Netgedichten

netgedicht (nr. 45.234):

Juist nu

Juist nu is er een kind dat juicht, een mens
die treurt om een geliefde die plots sterft,
en een ander die verliefd is en zingt en danst
omdat de hele wereld anders lijkt en mooi.

Juist nu is er het misverstand, de haast,
de onmacht om elkaar te begrijpen,
vast te houden en te troosten, verder te
gaan met wat de moeite waard is.

Juist nu is er de herfst, het vallen van de
bladeren die toch zo kleurrijk zijn en
toch vergaan, om weer opnieuw te leven

in een andere vorm, een ander licht,
een niet te stelpen leven. Juist nu is
er de liefde, juist nu en altijd weer.