Alle inzendingen over jeugd OR identificatie OR held

Je sprak over leegte, mishandeling en kou en toch heb je volgehouden niet wetend of je op een dag nog iets als zin gewaar zou kunnen worden…

Gemarteld en gepijnigd naar lijf en ziel Onzekerheid, heftige ingrepen en bakken medicatie Chagrijn hen onbekend Empathie is zelfs hun grote troef Erg trots op al onze helden en heldinnen...…

Wie of wat is toch een held? Die verricht een daad die telt, groots en zonder zelfzucht. Die slaat niet op de vlucht als angst het hart verlamt, maar moed in hem ontvlamt. Een held hijsen we op het schild, door bewonderaars hoog getild.…

Hij doet wat in onze mond blijft steken Hij gooit de rommel weg die niet van hem is, want de vergunningen deugen niet en hij is niet bang voor de politie, niet bang voor brokken, ziekenhuis en littekens, niet bang de diepte te voelen van een val en dan vonkend van kortsluitingen in milliseconden het uit elkaar spatten van zijn hoofd…

Werkend leven alles gegeven geveld vermoeide held geleden gestreden uitgeteld vermoeide held afgeschreven niet opgegeven sta versteld vermoeide held opgeveerd teruggekeerd hersteld moedige held…

het laatste oordeel is nog niet geveld voor mij verscheen geen held een man gekleed in het charisma van verlosser voor het tribunaal der eeuwigheid in woord en wederwoord werden schepping en de mens gewogen op de weegschaal der gerechtigheid in dossier de slechte jeugd der eerste mensen hun vrije wil door erfzonde weer gebonden…

Er bestaat geen mirakel, schoon als de dij van een vrouw, de lijdensweg van een rivier, getekend op die zachte glooiing, gehouwen in marmer, redden zullen ze niet, gevormd voor het leven, onderhandelen ze met niemand.…

Twee lippen stuiten sluitend op elkaar, de adem stokt, één continuüm, snakkend naar iets van hem en iets van haar. Zelfs wanneer wrok hun op wrange wijze deze herinnering ontneemt, wordt dat moment niet minder waar, deze kus, een ode, aan iets wat een ieder zoekt.…

Sterven zullen wij, allen, onbewust trachten wij de tijd die ons gegund is, op een goede manier te besterven, zodat we niet ieder wakend moment hoeven te belijden, het leven te beslechten, leven wij, niet in de wetenschap, ons zelden beseffend, dat we eens de ogen sluiten, niet om te rusten, noch slapen, maar sterven, iets wat ieder mens…

Dit is een drama, zuivere parels, geen beschilderde glimstenen, brak water lekt niet uit ogen, vormt zij die wenen, omringt de gevallen speler, een tragedie, bloed, gelogen doch gemeend.…

Ik keek in de ogen van de dood, en kende geen vrees, witte, bekorste lippen, een raam als een spiegel, vervormt geen waarheid, geeft geen kijk in de ziel, slechts een blik op het sterven, geen angst aan een eind, in de vallei in mijn mond, waar ik met een tandenborstel cafeïne weg boen, resteert een slechte smaak, opborrelende woorden kruipen…

Ik weet het weer, ik weet het weer, drank en peuken, vergetelheid valt niet te duwen waar het niet gaat, verdriet vul je niet op, gebeiteld en gehouwen, begraaf je niet met een schop, een gat aan de kustlijn, gevuld met het getij, nooit vergaan, ik weet het weer, ook als ik even niet kijk, jij liet me zien wat ik kan zijn, en ik jou wat…

Ik ben uit je schoot ontschoten, eenling, altijd een Remi, nu soms het liefst sans famille, volwassen worden is niet zien dat iedereen uiteindelijk alleen dood gaat, maar accepteren dat het bestaan komt en gaat, uit meer dan alleen een eicel en zaad bestaat, van kroost tot man, is niet voor de eerste keer vrijen met een vrouw, maar bereid zijn…

Rook benevelt me, mist van de koude sambucca dampen, ijsklontjes die tranen huilen in het glas, waar ik niet janken kan, een onzichtbare man, verscholen achter een brandend licht, als motten naar de incomplete leegte, flokt de vrouwenziel naar het onvulbare eb, omdat ze moeten, omdat ik moet, om te branden, niet alleen in het glimmende lemmet…

