Alle inzendingen over kaneel

subtiel is het allang niet meer de geur verspreidt als smaak nog beter zoet en krachtig als een suikeroom met dikke buik een suikertante met een kanten rok frivool en ietwat bleu haar in krullen glimlachlang, blote tanden, niet meer bang voor alles wat er sneu nog tussen hangt smaakvol ligt die zachte kracht te smelten op mijn tong…

appeltaart met rozijnen appeltaart, appeltaart appeltaart met kaneel Goede morgen wereld hier lig ik dan, nederig en nakend aan je voeten doe wat je niet laten kan doe maar met me wat je wilt Appeltaart, appeltaart appeltaart met rozijnen appeltaart, appeltaart appeltaart met kaneel en liefst een beetje veel…

Het leven is een pijp kaneel, je zuigt eraan en krijgt je deel, is dat wat je at dan niet genoeg, 't was datgene waar je om vroeg?…

verse eieren tarwemeel snuifje zout veel kaneel warme pan met houten steel straks krijgt iedereen zijn deel!…

Zo vluchtig als een zandkasteel Dat opgebouwd wordt tijdens eb Kortstondig als een spinnenweb Of theebiscuitjes met kaneel Verorberd als een zoete kers Elk op de site geplaatste vers…

De warmte van de zon nog voelbaar noten, bessen, nieuwe appeloogst peertjes in kaneel en wijn zoete geuren van vochtig hout oogstrelende kleuren... oktobergoud…

't Verschijn' gerust, al is 't niet groot: Wordt Eikenschors bij 't pond gewogen, Men weegt Kaneel bij 't Lood.…

ik denk aan de zomer en proef zoet zomers en sappig de zon in een kers ik denk aan de winter met kruidnagel en kaneel en vooral kersenpitten drie minuten op zeshonderd watt…

Amandelvormige ogen laten de zon helder schijnen Dorre vlakte verdrinkt in het hof van Eden Kaneel proeft naar gestolen zoen De minaret omhelst schone bede.…

Stop eerst met de jacht op het hijgend hert dat is ontkomen strompelend door de wereld tot de wind stil is gaan liggen aan de frisse waterstromen Onderweg moest ik stenen en adders overwinnen en mijzelf vergeten in 't blauw van mijn geboorte huis waarmee ik verbonden ben vergeten moest ik mijn kinderen de dorre harde grond dreef…

Het is feest in de Alpen: Heidi und Sabine dollen in de sneeuw en de gloedvolle wijn ruikt naar kaneel en sinaasappels. Jammer alleen van die grausame gr’s die langs de huigen van Zwitserse vrouwen rollen.…

Moeder is op rantsoen gezet Haar woorden blijven steken in haar keel Geen buurvrouw geeft ze meer haar vet Gunt iedere tante een pijp kaneel en meer nog Stilletjes zit ze achter haar geraniums Ik weet niet of ik steel in dit gedicht Diefstal van haar woorden.…

Haar ogen blauw van hem zijn zwart ze begrijpt maar weinig van wat hij zei en soms teveel zij zag het licht in blauwe regen hij kijkt naar de vervuilde zee drijft op golven schuimig caramel kust rode appelblozen kruit gekruid met kaneel…

Het liefst heb ik je puur Je ruikt heerlijk, erotiserend Dat kleine vleugje kaneel Verlies mijn zinnen lik hard en teder pracht proef walnootlikeur Ik bijt je middendoor bitterkoek, amaretto Je smelt hemelzacht Verrukt de papillen op mijn tong Ik wil meer, meer Je doosje leeg mijn klaargemaakte romige bonbon…

Vader, ruik je de kaneel en proef je de papaver? is een lepel je teveel van mijn studentenhaver? brul vanuit je slappe vel nog één keer over tafel maak een eind aan deze hel en eet je laatste wafel geef mij het geheime teken voor het strijken van de mast laat ons samen oversteken onder lakens van damast.…

hoe een dag deel wordt van een kinderboek waarin zwarte pennenstreken een vissenoog omzeilen er dwarrelt iets van droogte door het raam en de geur van kaneel hangt al dagen aan de lijn het dobberen van de kleine kajak legt het oeverloze bloot van water dat blijft stromen een boek eindigt waar het ooit begon in de moederschoot…

Als zij haar groene jurk uittrekt valt het dons van populieren ruist het ritselend blad Mijn mond valt er van open Er groeien horens door hoofdhuid gespleten hoeven trappelen Een wolk dimt het licht warmte komt uit de aarde een wesp cirkelt traag Zij geurt van kweeperen kaneel en zweet wit zoet het strelend gras…

