Alle inzendingen over innige

bij hem draait het om innig alleen willen gedenken…

Tegen de wind in levert de regenzone een koude douchebeurt maar de oprechte armen warmen innig liefdevol.…

Woorden kramen, innig Monden vol tanden, letters Oppoetsen tot verbeten zin…

Ik schik me in jouw eenzaamheid Doordrongen van de innigheid Van mijn bestaan...…

Het kristal Van de heldere nacht Innig gearmd Met Het cracquelé Van de vorst - Het prille begin Van Een nieuwe winter…

ver van beslagen ramen smelten zij innig samen in de branding van een lustige kust vol diepgang…

VREDESKAARSJE Ik brand elke dag een kaarsje voor de vrede Ik laat het vuurtje los! Dat het als een lopend vuurtje vrede moge brengen!! DAT ER VREDE MOET KOMEN!!!…

Omhels het vuur van mijn innig verlangen... Voel de hitte van mijn brandende liefde...…

Ik zal van je houden Niet alleen vandaag Niet alleen morgen Maar in een tijdloze ruimte Innig, intens, zonder grenzen Om wat jij en ik altijd wilden Eén te worden…

Die innige zoen Teder, zacht en Voorzichtig Zwoel en zweverig Vlinders In mijn buik Roze dagen met Rode gezichten…

Innige momenten verglijden.. waarom ik, waarom jij, Toeval is er niet.. het is gewoon zo.. niet meer of niet minder.…

Mijn kleine dondersteen Ik leef jou met je heerlijke grijze manen gezien in de manen van het riet Mijn innig geliefde hondje…

Lief heb ik je innig lief ga mijn lief Ik laat je gaan Be-gaan Bewondering voor de rebellie de vrijgevochtenheid tegen alle eisen in jezelf zijn destructief? Of ik Agressief?…

ik huil zonder tranen ik spreek zonder woorden ik denk zonder weten en wat ik voel is zo innig diep en toch zo vreemd en ver ik ben zo droevig zo pijnlijk moe…

nog breekt een glimlach door haar rimpels heen tooit haar gezicht een klein rondeel dit is wat overblijft een stille plooi een innig tafereel doorzichtig voor het merendeel…

Innig omwikkeld houdt hij verwoed vast aan wat ooit was daar de leegte te donker is en onmens diep koestert hij vergane glorie alsof hij niets meer waard zou zijn…

als een innige omarming zo liefkoost tijd de vooruitgang jaren groei verbond natuur met wat de mens bedacht tot een harmonisch samengaan zelfs daar waar je het niet verwacht…

dat leeg gevoel na warme innigheid verlangen dat niet rust na eenzaamheid jou en mezelf hervinden in nieuwe eenheid hoelang is niet gegeven ik heb het leven lief…

Decor der mimespelers Wereld van droom en herinnering Stille getuige van een innige liefde, Voor immer geborgen in de stilte van mijn denken Een wondermooie stilte ... Als van een gedicht zonder woorden.…

Zij blijft voor me staan ik kan niet om haar heen zegt wie zij is en hoe we elkaar eens ontmoetten Hoe ze met me mee wilde gaan mezelf met haar innig verbond Ik zeg dat de wereld wacht en zij: op ons, zeker?…

Die klagen over vriendschappen en over liefdes en innigheden over vertroetelingen en vertrouwelijkheden Over genegenheid en het in liefde loslaten Die toch de mantel niet zien, de mantel der liefde die alles bedekt Och armen: Erbarmen!…

nooit kuste de zon zo innig de aarde nooit deed de wind zo'n verrukkelijke vondst- blijk van liefde droom die uitkwam kind weergaloos kind…

verdwaald in je tunnel van liefde gevangen in je web van hartstocht probeer ik geruisloos te ademen jouw blinkende ogen betoveren mijn hart zo innig,zo vurig ik voel me verlamd…

Ik zit op mijn balkon Speel op mijn ukulele en zing Plotseling land er een libelle op mijn arm En blijft even zitten Verwonderd kijk ik naar dit mooie diertje Een innige ontmoeting…

Verlangen kwam niet zomaar voorbij - het was er al innig en eerder herkent het mij en een ander tot wij. Nooit is het plotsklaps ineens - het sliep slechts lichtjes om ondanks de zwartheid te zien in wij.…

bij je weg strijkt het avondrood beduusd onze plooiende verhalen langs een peinzend landschap ontwaken onaffe dromen zij wagen het uit te komen op de meest innige houding voor de nacht…

Laat mij in je armen dromen min mij innig, kus mij zacht Laat het tederste toch komen laat mij bij jou, heel de nacht Laat mij op je liefde zweven min mij teder, kus mij zacht Ik heb jou mijn hart gegeven weet je dat ik naar je smacht Laat mij in je lief nu dwalen min mij innig, kus mij zacht Laat van jou ’t tederst dalen je hebt mij…

Men dreigt nu zelfs uit innig medelijden Een hele dag geen trein te laten rijden.…

jouw zweet bevochtigd haar nacht in mijn vroege morgen zachte adem ogenblikken later een innig drijven in elkaar springvloed over steile klippen jouw geur verankerd in mijn huid.…

draag mij naar klanken melodieën van innigheid wanneer mijn hart dreigt te gaan dansen op tonen van kraaienzwart echo een beminnelijk lied als ik verdwaal afdaal langs het pad van stilte, het verdriet…