieuwe start met licht in ‘t hart Wanhoop veranderd in hoop…

Jij spreekt in witte schaduwkleden en omarmt zoals een gordijn het laken van het leven een vleugje trots gedeeld door een decemberregen verbergt zo als in jouw melancholiek gedicht een jaargetijde dat vergeelt wanneer de lente alle dood weer doet herleven…

Al vele kasten opgeschoond en weldra zal nu blijken of al het kuisen wordt beloond met opgespoorde lijken Ze vallen krakend uit het hout en tuimelen op de planken al is ‘t gebeente eeuwenoud ze staan op om te bedanken Want ook een lijkje in een kast - ‘t is nauwelijks te verstaan – wil eindelijk weer herleven heeft genoeg van de verleden…

zie de lente komt het wordt weer tijd voor nestjes en het kievitsei…

mij met éne lonk herleven.…

striemende wind Splijt mijn brein Ratio in de lucht Gedachten op wolken Isothermen als wichelroede Doezelend op de thermiek Van mijn gevoel Regen geselt het sentiment De huid doorweekt Infiltratie tot het skelet De diepste krenking Letselschade Afbrokkelende koraalbank Zon aan de hemel Aarzelende oogopslag Stramme ledematen Herleven…

Tranen treurden gisteren vaarwel schiepen langzaam ruimte weer te leven in het heden zonder angst voor wat nog komt het voorspel is begonnen laat het leven maar komen voorbij is niet omkeerbaar morgen is weer maakbaar het gaat nu om het nu…

tintelende fluisteringen Als een rivier keer ik terug In een toevloed van zachtzinnigheid komen oude sentimenten boven Als de ontroering mij overmant en het leven dieper doet ademen overschaduwt jouw hartepijn het mij omringende Met hart en handen met huid en haar en beginselen der tederheid laat ik je onbezonnen in het nieuwe herleven…

Het is wolvenweer versleten en eenzaam hangen de daagse woorden in de ruimte ze spreken marteltaal de heuvel ligt er bloot bij een gulzig slagveld - dat levens en dromen wegvreet - verliest z'n laatste pluimen begraven in lange schaduwen zoek ik naar het serene nu elders thuis wordt met een huivering wordt de doodsklokken de taal…

Oplevende bloem het ontsluiten van leven geslaagde aarde.…

Dagen van geluk Haar prachtige lach Haar gouden humor Haar schijnende ogen Haar opwindende lijf Haar meeslepende vertellingen Haar precieze uitdrukkingen Zij is terug In mijn geheugen In mijn leven In mijn toekomst Zij reist mee Door jullie kunst Heb ik verbeelding Komen de ideeën Kan ik beleven Kan ik voelen Ben ik trots Zelfs op…

Voor je sterft Laat ik je nog even In woorden herleven Zoals jij bergen hoog Opnieuw wou beginnen De kanker overwinnen Maar de eindmeet wenkt Terwijl je ogen breken En kinderhanden smeken Laten we elkanders dromen bevrijden van alle pijn En over de dood tezamen zijn…

Ik had haar plaatje nooit mogen bekijken maar ik heb haar aanschouwd en een betere plaats weten te bereiken Een nieuw innerlijk opgebouwd Niet het oude verdrongen en ontkend maar veranderd in liefdevolle herinnering Eindelijk weer de bewondering verkend en zoekend naar ontregelende bekoring Haar onwetende betovering zorgt ervoor dat ik mij…

Je vage blik helderder dan ooit Al mijn emoties waren gekooid Gedoofd en verdord Mijn levenszender voorgoed gestoord Alle paden dichtgegroeid en verlaten Mijn hart een verzameling gaten Je vult die gaten met je onbegrensde talent Als ik nu verga heb ik gekend jouw ontelbare onnavolgbaarheid die mijn gloeiende hoofd verleidt te denken in zinderende…

Ik ontwaak niet Pas als ik merk Dat zij mij ziet, ben ik wakker Zij ziet mij niet met haar ogen Maar omdat ik haar aanschouwd heb geloof ik dat ze mij bekijkt Een onalledaags patroon bezet mijn hoofd leidt mij omhoog De illusie van haar bestaan is voor mij zelfverwezenlijking Als ik de moed innerlijk vasthoud en de kracht vastleg die zij…

Wat zal er van ons bekomen in de tijd van wijn en dromen uit het oog en door de dood verloren wat zal er van ons overblijven als onze overblijfselen zijn vergaan misschien een liefdesaffaire uit wat vroege jaren een laatste hoofdstuk uit een oud verhaal een vol gekladderd tekenschrift voor wat taal niet kon halen een sandalenrebel zonder…

de vele momenten waar stilte praat gevoelens gaan zweven nachten herleven laten mij duizelen eindeloos lang beleef ik dromen onuitgewist draag ik jouw hart in trillende handen hoor je mijn liefde waar stilte verdween…