Alle inzendingen over hymne

Zoetgevooisde hymnen en lofzangen bezwangeren de blauwe lucht Woorden zonder betekenis noch toekomst dwarrelen neer als herfstbladeren in het altijd mistig okeren ochtendgloren Terwijl een vrolijke rouwstoet van dierbare herinneringen als een slang door het rottende groen sist en de grond zich opent als een vuilbruine schede gaapt…

het schouwspel boeide er was gezang uit duizenden kelen tonen resoneerden lang emoties braken bij velen kleurrijk licht volgde de hymne golfde over de massa ving in subtiele bogen het geloven in boven zij waren een in het pakken van handen ogen die vlamden vol liefde en geestdrift in dit magistrale beleven deze melodie van het…

De betekenis van een hymne, vol glorie en geloof, dat de mens groots zal kunnen zijn "overwinning" laat weten wat strijd is, waar victorie geboren in het rampenlicht. Geboren uit overwinning na vele jaren ter veroordeling van verdragen toch verslagen toen men opstond.…

Toen ‘t Glasdams Christelijk Mannenkoor weer een keer een lid verloor werd als gebruikelijk verwacht dat een hymne werd gebracht voor het rouwende gehoor. Ze stonden er in zwart ornaat -Klaas voorop, die sloeg de maat- in strakke rijen opgesteld en zachtjes werd er afgeteld tot de kist bewegen ging.…

er bevolkt mij een lichtzinnig gemoed zelfs nu luchten zwaar op daken leunen ik doe me aan schijngestalten te goed teneinde op rauwe voet te steunen luister, daar krassen zielen zich een weg langs erfgrens, Hoogmoedse Hymnen gezang, hun aller koppen boven de heg misschien om te zoeken zonder te vinden vroeger waren er nog eens tijden…

amos zag een vogel in de wolken zich verwonden en de wonde was de zon die dalend in zijn bloeden ging vertolken wat hem als kind reeds zo ontstellen kon ik dool opnieuw door donkerholle zalen waar spiegels voorhistorisch licht ontvingen en in ’t gebinte stil de hymnen hingen – wat dwingt mij hier alsnog verhaal te halen ?…

heb kruiden verzameld van naamloze planten woestijnen doorkruist en bergen beklommen elixers getrokken uit zeldzame wortels gevijzeld gedroogd de hymnen gezongen riten gevolgd en spreuken gezegd stenen in eigen kwartieren van maanlicht gelegd de sterren staan goed het offer bereid als zon’s eerst straal het staal van het beulszwaard…

tot tijdloze hymne, hier al onsterfelijk en weet, lieve Vos, niet alleen Elvis blijft bestaan, maar jij ook. Jij ook.…

de gekozen hymne weent voluit jij staart kijkt stil naar boven.…

kaarsen zijn voor je gaan branden licht valt gelig op je huid wierook zal je geur veranderen de gekozen hymne weent voluit jij staart kijkt stil naar boven geloken ogen je mond is dicht de vingers heeft iemand gebogen Je lijkt wat somber bij dit licht Je hoort ze praten mild van toon een hand een traan het raakt je aan ze zeggen…

't Muzikale A.B.C. is, dunkt mij, dat men aangedaan dweept met wolfgang Amadeus en Johann Sebastiaan dat men spreekt van madrigalen, symfonieën, opera's wet van fluiten en cymbalen, harpen en harmonica's Maar wie kan een hymne noemen Even lieflijk en geducht Als het duizendvoudige zoemen Van de Tommies in de lucht?…

In het donker dwaal ik door de zalen waar spiegels licht van dode sterren vangen en hymnen slapend in 't gebinte hangen - en nergens kan ik ook maar iets verhalen. Op de dorpel naar de morgen ligt Uw beeld dat eens de verste einder overspande en met een wimperslag mij kreeg geheeld in stukken: torso hoofd en losse handen.…

De maan verhaalt in zilveren tekens van het land dat niet bestaat Het land van gouden dromen Het land waar verlangens wonderbaarlijk vervuld worden Het land waar zon de koning is en vrede de koningin Het land waar geliefden warmte drinken uit elkaars handen Zo klinkt de hymne van een onmogelijke liefde De pijn van verlangen geboren uit…

