Alle inzendingen over ik denk aan de dag

god, die dag waar was jij…

Kleurenfoto's stellen mij teleur het is allemaal net echt, niet wat ik wil; liever kijk ik naar die grijze beelden ze kleuren mijn denken tot de dag van vandaag. ----------------------------- uit: 'Gedichten 1960-2010'.…

Ik voel je handje nog in de mijne en zie je lieve gezichtje voor me Ik denk nog elke dag aan mijn kleine warme scheuten trekken dan door me Zo onrechtvaardig en zo onbegrepen dat ik zonder jou verder moet gaan Zo onwezenlijk en onwaarschijnlijk alsof je zo weer naast me kunt staan 's Nachts hoor ik je lieve stemmetje soms en voel dan je…

Al het goede wou ze aan iedereen geven. Nee, niemand genoot meer als zij van het leven. Niks gaf ze om haar veel te lage loon. Iedereen die ik ken vindt haar een geweldig persoon. Een geweldig persoon dat is ze zeker. Voor al haar goede daden verdient ze een beker. Als ze iemand kon helpen dan deed ze dat meteen. Lachen en praten dat deed ze…

Ik voel een leegte in m’n lijf, het lijkt alsof ik elke dag meer verzwak. Ooit zal ik terug denken, aan de dag dat ik aan dit verhaal schrijf, dat ik er super veel tijd in stak. Soms heb ik het zwaar, en weet ik het even niet. Maar al snel krijg ik enorme hindernissen voor elkaar, en kan ik niet geloven wat ik zie.…

Als ik denk aan die dag, dat je geboren werd, na een uitputtingsslag Denk ik terug aan jou, mijn eerste die uiteindelijk het levenslicht zag.…

4 mei, 11 mei, 18 mei. Stilaan rijpt het besef dat het geen exit datums zijn hooguit overgangsrituelen naar een nieuwe realiteit. Stilaan dringt het door dat we met dit virus moeten leren leven. In wat nu al een nieuwe naam heeft. De anderhalvemeterssamenleving. Te lang voor een scrabblebord. Afstandelijkheid wordt voor onbepaalde…

Emoties vandaag Honderden mensen opeengepakt in de zaal voor het optreden voor hun idool. Bijeengepakt, zwetende blije mensen naadloos schouder aan schouder, buik aan rug, adem aan adem. Juichend, wuivend, glunderend. Ik keek het aan en een kleine droefenis greep me bij de keel. Ik voelde gemis. Niet zozeer om daartussen te staan,…

De oorlog komt heel erg dicht bij Bij het Homomonument in Amsterdam rond achten Als we denken, herdenken, gedenken Aan de miljoenen slachtoffers van zinloos oorlogsgeweld.…

Het afgelegde parcours van Trump na 100 dagen presidentschap. Gek is die man niet, hooguit onberekenbaar, onbetrouwbaar, onvoorspelbaar, soms ietwat ontoerekeningsvatbaar, alle toespelingen gehuld in een sluier van mystieke onduidelijkheid.…

Ik kan hem niet meer missen. Ik heb hem nodig, om mijn geheugen, weer wat op te frissen. Al jaren is hij mijn vriend, dat heeft hij zeker verdiend. Bloemen, landschappen, watervallen, alles kan hij in zich onthouden, zijn allesziend oog laat niets ontvallen. Mooie groene valleien, hoge bergtoppen, gaat hij in zijn geheugen verstoppen…

Goede leiders (ver)volgen de massa niet de massa volgt helaas te vaak foute leiders!…

Wilhelmina krachtige vrouw krachtige koningin maar vooral heden ten dagen krachtige pepermunt!…

Ik ben op zoek naar mezelf en ik ben zo moeilijk te vinden. Het is zo frustrerend. Ik kan me er zo over opwinden. Waar is mijn eigen ik? Ik ben niet wie ik ben. Hoe verander ik dit toch? Anderen kennen me niet zoals ik mezelf ken. Ik zou het zo graag laten zien. Ik zou hier zo graag over praten maar hoe begin ik erover, want niemand heeft…

Als het leven je ontglipt en de dood is zo dichtbij dan verdwijnt de woede en voel je je vrij De strijd is gestreden je hebt je best gedaan de pijn zou verdwijnen je wist dat je moest gaan……

