Alle inzendingen over in hoeverre ken je de ander?

vanachter ieder masker bovendien jij, ik in sterven mijn wee ons de tijd die nooit te moe rust in de kronen ongeteld is nog uren die in armen slapen wat ik ook doe toch nimmer faalt wie ik ook ben in het geluidloze van toon die jij je steelt vanuit mijn mond en ik ga stil zo stil als ‘k kan verblijf in jou tot ik je ken…

als ik ben, gelijk de doorsnee mens en dat ben ik wijk ik niet af van uw goed en kwaad of lief en leed in luiheid en verboden daad als ik mens ben gelijk allen ken ik u en speel ook toneel met geopend doek kijk dan de zaal in gevuld met uw zielen maar door de belichting blijkt dat een schimmige look oh zeker, ook ik…

ze drinkt woorden in met volle teugen geniet van heel veel op papier gezet boeken streelt ze met warmte in haar handen ook zij heeft haar fluister toevertrouwd en neergeschreven ze doet het met heel haar hart…

dat jij mij zult weten dat jij mij zult horen dat jij mij zult zien in ononderbroken ruisen van regen en wind in de groene sporen tussen het grind in golvende lijnen van een satijnen lint maar bovenal mijn liefste mijn dat jij mij zult ruiken in de purperwitte bloesem van magnoliastruiken…

je bent een mozaiek van zoveel kleuren je bent een parfum van zoveel geuren je bent het wat mij iedere ochtend wakker maakt ik dank je je hebt mijn harde hart geraakt.…

Ken jij mij, ken ik jou, of blijft er altijd iets geheim?…

ik ken het spuiten van de etter uit een steenpuist op het spiegelglas ik ken het knarsen van haar tanden en de geur van sperma in het zomergras ik ken het knielen op vermolmde banken en de zinloosheid van mijn bestaan ik ken het schreien van de boreling en de scherpe pijn van ’t nabestaan ik ken de gloed van de verovering en het trillen…

ken je mij wie ken je dan zij die glimlacht niet om te maskeren maar om een draai te geven aan 't leven dat zoveel drieten kent waar zij zich niet door laat lijden noch verleiden tot het absorberen van, verkiest zij het licht dat zij met beide armen omhelst het zo haar eigen maakt vraagt zij zich af ken je mij…

Ken je dat? Je vriendinnen worden verliefd, hebben geen tijd meer voor jou, je voelt je niet geliefd, terwijl je toch iets anders wou. Ken je dat? Een jonge waar je veel om geeft, maar dan wel als een vriend, hoop je dat hij jou vergeeft, omdat jij zei dat hij beter verdient? Vind je je vriendenkring te klein?…

Zo maar kom ik je tegen Op een plek die geen van Ons beiden had kunnen voorzien - Ik ken je niet, En toch heb ik je lief, Omdat je mens bent, Net als ik, en jij mij Ziet staan zoals ik jou Zie staan, en hebben wij, Zonder dat wij al te veel Woorden hebben vergoten, Elkaar als mensenkind In ons hart gesloten…

je kleedt je aan stift je lippen befietst straten legt de wereld vast ook hen die niets vermoeden of toch de kou kruipt dichter tot de batterij overlijdt de tocht huiswaarts aanvangt bij thuiskomst zie je hoe je mascara rondom je oog is uitgelopen en het rood op mijn tanden kleeft en mijn t-shirt binnenstebuiten aan heb zo'n dag…

en vervreemd het lijkt of ze de eigen weg is gegaan ken jij dat ook ja, dan voel ik me pas echt ontheemd…

Ken u zelf.... Dat leerden de oude Grieken ons wijs. Laten we die les opnieuw gaan leren, voordat we ziende blind worden, of gewoon te oud, en veel te grijs.…

ken ik u, dichter daar waar u huist wat hebben wij gemeen welk emotie maakt u zwaarder of lichter zeggen wij iets tegen elkaar of spreek ik met gesloten mond over u heen zijn uw ogen en oren wel gezond? leest u mij wel echt, immers veel prikkels leiden toch af?…