. ------------------------------------ uit: 'Laaglandse Hymnen', 2003.…

glijdt door spetters spattend begeleid in ‘n melodieus ten onder gaan Het gezang vloeit golvend voort murmelend malende in stromen dat zonder aarzelen of schromen zich voegt bij ‘t natuurlijk woord De lieflijke akkoorden sterven in het buld’ren van de oceaan die met krachtige stem laat weten zijn oorsprong niet te zijn vergeten en de hymne…

op het pad van verlichting komen nachten vaak met raad als de twijfel haar nagels slaat in het hart verbeten voorwaarts om recht van onrecht te scheiden tussen kaf volkoren te vinden onder het zingen van luide hymnen tegen de achtergrond van Olympia waar verdwaalde schapen schuld bekennen blatend dat zij zichzelf zullen vergeven voor…

zachte hymnen in een wierrookgeur het orgel gaf melodisch kleur aan een intiem gebeuren de omgang en processies zijn voorbij mensen delen minder met elkaar waar de religie schraalt terug gezet op de eigen stek is het vertrouwen weg omdat ieder lijkt te gaan voor alleen de eigen plek leiders raken meer in diskrediet de door…

. -------------------------------------- uit: 'Laaglandse hymnen', 2003.…

Te twisten als zwermen bijen, vol ijver met de taal hun raten te vullen, om tot een lyrische hymne te breien.…

Warmte gloeit nog na op mijn terras terwijl op het gazon de kleinkinderen spelen de hond zich door late zonnestraal laat strelen de vissen spartelen door de vijverplas gestaag neigt de zon zich ter kimme kleurt in het westen de horizon reeds rood uit majestueuze eik klinkt nu de eerste noot van de nachtegaal als schone hymne ik zit daar…

Te twisten als zwermen bijen, vol ijver met de taal hun raten te vullen, om tot een hymne te breien, een magere lofzang op een vluchtig epos, waarin de goden elkaar beminnen en van de literaire honing smullen, op hun bizarre tocht, de emoties laten gisten, tot aan de gewraakte tonen die ik zocht, om dan een draak te moeten onthullen…

ze springen in het rond dansen vier dimensies hun ogen dragen vuur blikken vragen om attenties ze roepen zwoel willen met je praten ze weten wat je voelt houden alles in de gaten hun jassen zijn van duister daaronder zijn ze bloot ze voeden zich met vlammen want zonder gaan ze dood ze zingen rond het pentagram de hymnen van verloren…

. ------------------------------------------- Uit: 'Laaglandse hymnen III', 2003.…

ze springen in het rond dansen vier dimensies hun ogen dragen vuur blikken vragen om attenties ze roepen zwoel willen met je praten weten wat je voelt houden alles in de gaten hun jassen zijn van duister daaronder zijn ze bloot ze voeden zich met vlammen zonder warmte gaan ze dood ze zingen rond het pentagram de hymnen…

op geeltjes zingen we hen hymnen toe, naast een bord vol fastfoodzwijn. en ’s avonds ontpoppen we de wijn, drukken kusjes op het liefste plekje in hun hals. het maakt de nachten minder lang, voor de meisjes die op de knieën gaan. ook al trekken we de littekens naar binnen, omdat zij alleen voor de spiegel staan.…

Nog staat het middenschip nog strekken zich de bogen Buigen moet de rots om tot het dak te komen Oude steen staat hypostiel in nieuwe wand verzonken, komen Kwelling en Kwansuis-dat alles was hier altijd al Verstomd vermomd is nu van alles van Godsmoeders tot de kaarsvlamschaduwen op palen nog Fluiten gespolieerde zuilen Hera’s hymnen uit Het…

---------------------------------------------------------- Uit: 'Laaglandse hymnen III', 2003.…

. ------------------------------------ uit: 'Laaglandse Hymnen', 1993.…

Zij was alleen en klein, zij stond aan ’t roer en wat zij zong hoorde ik dat hymnen waren. O, dacht ik, o, dat daar mijn kindje voer. Bij God, zong zij, mijn lied zal u bedaren. ---------------------------- Herschrijving: De moeder de vrouw – Martinus Nijhoff…

. --------------------------------------- uit: 'Laaglandse hymnen', 2002.…