Alle inzendingen over huid

Gele zonnestralen Beroeren je naakte huid De lucht zindert Van de hitte Liggend naast jou Zijn gedachten grenzeloos Zo mooi ben jij.... Een rijpe, tropische vrucht Mijn lief: Ik zal je plukken Ik zal je ruiken Ik zal je proeven Ik zal je smaken In duizend Honingzoete dromen Zal ik De jouwe zijn…

Met haar elegante vorm en ontelbare snaren bespeelt ze dit prachtige instrument met magische vingers in ongekend talent betoverende klanken voeren je mee alsof je in hemelse sferen bent met de tederheid van haar spel raakt ze m'n hart en huid met kippenvel…

Het krijsen pijnt me na als de echoloods me dwingt om de dissonantie die telkens mij verstoort te laten rusten aan de tafel die zojuist ik had gekuist zodat mijn rijpe huid gekrast de herinneringen kon laten rijpen doch ik ecarteerde het bestek [ want ik zag mezelf als wapenbroeder] om mijn wezen te behoeden voor het partikel in mijn…

Je eigen huid voelt zacht en onderwijl gaan gedachten vrij omdat alleen jij, en jij alleen kan denken wat je voelen wilt.…

What love is, wat liefde is, kijken met je hart, kiezen met je oog en je oor en je stem en je huid en je hand met je hart en je ziel met je hart en je verstand met je hart in je hand. (Mary J Blige - What Love Is http://www.youtube.com/watch?v=fJqys7mDl7s…

Het is de dauw van het crematorium die verschroeit de huid er ontbreekt een lach een liefdevolle warmte in ogen en gulheid in tijd en ruimte net als de bril op het gezicht met het gewelddadige gewicht van gedode beeldende dromen een onsterfelijke werkelijkheid in verlangen het blijft wat in dromen sterfelijk blijkt.…

Rust niet maar daag me uit, daag me uit op een morgen op een morgen zonder regen bij een regen zonder bui Laat je lendenen niet rusten niet de heupen die ik kuste niet de branden die ik bluste op je warme huid, -'t zag er zo onschuldig uit- Maar stoei me, stoei me en vermoei me, alsjeblieft, rust niet rust niet maar daag me…

Over de huid die je hart beschermt kriebel ik met mijn leven erop los eigenlijk is het hart niet voor plagen bestemd maar uiteindelijk was ik toch de klos. De zon schijnt de lach van binnen uit al dat bloeit en groeit in mijn natuur zorg ik dat alles netjes sluit oh wat heerlijk, wat voelt dit puur.…

de heks wacht in het bos op verse bleue dichters met smakelijke woordjes verleidt zij hen allemaal hi,hi, zingt toverkolletje kom in mijn groene armen ik eet je op met huid en haar da's goed voor mijn verjonging hun tanka's en sonnetjes verrijken haar wintersoep…

Omarmt de wind mijn huid. Als ik m'n ogen even sluit voel ik je lippen op de mijne, hoor ik beloften zoet. Je gedroomde aanwezigheid wordt bijna tastbaar. De ademtochten... Ze snellen voort, worden een verleden.…

Ik voel mij herboren en dat mag men horen kan ik het verklaren misschien komt het door mijn grijze haren of door mijn spiegelbeeld dat mij niet verveelt tja, die rimpels en een oudere huid ach, wat maakt dat uit ik begin aan een nieuwe fase in mijn leven mijn jeugd heeft het al lang begeven innerlijk verander ik niet als men dat maar inziet…

heb je sluiers afgedaan met handen die schaduwen bezworen voor even niet opzij te gaan naakt kan niet bekoren je toont je huid die straalt van binnenuit verlaat de schemer en profiel lacht in het volle licht de tanden bloot je ogen schaduwen verlangen zachtjes rood…

je hand streelde geur uit het mandarijnparadijs pelde mijn lijf versierde mijn huid met franjes oranje in zoet en bloedrood gaf ik jou mijn ziel en jij mij jouw zaligheid bloot wij braken het ijs alleen jij en ik wisten de schoot van het mandarijnparadijs…

nog streelt de zon op huid die van geen wijken weet lente en de zomer niet vergeet en vraagt om koestering dit stil moment daar waar dagen korten en nog even stralen in bejegening kent miezer en de sombere mist ik heb je al te vaak gewist jouw warmte is mijn zegening…

Wandelend door Vlaanderen met de meizon op mijn huid geniet ik aan alle kanten zie ik het fluitenkruid als fijn Brussels kant geklost alleen een Kunstenaar is tot zo’n kunstwerk in staat dit kostbaar sieraad dat helemaal niets kost noem ik voortaan kantbloemen (voor Martine Verhavert)…

