Alle inzendingen over jeugd

Een andre geniet nu uw geuren en kleuren en doet zich deugd aan uw jeugd. Dan bersten de donkere erinringen open als hagelwolken, op mij; dan loop ik zo haastig mooglijk schuilen in de herberg daar naastbij.…

Het kinderfeest uit mijn jeugd moet er nu aan geloven Zwarte Piet bracht me zo veel vreugd dat vuur laat ik niet doven We moeten mee in iedere bocht ik laat dat niet gebeuren het is toch ver gezocht we moeten Zwarte Piet nu anders kleuren Zwart blijft zwart concessies doe ik niet ik roep het met heel mijn hart zwart blijft zwart bij mijn…

Ik zit onder wolken van een linde, De lucht is blauw, geen wolk te vinden, De koe uit mijn jeugd ben ik verloren, Alleen een weerzien zou mij bekoren, Ik ben nu oud met dezelfde ogen, Zelfs een kalfje maakt mij opgetogen, Maar niets voor zover mijn ogen reiken, Niets doet op een wollig kalfje lijken, Mijn benen kunnen niet op de knieën,…

Zo sterft vol verwachting onze jeugd. Zo wordt ouderdom herboren. Gelukkig.…

Maar laten we ècht bij de jeugd beginnen Geen vette dikmakers in de kantine Op school vond ik dat altijd ook zo raar Docenten werken zich een slag in d'rondte En zien met lede argusogen aan Dat frisdrankautomaten blijven staan Voor steeds meer leerlingen met dikke konten De welvaart heeft het Westen lui gemaakt Wie daar nooit…

ik heb mijn hand gereikt al zo vele malen in momenten van zijn telkens ontmoet ik weer bij het sterven van de dag de dood van jouw jeugd jouw vingers zullen mij nooit kunnen raken ze zijn reeds geknakt niet meer te helen je ziel verduisterd door zwarte visioenen voelt mij niet meer aan alles wat ik wil delen vergaat als bij voorbaat…

gezicht gezien wat de jaren daar hebben aangericht kleine en grote scenes vertellen hun verhaal spreken mij aan omdat ik de tranen niet heb kunnen drogen die er in onmacht en pijn teveel gelaten zijn heb de bekende woorden gehoord waardoor het niet spoort maar daar waar liefde nog verzachten kan spant je huid weer jeugd…

Jouw Nefertete, fijn en slank met kinders in een zonnerank diep in een steen verscholen Getuigt van vrede en van jeugd van spel en ook van kindervreugd ondanks jouw dwaze dolen.…

Hier sta ik Eenzaam achter glas Een wijze uil kijkend Vanuit een hoge boom Die het even niet meer weet De vrijheid loopt Daar beneden over straat Frank vrij jong en kwiek Zoals het jeugd meestal vergaat Vrolijk en gezond En hier boven op E2 Loop ik rond Met een infuuspaal Als schaduw aan m'n zij Mijn strohalm met het leven…

ik zag je ogen zingen met het licht van de zon van binnen een sprankje ondeugd lag als verrassing over je bruingebrande jeugd op het warme strand kleine cirkelwinden speelden met achtergelaten dingen waaiden op in een minitornado bestrooiden ons met zand als offerande van de natuur op een godvergeten uur wij holden…

Op straat stappen of ze mij halen: geen jeugd, geen jacht, komt u maar mee! maar nee, is het roerloze extase: een stille gang, tikken zeg niks! Hier rust lawaai van woede uit. --------------------------------------------------- uit: 'Infauste dienstprognose' (2000)…

In de nevelige vroege morgen Nestel ik mij in warm nat gras En staar ik naar de zon die ras De resten van de nacht doet worgen In de verte zie ik contouren Van mijn oude stad, het doet deugd Zij herbergt mijn begin en jeugd Wat heeft mij toch kunnen ontvoeren Ik zal later haar schoot betreden De wijken waar ik ben groot gebracht Rouw…

vandaag ben ik zuur: ik heb de tuin verwaarloosd en menig buur verwijt mij die rommel - in mijn kop althans er moet geschoffeld en geschopt een beetje plukken helpt niet tegen diepe penwortels in de tuin van mijn jeugd werden madeliefjes onthoofd ten bate van de grasmat in een omkering der zaak trek ik veertig jaar later het gras…

dollen of kleuren kladden op papier naar buiten voor het speelkwartier met in mijn hand twee krentenbollen Misschien lach ik wel om de regen die vrolijk spettert in een sloot en voer aan eendjes stukjes brood die ik van moeder heb gekregen Misschien vind ik mezelf verdwaald in levensechte dromen waar jaren naar verleden stromen als jeugd…

naar het altaar Geboeid zonder liefde ongemeend Jong maagdelijk van wijsheid gespeend Verblind rood gesluierd geheel compleet Het jawoord gegeven ik had geen weet Mijn nachtmerrie kwam al snel uit Ik was een jonge gelegenheidsbruid Willoos had ik mij te onderwerpen Mijn gesmoorde kreten niet gehoord Verkracht besmeurd achtergelaten Mijn jeugd…

