Netgedichten

netgedicht (nr. 76.152):

automaat

denk niet dat een verleden
mij wegdrijft uit het heden
neen, het zet wat komt
in een duidend perspectief

ben me er steeds meer van bewust
dat ik vertoef op de weg van het begin
naar een onbekende tijd,
in oneindige rust, is mijn idee,

onderweg terend op lief en gerief,
vermengd met mijn eigen schaduw
een weg van inzicht naar de "zin"

maar weet niet in hoeverre ik mezelf
in de juiste richting voortduw

maakt het uit of ik het leven bemin.