'Welnee,' zegt Annie, 'kun, dat ken toch nie? En trouwens, ken het wezen da'k u kan? O ja, en mind you, noem me nou geen Anny Ik ken d'r niks an doen, zeg dan maar Can!'…

De een is heus niet meer dan de ander. De wereld verandert als ik ook verander Maar waar is het ijkpunt waar ik mij aan ijk? Ik zal het in de ander moeten vinden Waar ik ten diepste van afhankelijk ben. Ongeacht of ik diegene wel of niet ken. Daarin moet ik mijn kracht hervinden.…

Zie toch onder ogen geef op wat niet kan de droom is vervlogen wist je al zolang Toch de herinnering aan haar lach parfum, kussen, ogen die je hartslag het bloed gaf om te pompen deed je geloven er is er maar een waarin ik kinderen wil en zolang dat onbereikbaar is ga ik van bil tot bil!…

Ze weten wat er in W.O. II aan de hand was Vandaar zeker het idee: aan het gas Jeminee; eerst jaren laten verslonzen En dan dit besluit van die politiekbonzen Of zijn duiven soms geen levende wezens Die door God zijn geschapen Waarom nu willens en wetens Die beesten dood gaan maken En dan dat bloemetje van de stadspartij Ik kan er echt…

Als er een eind is gekomen aan al je dromen dan moet je je ogen openen en kijken wat de mensen de wereld aandoen en dan vraag jij je misschien ook af: "Waar ben ik (in Godsnaam) dat men dat mag?"…

Voor toegang tot het tijdelijke paradijs is wat het heden ons steeds zal leren, overhandig je een ongeldig plaatsbewijs begeeft je ziel en lichaam zich op glad ijs onderzoek je opmaat, geef het een naam dan blijft het niet alleen bij mooie woorden maar gedreven door de mysterie van het kloppend hart, wordt de euforie niet anders dan bij…

ken En zo nu eenmaal ben…

Geef me vertrouwen en geloof, in mijn zijn, in wat ik ben, geef me de kennis, maak me bewust, van alle mensen die ik ken. Zie ik mezelf als geen ander, of is het een ander die me anders ziet, zie ik mezelf in de spiegel, of ben ik mezelf niet.…

heb ik zeker Ook al ben ik vrolijk M'n toekomst is onzeker Ik ben anders Maar ik ben zoals ik ben Met m'n eigen kwalen en falen Het is dat ik mezelf nu ken…

Vraag me af, in hoeverre ben ik al dood?…

Vioolklanken van de Kreutzersonate de obsessie rechterlijk verpakt in crime passionnel Op de fiets van hier naar Tolstoi doortrappen voorbij de wereld die ik ken Opgetild uit alledaagsheid lezen met Lev in vergankelijke tijd Blijkt alles hetzelfde alles zo anders te zijn.…

Ik vernam dat mijn vader achting verkreeg in hoeverre zijn preken aansloegen, een burn-outsyndroom ter beloning. Ik doe niet anders. Ook ik dien het woord. Misschien dat poëzie verhevener is, maar beweren durf ik niets, want mijn schrijven is eenzamer en het is nog maar de vraag of mijn gemeente luistert.…

verleden mij wegdrijft uit het heden neen, het zet wat komt in een duidend perspectief ben me er steeds meer van bewust dat ik vertoef op de weg van het begin naar een onbekende tijd, in oneindige rust, is mijn idee, onderweg terend op lief en gerief, vermengd met mijn eigen schaduw een weg van inzicht naar de "zin" maar weet niet in hoeverre…

In hoeverre ik kan toveren weet ik niet - Doornroosje weet het.…

in het lentegroen in roze en wit en voorjaarsgeel voor hem alleen, trots aan haar zij hoe paradeert zij in het lot van iemand anders van haar geheimen nog niet uitgerust, van binnen vrij Zou zij me roepen, ik haar horen en ik me om gaan draaien dan zou haar stem en aangezicht als van een vreemde lijken Ik ken de wereld in een…

het hele gezin voor de tv ik doe niet mee wil even niet met de media in zee niet dat ik saai ben of de quiz niet ken het is gewoon even niks an alsof men niks anders kan ik ga liever schrijven want gedichten blijven…