Alle inzendingen over jeugd

zij zwaaide haar scepter over onze jeugd soms was er vreugde maar die sloeg zij even hard weer neer als dat zij opgekomen was wij waren kinderen zonder keus geloofden niet in sprookjes wel in een boze moeder die prinsesjes angst aanjoeg en zich gedroeg als de heks onze appels waren zuur en de prijs was veel te duur wij lossen…

heb je vingers gezien het leven in je handen lijnen rond je pols schreven hoe het leven je heeft veranderd streelde je gezicht vond verhaal in iedere groef en kuste de kleine rimpeltjes waarmee jij om liefde vroeg maar je lach geeft jeugd draagt warmte naar je ogen ja jij kunt als geen ander de tegenvallers aan en met wat speelse…

De momenten uit zijn jeugd die intiem waren met de natuur zoals de natuur kan fluisteren zijn nog bij hem in zijn oude hart in gedachten dromen bomen grazen koeien het gras groen fladderen vlinders fleurig fijn alsof alles opnieuw aan lente went tijdens florabloei in de nadagen van zijn inheemse droombeelden toont hij zich niet langer…

De stem van de jeugd in lichaams- delen geschoold, is koopwaar voor een lijfonteigenend tarief.…

je ontkleedde je gedachte na gedachte ik ontleedde woorden en gevoel ik schrok toen je naakt jezelf in waarheid aan me gaf ontbloot van alle pijn zag ik je jeugd je baby zijn na moeders schoot je kapotte dagen de jaren pijn waarin je liefde niet meer kon verdragen samen hebben we gehaat scherven zijn opnieuw gebroken gelijmd…

het kleurrijk krioelen dat achter glas eieren levend barend miljoenenvisjes doen vertederd kijken de eigen guppy’s ook de ouders groot die zij kozend lief uit rivieren hartstocht het leven schonken hun telgen kijkend zouden stilletjes zij hen vereeuwigen willen als die missionarisvisjes veilig in een aquarium van voortdurende jeugd…

Niet talig maar kraaiig – en kras voor haar jeugd – was ze het uitgelezen schaap buiten de kudde. Wij niet, wij blaatten en blaften en probeerden te bijten. Ach, die blik van haar… mene tekel. Er was geen enkele bedding, geen uitzicht op redding.…

zie het als een teken aan de wand niet onderhuids, maar open en bloot soms mistig en vaag, in weke kleuren vertakt, de armen wijd gespreid zilver, zacht, wakend of slaapnevelend water zie het niet als een proeve, het lukt geheid speels en vloeiend, wat kan er gebeuren tussen vroege jeugd en verre dood neemt zomaar een pad mij bij de hand…

je zag kans om cirkels te doorbreken die je boeiden maar je vrijheid snoeiden je hebt het goud dat in de verte blonk met beide handen aangegrepen het schitterde als wijn op dronk je jeugd deed pijn en is verweven met afhankelijk zijn, bouwen zonder enig stuk vertrouwen je ogen glanzen weer dagen lijken uren je nieuwe baan heeft…

ik zie hoe snel beroeps grimassen passen op nieuwkomers- gezichten waar lente jong en onbedorven binnenstuift mee eet uit de ruif die vlot geserveerd is zo veranderen specifiek kenmerkende trekjes in een algemeen herkenbaar patroon want het jeugd repertoire smijt met energie in een snel give en go terwijl in de praktijk…

heeft de toekomst maar ik been ze bijna niet meer bij alles gaat zo gehaast en vlug heeft de jeugd van nu, later net zulke mooie herinneringen als wij nu ?…

Soms met weemoed, vaak met deugd ’t bracht me met downs en vlagen Dichter bij huis dan ik zou vragen Ik was dicht bij huis De jeugd is om, spontaan voorbij gevlogen Ik kan alleen nu nog maar pogen Te leven zoals me voorgehouden werd Dichter bij huis, ik hoop da’ k het redt.…

Was mijn jeugd niet verleden jaar, sprong ik touw speelde verstoppertje, knikkerde ik nog met jou dan heb ik vast verloren net als van mijn leeftijd, en die jaren, komen niet meer terug, die ben ik voorgoed kwijt.…

Lente, zinnebeeld der jeugd, Hoe kunt gij mij behagen, Hoe kunt gij mij behagen, Mijn gehele ziel is vreugd! Wat geeft gij lieve dagen! Waar gij uwe ogen slaat, Pronkt de grond, pronkt de grond Met bevallig bloemsieraad.…

De Schoonheid, Jeugd, en Deugd verzamen hier te gader. Maar ’t rijp verstand verbeeldt het oordeel van haar vader.…

