inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 54.775):

Antimoon

er bevolkt mij een lichtzinnig gemoed
zelfs nu luchten zwaar op daken leunen

ik doe me aan schijngestalten te goed
teneinde op rauwe voet te steunen

luister, daar krassen zielen zich een weg
langs erfgrens, Hoogmoedse Hymnen

gezang, hun aller koppen boven de heg
misschien om te zoeken zonder te vinden

vroeger waren er nog eens tijden, eeuwen
geleden, geduld om rare bekken te trekken

er verdrijft zich verveling uit mijn geeuwen
onbestemd, wat kan 't eigenlijk verrekken

Schrijver: Iniduo, 12 maart 2015


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 86

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Ton Hettema
Datum:
12 maart 2015
Emoties hebben zo hun eigen wetten
bedenk ik mij, hun sfeer is ongewoon,
als 't Napels Geel, uit lood en antimoon,
dat schilders zonlicht gaf op hun paletten

Wij mensen weten vaak niet wat we voelen
Dan schildert dichters-taal wat we bedoelen..

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)