Zij wachtte daar, maar het leek of niemand, ooit meer zou komen dagen. Gegrepen, gegrepen door die vreselijke kou, die vreselijke kou van de oorlog.…

ik wil je opsluiten in de omhelzing van m'n armen ik wil je vastpakken om nooit meer los te laten maar ergens diep vanbinnen weet ik dat het niet kan niet jij en ik wel jij wel ik niet wij…

Wat gebroken is kan je lijmen Dan heelt het nog misschien Maar het wordt nooit meer zoals vroeger Want de barsten blijf je zien…

Een klein woordje met zo'n groot effect. Een stom woordje doet je huilen van schrik. Een woordje van 6 letters groot. Voor de één een scheldwoord, voor de ander de dood...…

Denk maar rare dingen over mij, want of je het nu echt denkt of niet, ik denk toch altijd dat jij het denkt. Zeggen wat ik denk, daar heb ik geen aanleg voor. Zeggen wat anderen denken, daar ben ik dan weer een talent in.…

Negeren, negeren, negeren... tot haar hersens exploderen! Kan een man een vrouw erger kwetsen, dan haar ziel te bezeren en haar daarna stráál te negeren? Vertel het mij maar ...…

Iedere dag moet zij zichzelf bijeenrapen. Moed verzamelen en zichzelf toespreken dat dít het gevolg is van haar keuzes. Accepteren hoe ánderen het ervaren; als een moeder haar pubers "achterlaat", op de plaats die hun thuis is en zichzelf losweekt uit hun dagelijks leven...…

De huid drukt door de naald als een afgespleten plint die toch weer tegen de muur vol gaten aan wordt getyft, losgeslagen met momenten en streken van kwasten en granaten. Het vallen is als een ballingschap, als een tegen bezetenheid verbrand lijk en als de druk die stijgt tot voldoening en verwerping op het vlot van de afgunst. De ziekte…

Ergens tussen de grijstinten lagen de zeeklassen van toen, de vakanties van ooit, de zalige dagen met felgekleurde windmolentjes. Een zomer aan de Belgische kust, dat is kleurentelevisie met een haperende antenne. Je kijkt er toch naar.…

Ze timmeren flink aan de weg geen dochters van een timmerman maar zijn enige Zoon is favoriet zoon Jezus Christus moeder Maria pleegvader Jozef en natuurlijk God de God van de liefde de God van hun werk en daar maken zij televisie van en dat doen ze met verve flink op gezicht en lippen ze zijn hele mooie meisjes de mooiste meisjes…

Meer dan vandaag beseffen wijzigt corona onze manier van leven, van werken, van denken, van voelen, van verwachten. Hebben we met zijn allen een reuzensprong gemaakt naar alles digitaal? Wordt de werkplek straks alleen nog een ontmoetingsplaats? Verstaan we onder onze work-lifebalans nog hetzelfde als maanden geleden?…

Ik ben goedgelovig en heb vertrouwen in het goede van de mens. Maar soms voel ik dat er verontwaardiging begint te kolken, als er misbruik wordt gemaakt van macht Door eigen verrijking manipulatie, geweld of oneerlijkheid. Ten koste van andermans pijn eigen zakken vullen. In het groot, als ook in het klein. Voel dan mijn boosheid…

Dit is de ideale rustige plek om over alles na te denken wat de dagen ons steeds weer kunnen schenken. Hier zijn we geen kleurloze figuren in een soort kooi hier dragen we al die kleuren juist als levenstooi. Als de dagen guurder zijn kunnen wij ons hier verwarmen zelfs als het zou vriezen en sneeuwen elkaar omarmen.…

Het deed met denken aan de dag dat ik door de natte straat van het verleden liep. Ik wist spoedig zou ik dansen dansen om verdwenen verdriet. Werd het die middag warm? En wisten we dat allemaal? Reizend langs de paden, wegen, meren en dalen. Stranden vol kabaal. Het gewone.…

Alles onbezorgd en niet denken aan de dag van morgen… Je leven leven zonder ernstige zorgen. Ja, dat was ooit… lang geleden. Je hebt al vele verkeerde paden bewandeld waardoor je in het verleden vaak zo fout hebt gehandeld.…