Alle inzendingen over juiste hout

zij is een houten pop die aan wat touwtjes hangt die buigt en rekt en strekt levenloos zo uit zichzelf uit het juiste hout gesneden voor het schaakspel van de macht zij is een houten pop die aan wat touwtjes hangt waaraan zij danst zij buigt en rekt en strekt zij draait - zij wordt bewogen ZIJ WORDT BEWOGEN…

In diepe nerven wordt het koud, geraspte krullen leven liggen om me heen, vermengen zich met druppels bloed, hartsap kan de pijn niet lichten, zo rasp en schraap ik iedere vezel, harstranen de barsten niet kunnen dichten, totdat er niets te pellen overblijft uit de ziel van de onbedorven kern, dan ben je uit het juiste hout gesneden…

hout gesneden, dan herpakt zich uiteindelijk het verleden.…

In de botte nerf krijg je het koud geraspte krullen liggen om je heen vermengen zich met druppels bloed dit boomsap de pijn niet kan verlichten zo rasp en schraap je iedere vezel, de harztranen de barsten niet kunnen dichten totdat er niets te pellen overblijft uit het hart van de geschonden kern en ben je uit het juiste hout gesneden.…

hout gesneden zijn Voor zo een ambt peinsde een dwergkonijn…

dat je nog eens groet voor ik dood zal zijn dan kan ik in het laatste hout woorden voor je branden en laten weten dat er veel zinnen zijn blijven rusten kom nog een keer dan om je hand op mij te leggen beloof het laat mij gaan…

zij sprokkelt woorden om een boom op te zetten maar het snijdt geen hout…

werden zij herboren zij zongen hun lied uit liefde uit verdriet er ging zoveel mis en toch nooit vergist in de keuzes die wij maken geesten lachen praten er hangt iets in de lucht het is eindeloos blauw dit leven waar ik van hou muziek op de planken gevangen in dromen en gedachtes in de lessen des leven aarde water vuur lucht houten…

Het hout is hard de klink verroest mijn haar verward in mij kookt het woest De sleutel verdwenen ik kan duwen wat ik wil mijn ogen wenen in mij is het stil Krakende scharnieren en dubbele glazen ik zeg gedag tegen mieren niets kan me meer verbazen Een nieuw geschilderd kozijn walmen verse verfgeur alleen op een groot plein ik sta…

Met ons hout Gaat het vaak fout. In het productiebos Gaan de kettingzagen los Op zoek naar goud. Als je maar van hout houd.…

Met de correct, juiste boodschap in hoofd, in hart, nieren één van zuivere hoop te laten zegevieren!…

Het was altijd het lonken van de liefde die mij deed en doet leven. Liefde in heel haar vormen, breedte en diepte. Gelijk ik, gelijk de anderen. Vol van eigen vuur, sterke en krachtige geestdrift kon niemand mij overwinnen. Ik kan alleen van mezelf winnen. Elk gevecht, elke oorlog laten stillen. Het was enkel het telkens beginnen aan de…

toonladder waar de mist op de setting heeft gewacht,het waard vond dit te beschrijven, verdwijnt als onvoltooid, gebroken en verwaaid, met rijp getooid in een composiet, waarin het slotakkoord een nieuwe toonsoort werd aangeboord, een lichte klank wordt sterfelijk, versteven in en door de kou tot staan gebracht, de tijd heeft de juiste…

zullen het geloven in het juiste altijd blijven verrijken…

De tijd, in volle vaart geeft geen teken noch Hand, noch het Oog van God laten iets los over de tijdsgeest Als nachtegalen zingen zij hoogste noten Eerder dan juist nu vonden woorden elkaar Op papier, op schermen, in boeken en bundels Bovendien in veel Cultuurcafés (Daarnaast steeds meer vanaf de planken) Allemaal tekens van lief…

Bezinning, geef mij je woorden terug, kwetsbare huid van perkament, soms een lege windbuil op de rug, om overzichtelijk te blijven in mijn blindheid op papier, het is me aangepraat misschien, het bit te strak tot de laatste hindernis, te streven naar de juiste strofen waarvan ik de inhoud nog niet zie mij op de private tekst verlaat…