In het spoor van de tijd lopen herinneringen hand in hand met de kiezels van een verloren jeugd Uitgehouwen staat jouw naam in de marmeren steen, scherp doch geslepen kijken levenloze letters mij aan, verwonderd lees ik reeds begraven tijd In dorre grond dorsten plantjes naar leven, spookachtig verlicht door een kaars, smelten voor…

dacht te ademen volgens oeroud concept na het niets verwachten zat je al goed fout we weten dat je bij lang verkassen op moet passen we spiegelen onszelf zijn toch vaak het beeld niet meer als een ander dat ziet of opmerkt is het meestal veel te laat verandering is leuk gun jezelf zo af en toe een heerlijk stukje jeugd…

Het sneeuwt, eindelijk sneeuw het ziet er sprookjesachtig uit even komt je jeugd terug 't is vredig en dempt elk geluid. Wandelen in de witte wereld muts en wanten tegen kou héél even sneeuwballen gooien dan warmen bij de schouw.…

De koelte van het laken is warm op mijn huid verstijfd lig ik naast jou jouw pas verworven bruid Zweterige handen nat warmer beroeren mij intiem gehaast zij verstarren mij in marmer ruw geschonden afgegraasd Verouderde passie ongemeend maken mij broos doch versteend voorbij jeugd in dromen beleven verhuld ingekapseld weggegeven…

Daar komt iets van hun dood gezeg Over mijn jeugd gevaren... 't Is Allerzielen...: Over die blaân Langs dode kanten, Heb ik daar straks een vrouw zien gaan, Heur armen vol kryzanten...…

de straten gaan verloren bedekken zich in kleurig goud laten tijd in herfst verkleuren zoveel moois en toch vertrouwd ik staar naar buiten kijk in jeugd en ideaal kijk naar morgens die nog komen die er zijn in waar ik sta alles voelt naar nieuw verlangen ademloos verstopt geluk in een tel ontsnapt gevangen nieuwe kleuren gaan nooit…

En met hem, verdween mijn jeugd.…

Wat beloofd werd in mijn jeugd wilde niet rijpen in mijn dromen. Loslaten werd een losser samengaan, berusten werd een deugd voor een bestendiger bestaan. Al wat is verwoord hervond z'n glans, een literair slotakkoord als laatste krans.…

Het sluipt nabij, ik leef maar door, wacht af wat komt, wat nader kruipt grijpt naar de keel, waarmee de klop verstomd, de dood in eindigheid vermorst, komt na het dagelijks brood, groeit liefde aan tot aangename korst, bloesemkuur in late jeugd, waar in wolken adem van de vreugd de aangeboren rijp ontdooit in het vuur van ouderdom…

het feest van geboorte vergeet de ongeziene schaduw van het tijdelijk zijn jeugd verkent zijn grenzen voelt de pijn van het bestaan zonder ooit besef te kunnen gaan pas als licht en donker keuzes gaan bepalen komt de finale aan de horizon ik heb de schaduw in mijn handen vol beschenen door de zon nog breek ik er stukjes af maar…

Blokken Op mijn tenen lopen Heilig resultaat Topprestaties Doel voor mijn toekomst Beste van besten En gezien wil ik zijn Moe van het altijd Buitengesloten en En onopgemerkt zijn Dan in de grauwe November lucht Zo maar een grijze Zeppelin - verdwaald In dit wijde landschap Van mijn jeugd De vervreemding verbeeld Mijn…

verloren slenterend door een jeugd waarin je zocht maar niet kon vinden, stond je soms uren op een hoek de tijd verhangend met wat vrienden. maar toen zíj langs kwam, zonder naam, beschermd tussen va- en moeder in, had de vriendschap afgedaan, je droomde haar jouw koningin.…

ik sta nu overal alleen voor niemand die mij bij de arm neemt door de liefde die mijn maatje bevroor voelt dit leven mij helemaal vreemd soms als ik het dan echt niet meer weet kijk ik naar die foto met mijn kinderen zij mogen niets voelen van mijn leed ik mag hun blijde jeugd niet verhinderen die glimlach, de blijdschap op hun gezichten…

Eens was de jeugd eens was je jong wat bleef was ouderdom.…

Ik ben de sprankel in je vreugd, Ik ben de overmoed van jeugd. Ik ben het krieken van de dag, Ik ben de parel in je lach. Ik ben zonlicht op het graan, Regendruppels op het raam. Ik ben de lippen die je kust, Ik ben de stilte in de rust. Ik ben de vlinder in zijn vlucht, Ik ben adem in je zucht.…