Alle inzendingen over ingredienten

Dat onwetendheid slaapt en kennis kwelt Dat leugens worden geboren in de schoot van de waarheid Dat enkelingen wegkwijnen en samenhorigheid sterkt Dat haat woekert waar men liefde ontbeert en twijfel ebt bij vloed Dat ijdelheid het embleem is der dwazen Hoe afgunst de oogst is van onkunde En dat vriendschap als liefde is…

we nemen de tijd voegen nog wat ingrediënten toe en noemen dit leven...…

De inbeelding leeft voort dat iedereen kan koken maar het recept voor gerechtigheid bestaat uit ingrediënten die alleen de kok kent…

De lammetjes in de wei dartelen zo vrij en blij, nog onbekend met het lot dat ze sappig onvolgroeid als ingrediënt doet eindigen in menige stoofpot.…

Verliefden kijken elkaar met dezelfde wanhoop aan Op de droge straten vallen regendruppels plat glanzen even in het licht van een straatlantaarn Dezelfde glinstering vind je in de ogen van hen die verloren raakten in elkaar, terwijl de kat speelt met een bolletje wollen draad die hopeloos met zichzelf in de war raakt Hoe zou het zijn waar jij…

De vakman kiest met zorg z'n ingrediënten. Hij heeft zelfs dier- en voicemeel in de zakken om tijgerbrood en kletskoek mee te bakken.…

Maar alles wordt lichter het ingrediënt is slechts tijd.…

De ijssalon die hygiënisch werkt Verhit in het belang van hun cliënten De samenstellende ingrediënten, Wat je als consument terdege merkt. Je koopt voor een aantrekkelijke prijs Eén emmertje gezond gesmolten ijs.…

Het ingredient is, woord het mengsel, een zin, oven-klaarmaken...het verhaal, nuttigen... gereed om te eten. Wanneer het gerecht niet naar smaak is, doet men er wat kruiden bij, als het je dan nóg niet kan bekoren, leg het dan gewoon...opzij...…

Wat ik zal worden en waarom we hier zijn Het zijn nog steeds de ingrediënten van mijn dagelijks refrein Hoe ik mijn dagen zal vullen, waarom niet nu Telkens lopen de vage antwoorden voor mij uit. Continu Hoelang zal het duren en doet het nog pijn 't Waren vragen Maar zonder vraagteken kunnen ze dat niet zijn…

Ik heb nu toch een goed recept Zo eentje waar je wat aan hebt Ingredienten? Overbodig! Want kokkerellen is niet nodig Een telefoon, en bellen maar De auto in, want het is gaar Ja, klaar is Kees Bij de afhaalchinees Variatip voor morgen: Shoarma, en laat 't bezorgen…

Elke dag bij het verlaten van thuis een ochtendkus Elke dag voor het slapen gaan een welterustenkus Veel liefde en genegenheid als extra ingrediënten Toevoegen naar smaak; karakter en pittigheid Doch; slechts een keer een afscheidskus tot besluit…

De vaste waarde van het eetmoment Wordt nu ontdaan van burgerlijke trekken We willen waar het kan voortdurend snacken Al zien we groen van elk ingrediënt En waar dat leidt tot mot op werkvloeren Daar gaan we over tot het actievoeren…

Ingrediënten met zorg gemengd maar de resten fuseren als pioniers. Aangedikt beslag plakkerig als honing vullen de vormen oplettend tot de rand tegen verbranding van protocollen maar werven door gebak hun passagiers.…

Ruimte, olie en een strenge wind zijn de eerste ingrediënten op weg naar niets. Ik waai verdwaasd mee vergeet het jaar de vangst van uitvaren met de boten van alle dag kijk in de spiegel die de middag knipoogt tot een hoger niveau. Op de voorplecht kleurt een droom het water naar een regenboog.…

je woorden aaien langs mijn wangen strelen zich een weg naar beneden en nestelen zich naast mijn lippen die ik stijf dichtgeknepen houd ik wil niet proeven met welke saus je déze keer je gerecht hebt bereid onsmakelijkheid voert de boventoon door het allesoverheersende ingrediënt dat volmondig naar hebzucht smaakt…

je woorden aaien langs mijn wangen strelen zich een weg naar beneden blijven rusten vlak voor mijn mond die ik plagerig voor je open en dicht om te proeven in welke saus je de zinsneden hebt gedrenkt ik taal naar dat delicate ingrediënt dat boekdelen vol bestek spreekt maar ons de laatste strofe laat…

hij at de soep met een vooroordeel zijn walging weggeslikt met een teveel aan brood, het broertje dood bedroog zijn smaak het was wel raak, die opmerking het ging naar binnen met een slag, vaardig langs zijn weerstand en de lach van plagerij ach, die hete brij bevat niet veel meer dan wat loze ingrediënten uit de smaak van jou en mij…