De juiste kleding voelt als een tweede huid. Waarin je je altijd thuis voelt. Waarin door jouw naaktheid, niet onbedoeld, een oprechte waardering van de buitenwereld niet voortijdig wordt onderkoeld. Waarin door die tweede huid het leven de pasvorm lijkt aan te nemen naar een juist formaat.…

Op de juiste toonhoogte zonder toeters en bellen. Het rinkelt een mooi samenspel waarbij niemand je meer iets hoeft te vertellen. Een nauw luisterend oor heeft er nog alle aandacht voor. Die zuivere tonen gloriëren. Trekken je hele lichaam door. Op de juiste toonhoogte. Niet hoger of lager. Schraagt een mens in zijn evenwicht.…

, om dan onze grappen te weerleggen, met onze lippen gelijktijdig van een halfvol vat zal nippen, in die leegte resoneert een woord, de liefste toonsoort waaraan je jouw wil in legt mij altijd zal overtuigen zonder dat het mij of iedereen stoort is het juiste vat wel aangeboord?…

Extase met een juiste accent en twist, koestering uit een vroegste levensbron, druppels ochtenddauw op een mild tapijt geweven uit het diepste blauw van beider oceaan, herkent zich in een golvend ritueel, monotoon zacht als fluweel, dan opwindend, of ik nooit anders heb gekend, Of krijgt intimiteit als artefact steeds weer een andere…

Ik zag een zwaluw aan de zonnige zomerhemel zucht.…

ik zit op omgehouwen stammen van een ladang juist aangelegd en tuur over het laag beneveld veld het voorspelt mijn laatste gang hier sterft mijn gevoel dor geworden door gekapt hout morgen zal ik uw rijst niet meer zien ik moet gaan mijn dierbaar Indië voedt u met eigen goud…

Sluit mijn ogen, draai mijn hoofd richting de prachtige muziek. Het is ongelogen, geweldige klanken die versmelten in een mozaïek. Van schitterende kleuren, die veranderen in de heerlijkste geuren. Van Lavendel tot Koriander, voor de stadmens als voor de plattelander. Een traan van ontroering, volledig in vervoering. Blijf ik genieten…

van de oude plataan is alle schors ontdaan een naakt ondersteboven en juist daarom misschien wel zo erotisch... de vrouwelijke rondingen zo dikwijls teder betast door mannenhanden schonken het hout de intense warmte die zo onontbeerlijk is voor wat het is geworden ik schiet nog snel even een foto voor dagen van groot verlangen…

Juist nu is er de herfst, het vallen van de bladeren die toch zo kleurrijk zijn en toch vergaan, om weer opnieuw te leven in een andere vorm, een ander licht, een niet te stelpen leven. Juist nu is er de liefde, juist nu en altijd weer.…

gebroken beloften vallen dwarrelend naar omhoog dagen stapelen langzaam op gelijk een harmonica als ik uit het raam kijk val ik vanzelf naar binnen daar waar ik tot dusver niet thuis hoorde…

Geen auping maar een bloemenbed Geen vette beurs mijn eigen vet Geen lange tocht maar ademtocht Een uitzicht maar niet duur gekocht Niet rood maar op mezelf te staan Meer op de rit dan oprijlaan Geen patser maar een poverbak Een warmer niet een breder dak Mijn ogen op mijn gangen slaan Meer goed op weg dan welgedaan Ik wil het juiste…

alle kruinen met mijn oren alle takken met mijn ogen alle bomen met mijn voorhoofd alle stammen met mijn namen alle bladeren met mijn adem alle wortels met mijn haren alle bijlen in mijn handen alle scherp geslepen messen alle schoon-gezaagde planken alle zware houten kisten ------------------------------------------ uit: 'Portret…

hout we voelen de nerven blijven zwerven tot de volgende jaarring wortel dieper verworteld in de koude aarde voor het hout, geen grotere waarde muziek uit het hout klinkend vrij of niet, voldoen aan behoeftes niet zuur of zout, maar smaak refrein ontstaan uit het hout waarom refrein, is dat waarom er liedjes zijn liedjes blijven…

Ons houden van is hout geworden verschoten door het leven vervolgens is het koppig en ruw met onrust ingewreven Ons houden van is hout geworden zilt van de oneindige traan het haalde het zoete uit datgene wat eenmaal was ontstaan Ons houden van is hout geworden verweerd door het verleden geblakerde nerven relateren aan hoe vurig het…