Kindermoord Het hoort niet Dat men onschuldige kinderen doodt Het hoort niet Wreed ontnomen die kinderlijke vreugd Het hoort niet De psychoses die het brengt bij de jeugd Het hoort niet Dat zalvend troosten met geroepen door Het hoort niet Dat psychische excuses gaan voor Het hoort niet Dat de dader recht heeft op een gehoor…

echte bruine berenvacht was aaibaarder dan ik dacht een zwarte neus zonder gaten die frunnikte ik pas later hij was mijn knuffelbeest en beste vriend die ereplaats heeft hij verdiend nog kijkt hij mij vragend aan als ik kom en hem zie staan na een kroel tussen de kapotte oren lijkt zijn knor altijd te horen hij is een stukje jeugd…

Laat mij zien, spreken, voelen, horen nu mijn ogen, mijn mond, mijn handen nog tot mijn jeugd behoren, want later... later zijn het niet meer onze oude lijven die bekoren maar slechts het wetend zwijgen in ons samen zijn...…

ze staan me glashelder voor ogen de fluwelen nachten vorst, hagel, sneeuw of storm ze kunnen ons niet deren we vinden bij elkaar meer bescherming dan in ons huis van beton onze jeugd ligt al achter ons maar ons bloed verhit nog steeds 's nachts komen dromen op raspaarden binnen laten schatten achter op ons bed die we innig minnekozen…

als aan mijn oog zich een regenboog ontvouwt blauw intenser is dan hemelsblauw het rood van karmozijn fluister ik pril is de jeugd goud van haar zilver het ouderschap in het pure grijze vind ik jouw warme armen kijk in het maanschone van Moeder Aarde in een ogen blik puur en zacht het morgengloren God wat…

mannenoog, een mannenlach hij geniet bij voorbaat van een tere huid in ruwe werkmanshanden die hij zacht, heel zacht laat landen rond haar buik ooit droeg ze daar zijn kind, een jongen die met grote sprongen door het leven danst haar liefde glanst in grote ogen tussen vrouwelijkheid en deugd in de oude kledingkast bewaart ze stil haar jeugd…

alle mensen zijn op pad met trage tred of snelle pas ieder zijn bagage de jeugd nog onbeladen ouderen met zwaar ervaren in woorden is het leven uitgelegd hoop vindt beelden in gebed de blikken zijn gericht op steeds maar verder gaan in rust en bewegen heeft ieder zijn talenten gegeven door samengaan kunnen ook hun kinderen…

hij laat ons de stilte verwonderd leegte met werken gevuld raakbaar eigenwijs ongenaakbaar in scherp formuleren altijd jong erudiet en belezen zijn jeugd zat wat tegen flamboyant in optreden het lichte narcisme was deel van zijn flirt met ons heden in de wereld van mensen gaf hij zich bloot in geschenken waarvan hijzelf het meest…

’t Was op een bijbelkring, het ging over vergeving, één van de mannen traande ik kan het niet, het heeft te diep geraakt, hij had de oorlog meegemaakt. ’t Was in een kringloopwinkel, men sprak over vergeving, je weet toch wat er in de Bijbel staat, de vrouw barstte in huilen uit, ze was haar hele jeugd misbruikt.…

Niet het blinkend groot Verhaal, de schijn waaraan Ieder zich op wil trekken Die iets in de melk te Brokk'len heeft, of iets Wat daar op lijkt - Maar het kleinste geluk Is het houvast, kind'ren Die onverwacht komen naar 't Huis waar ze hun jeugd Beleefden, het hechte van Het ouderlijk nest beleven In plaats van stoer op Eigen…

- Een kind in de zonneschijn - Iets liefs te zingen, Zo vol van kindervreugd, En van dartele jeugd, En simpele dingen! En een wijs mens te zijn! - Een mensch in de zonneschijn - Te wete' en te streven, Met een wil toegerust, Helder en welbewust - Dat, dát same' is leven!…

De jeugd wordt nagezeten door demonen, De ouderdom wiegt zich in zoet gezang, De builenpest bezoekt de godenzonen En liefde staat gelijk aan levenslang. ------------------------ uit: 'Boemerang', 2012.…

Excellentie de Minister President de heer Marc Rutte en vooral luisteren het zal weer een boodschap worden van een manager want een echte volksleider is hij niet geen enkele stip aan de horizon van ons zo gave land wel stipt en resuluut en overal gehoorzamen aan het nieuwe normaal, die anderhalve meter nou dat spoort niet en zeker niet bij de jeugd…

'k Moet niet klakkeloos meer denken, dat wat wij ooit meekregen van huis uit dit ook aan de jeugd men 't zou schenken want nu, nu lijkt de spiegel dus een ruit. Een ruit waarin men niet kan spiegelen slechts doorkijken, mits gezeemd een spiegel echter, voorgehouden is de toekomst niets meer vreemd.…

Nog één keer langs het huis, nog één keer snuisteren in kamers, in diepe laden ligt onze jeugd geborgen. Nog één keer de tuin in waar de bomen gerooid zijn en de poezen begraven. Molly de grijs gevlekte moederpoes die stierf tussen de spinazie.…