Een maaltijd Om jouw honger te stillen Om mijn verlangen te stillen Om te zeggen dat ik van je hou Ik geef me bloot Door de smaak te kiezen Die ik met je wil delen Omdat ik je vertrouw Geen woorden Maar een combinatie van ingrediënten Die samen meer betekenen Dan "ik geef om jou" Ik wacht op het moment Dat jij honger krijgt En…

niet geen gouden, met diamant beladen kooi zal zij overleven, gelijk de vogel in de lucht niet stil kan staan huil maar maar laat haar staan want nimmer zal zij de jouwe kunnen zijn laat het verdriet je kneden de Liefde in je hart doen gisten om de stilte van het zijn in het voorbijgaan je gehele wezen te volmaken met Goddelijke ingrediënten…

Op een draaistoel kijk ik rond de tijdcapsule van mijn hoofd vliegt en bedenkt verhalen van herinneringen en beelden die passeren, ik reis naar mijn geboorteland Het bestaat niet, nooit heeft het bestaan, het is soep van levenslang aan mijn voeten geplukte ingrediënten, gekookt in de pan van mijn schedel .....De verse soep van nu…

Zomaar wat klaprozen in conclaaf met wat bitter kruid de eerste ingrediënten tot een smakelijk opdienen. Een zuchtje wind leidend tot een serenade van gedachten, uitwaaierend tot een bosje ijsbloemen in kant gezet.…

'een teder woord is als een amuse voor de ziel' de dichter Riekus Waskowsky schreef het destijds al in zijn gedicht'AARS POETICA' 'dichten is net als koken' dus is de dichter de 'chef' die met culinaire zinnen de hoofdschotel bereidt met een handvol ingrediënten geeft hij gestalte aan dat wat zijn hart hem ingeeft als bewijs van…

de klei is niet gekozen zij is je toebedeeld kleur structuur en kneedbaarheid zijn ingrediënten voor je leven je spatelt vormt strijkt en plakt erbij eraf al naargelang de dag soms snijd je weg wat overbodig is geworden bewaart restanten in herinnering zet aan wat in de mode is gekomen een relikwie uit overlevering in dit levensbeeld…

Jouw hart is gesmeed in de kleuren van de lente Jouw ziel is bereid met alle zomerse ingrediënten Jouw haren blozen in de zachte stralen van de zon Jouw tranen gedijen in de dauwdruppels op het gazon Jouw ogen stoeien met het blauwe van korenbloemen Jouw lippen kruiden de geuren van al het groene Heb ik jou al…

Ik durf er vergif op in te nemen dat nu de horeca op slot gaat er een run komt op alcohol in de supermarkten en de slijters ook dat er een run komt op al die ingrediënten voor een diner een diner aan huis of bij de buren als beesten gaan mensen hamsteren schijt aan alles en iedereen wc papier is er al genoeg in huis zelf neem ik natuurlijk…

zich niet bewust van ik hun ellenlang bestaan door niemand nog verstaan uit de wens te leven kwam ooit een mens die moest sterven om te eren wat die dag werd aangetoond geen seconde mag ooit gehoond ik zie hier en ik tel voor elke tel een vonk die langzaam uit moet doven omdat niemand nog wil koken in de keuken wegens onvoldoende ingrediënten…

ik plukte kleine asters van je graf en wreef ze eindeloos tot aardebrokken voor plantentuinen volgend jaar, misschien wurgde ik met blote handen zelfs een tijger nam hem zijn bloed tot maan opnieuw het woud en ook de dalen vulde en uit elk lijk heimelijk de adem roofde ’k vermengde als met slagersvuist de ingrediënten in een zee van vuur…

ik bekokstoof een maaltijd voor morgen op de middag een noenmaal zo gezegd met liefde door mij bereid heb maling aan een kookboek ingrediënten uit het hoofd wordt het een kleine klus als ik een internetrecept opzoek spijtig genoeg moet ik vertellen een keuken is mij totaal vreemd mijn handen staan vooral verkeerd heb zelfs een hekel aan…

de ontelbare niet verteerbare delen worden naast het bord geschoven kunnen slechte smaak niet verhelen de grote pot kan het niet gaar stoven proberen ingrediënten aan te passen lichte kost zonder zwaar te vallen op de maag waar zij wellicht vergassen de spijsvertering totaal vergallen blijft er over, lichte natuurlijke kost voor iedereen…