Die lach op je gezicht zal mij altijd bij blijven je amandelogen waarmee je een ieder kon verleiden het was daarom niet te vermijden dat je in mijn hart kwam wonen voor zo lang ik leef of langer als het kan met een huid als satijn zo zacht heeft iemand zijn engel gebracht en hem hier vergeten hij weet er niets meer van maar ik weet het…

deze kamer bevat het ongeboren licht niemand verhaalt van moederschoot van een tijd nog zonder aangezicht onwetend dat dit aan duister ontsproot een geheugen graaft om niet te vergeten leven zindert als een streling over de huid o liefde, zal ooit nog iemand van mij weten als een kluis van steen en mos mij omsluit…

hoe verbeeld je wat niet zichtbaar is zoals de wind hoe laat je leegte zien tussen de woorden tussen ons altijd iets nodig om gevoeld te worden een hoed die de lucht in vliegt de haren op mijn huid die rechtop gaan staan een blazend mannetje dat de wind laat zien klein beginnen…

ik sterf aan mijn huid waar jij nog flirt met bloesem mijn ogen dimmen telkens meer, de glans van binnen lijkt te tanen jij daarentegen verbeeldt een eeuwig wuivende verenpracht, in dit moment dat jij met mij deelt buig ik verder terwijl jij lacht…

Een gevoel van geluk tintelt over mijn huid. Niet langer angst voor de duisternis. Een optimist ploetert, maar trekt voort. Een feest is het leven zonder ergernis. Vrij is de geest die zich niet stoort.…

een deur opent zich in funeaire tijden ik blaas nieuw leven in mijn oude huid draag ik fabels en feiten en tralies tegelijk nu ik amper weet opent stilte de ramen naar een verre blik ik open boeken die aan de wereld knagen zelfs aan mijn gelijk…

je werpt je blikken onverhoeds, huid en klieren trekken samen om groter te ontplooien ik wil me op je gooien om met jou het feest te vieren van het verboden vlees onthutst voel ik mijn lust die groter is dan werd voorzien in veel te nauwe broeken hoe kom ik aan mijn trekken als de spanning hem voortijdig zal doen lekken…

de zomerse hitte de winterse vrieskou of de de eindeloze regen niet het blauwe grasland de vlammende zon op de rietkraag in lichterlaaie niet de trage tijd of het bonkende hoofd tegen de blinde muur maar het wachten op een teken van leven op de brief die niet komen zal het is de stilte die in hem aanwaait hem tot op zijn huid…

Ineens was je er even trilling op geliefde huid een duik in voedzaam water Niets bleef nog hetzelfde ook in mij kwam je tot leven tolde rond in hoofd en hart En nu jij hier zo klein verblind door levenslicht mijn stem bespeurt en zucht ben ik ergens niemand meer - hoe liefde vol kan zijn ------------------------------------- www.sdevaan.punt.nl…

de wind is dun zo ook mijn jas ik volg mijn lust met ferme pas ik ga naar haar in het portiek zij fluistert woorden in muziek mijn lid is hard haar huid is zacht ik kom bij haar stil in de nacht dan ga ‘k naar huis voldane tred kruip terug bij moeders in het bed…

Als mijn huid blozend jouw handen raakt tintelt minne strelend nachten licht jij ademt mijn naam in vallende sterren en zacht penseel ik je gezicht waar elke lijn leven tekent teder voelt thuis ja, in jou wil ik wonen…

Ik draai, ik woel, mijn huid schuurt langs mijn coltrui. Ik wil de zon weer zien en voelen op mijn vel, ik mis haar warmte... haar straling zo prikkelend verkwikkend en fel... ik mis haar echt. Ik heb afkickverschijnselen; "Cold Turkey", weet je wel...…

zijn de uren eer jij zijn droom teder optilt en elk pareltje wederom openvouwt de sluiting valt haast intiem langs haar ranke hals en het laatste stukje goud zacht twinkelend bij het beroeren van de naakte huid geeft een lichte huivering…

Als jij van mij houdt zeg het niet spreek geen mooie zinnen toon met je stem enkel geluid laat me beminnen de ongeschreven regels tussen de aren van je blanke huid het licht naar je glanzende ogen volgen me snijden aan rauw gras morgen zal ik je stilte nog proeven…

ik denk dat ik naast je zou staan in een kamer aan een raam je niet aanraken je bent te dichtbij in welke sluitertijd pas jij mijn huid voelt jouw warmte je sluit de vitrage doet de gordijnen dicht ik maak mijn ogen open zie jou dankzij het licht…