Dit jaar maak ik voor jou appelbeignets van de schone uit Boskoop, gekend als goudreinet een beetje munt en een snufje kaneel het geheel verpakt in een deeg van Braziliaans kikkererwtenmeel Als kers op de taart een sausje van tahin theelepel gula djawa en het sap van een Marokkaanse mandarijn met een vleugje geelwortel van de Algerijn…

Vroeger sprak men van een pijp kaneel, een ieder zoog eraan en kreeg zijn deel, heb ik een laatste verzoek, of is het soms teveel... Wanneer ben ik dan aan de beurt en komt dan eindelijk... MIJN DEEL?…

Ze was ook sentimenteel : een appel weent onder suiker en kaneel. Dezelfde zakdoek droogde onze tranen van rozenwater en later van azijn. Herinneringen kiest men niet toch niet bewust maar liever dan de pijn en het schrijnende verdriet herinner ik me haar tanden die, na een te brede lach, onder de kast belandden.…

mijn kwetsbaarheid deelt in oorsprong waar tijd als ballast wordt ervaren, het sterft voorbij de reizen die ik nog had willen verzamelen ergens spint de hemel nog wat garen sproeit de kater zijn water als kaneel over het verdorde gras, schuift de zwerver aan bij het ontbijt de zee blijft het gras maar maaien en kolft haar borst als nooit…

Voeg daarbij een beetje kaneel, wat kokosolie en amandelmelk, met nog wat specerijen, doe dat in een blender, en mix... en schenk maar in: een glaasje voor elk. Cacaobooster, wat een naam, hij klinkt zo snel. Nou dat is hij ook wel. Je mengt amandelmelk met cacao, en een lekkere zoete siroop.…

Haar navelstreng wordt doorgesneden het heeft nu al lang genoeg geduurd Leven is een pijp kaneel, een ieder krijgt een vrolijk en een droevig deel Na Lourdes wacht nog het Vagevuur Slechts door loutering kan een mens de hemelen betreden De pomp die levensfuncties overnam wordt stilgezet met vaste hand haar laatste zucht klinkt door de kamer…

wijzen een weg naar verder naar de vrouw die ik zou kunnen zijn een wintervrouw misschien die sneeuwkristallen knipt ijsparels rijgt in koele meren zwemt als alles anders had geweest ik keer mij naar de zon toe stap de lichtkegels in terug naar wat is vastberaden vasthouden beukennoten, kastanjes, mispels houtvuur, appel en kaneel…

het landschap verandert door zijn blik het gras wordt grijzer de bomen wiegen slomer het kabbelen van de beek wordt een zucht het kreupelhout kraakt nog net iets harder dan stramme gewrichten in een oude schommelstoel zijn pijp ligt doelloos in zijn jaszak de tabak uitgedroogd en lucifers zijn op geen vlammetje meer te vinden in dit monotone…

hun schamel 'deel van de pijp kaneel' uit oude liedstrofen, vergeelde bladzijden spreekwoorden, gezegden.…

vandaag, ja, vandaag zal ik de herfst loven ik heb hem steeds voor mij uitgeschoven de kwetsbare vogels schrijf ik in mijn dagverhaal laat ze triomferen met opgetogen veren en ik deel wat rode appels vol zoete korrels en kaneel niets is mij teveel vandaag, ja, vandaag stel ik mezelf de vragen over de intentie van het leven antwoorden…

van het jaar wacht men op bezoek of gaat weg om thuis te komen bij hen die blijven Een jaar wordt van zijn hoogtepunten in meeslepende verhalen ontdaan De kerstboom schittert nog een engel vliegt van tak tot tak denkt aan dozen en duisternis De cranberry-compote ruikt intens verrukkelijk zoet en een kus smaakt naar poedersuiker en kaneel…

Robijnrode volle lippen die aan een cocktail nippen exotisch fruit zo zacht als fluweel aardbeienliefde gemaakt met kaneel betoverd door een verlangende zoen aardbeien, zoete room en limoen basilicum en balsamico - azijn vormen het magische geheim.…

had ik heel vet mijn schoen gezet bij de radiator van de centrale verwarming wie niet waagt wie niet wint niet waar deze goof weet ook heus wel dat ze niet kruipen door die dunne buizen omdat ze d'r niet uit kunnen ruik ik om zes uur kaneel met onraad zit de Goedheiligman met twee pieten al mijn bisschopswijn op te zuipen zegt Brutale…