Vergeten, weglopen van je spiegelbeeld, de tunnel uit, de echo voorbij, geen rozen uit de orgelpijpen, gespleten hemellicht, tot duisternis resteert, slapen in het donker van de vergetelheid,  terwijl het licht je geheugen langzaam verstikt, en zelfs het ochtendgloren berust.…

herinneringen uit mijn jeugd jouw vorst hangt in de koelkast de dorst van blikken bier er is geen lente tussen ons ontdooi eens in gezamenlijk plezier…

wat is er aan troost want helden die zijn altijd dood…

Identificatie van duizenden doden, zakken vol, zo veel mensen, zo veel noden. Welterusten, Minister Remkes, Slaap zacht. De minister op reces. Voluit genieten. Ik leer u mores! Welterusten, Minister Remkes, Slaap zacht.…

1 Mijn lief zat voor het open raam, een zon, die langzaam viel, omlijstte met verzachte schijn, in een bleekgouden, tere lijn, haar hoogvoornaam profiel. Toen schoof mijn lief de blinden dicht, verveeld, een beetje boos, maar binnen drong één scherpe straal en op haar mooie mond, brutaal, danste het licht een poos. Als eens mijn lief…

2 ‘k Sta aan mijn venster. Het is laat. Ik kijk neer op de stille straat. In duisternis, waar niemand gaat. Van nergens komt meer één geluid. ‘k Sta met mijn hoofd tegen een ruit. Wanneer gaat die lantaren uit? Eén lichtkring op wat vunzigheid. Die gloor is met dat goor in strijd. Daar gaat zelfs geen verloren meid. In mij is net zo…

Die huizen zijn wel 't meeste schoon waar Kristuskoppen op de muren gladharig naar de zoldring turen, de meid draagt er een doornenkroon.…

Het was in een droom dat je kwam nieuwslezeres van het laatste journaal op vakantie aan zee met een boek dat ik in mijn jeugd gelezen had We spraken over wat ons het diepste beroerde in de helden van de roman hun diepste smarten, hoogste geluk onze gezichten dichter bij elkaar Jij begon met de eerste kus en meer jouw…

Al gaat het bergingswerk nog altijd traag Toch prijst men in New York de brandweerlieden En allen die daar hulp zijn komen bieden; Zij zijn opeens de helden van vandaag. En kent u ook de helden reeds van morgen? Dat zijn de kraaien die ons lijk bezorgen.…

Jij wijst mij de juiste weg. Jij houdt mij op het rechte pad. Zonder jou had ik altijd pech, kwam ik terecht in een donker gat. Nu zonder problemen van Oeteldonk tot Rotjeknor. Dankzij... mijn navigator.…

Graag zou ik een held voor je zijn dan snelde ik naar je toe en verloste ik je van het blok aan je been dan zou je weer lachend door het leven gaan genietend van je vrijheid met mij als held om je heen Ik zou bergen voor je verzetten het opnieuw ordenen van de dierenriem de leeuw veranderen in een vlinder als ik dan bereiken kan dat ik jouw…

New York, de metropool van 't grote geld Waar heel 't bestaan ervaren wordt als topsport Een echte topper zelfs bijna een god wordt Die stad, die zocht en vond een nieuwe held Eerst dacht ik nog: ze maken maar een geintje Maar nee, echt waar, die nieuwe held is Nijntje --------------------------------------------------- ...Het door Dick…

Ach, flikker toch op met je helden in hun glitterjurk van flinterdunne roem, hun bek vol klatergoud maar nooit, nee never, iets te melden. Mijn held is een gebogen man in een te lange regenjas met een vale aktetas op het Rode Plein.…

Was hij de dapperste van alle Russen? Reeds menigeen verdween er op bevel Het Kremlin speelt een crimineel hoog spel De moord- en machtslust blijken niet te blussen Je hoort Navalny’s oproep: ‘geef nooit op!’ Wie vat nog moed? Het kost je zo de kop –…

De doorgaans zo bedaagde senatoren Blokkeren de verhoogde BTW Geknars der tanden bij de PVV En ook Henk Kamp krijgt er de wind van voren De 'oude' Eerste Kamer laat zich gelden, Ontpopt zich als een zaal vol jonge helden. ---- In de Eerste Kamer moest VVD Staatssecretaris Weekers inbinden rond de geplande verhoging…

Dus ik zei hem (hij's al zeven): Nee jongen, da's geen boef, da's Marco Kroon Hij heeft niet zelf besloten held te worden In dit land roept men helden tot de orde…