Alle inzendingen over kanker OR leven OR sterven

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

In de slokdarm zit de kanker die kanker moet er uit het eten kan er niet meer door, en als er niets aan wordt gedaan dan vliegt ze achteruit... Een operatie is gevaarlijk 't duurt ook heel erg lang Ze kan er ook aan sterven, en ik, ik ben zo bang...…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

De kanker zit de heer Van Vollenhove, Zo meldt mijn dagblad, lelijk op de huid. Toch ziet het er niet lelijk voor hem uit, Als ik datzelfde dagblad mag geloven. Want deze week stond daarin ook geschreven Dat zij die kanker hebben, langer leven.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Zo heb je kanker, zo is het er niet meer Zo is er geen kanker, zo is het er weer Al gedacht of plots gekomen Het leven draait 360 graden om elke keer Je hebt niets in te brengen Je hebt het te accepteren Je moet aan de slag Vechten, je kunt er niet op teren Het leven is te kort om in een hoekje te gaan zitten Zing, vecht, huil, bid, lach…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Bladeren dwarrelen rondom mijn hoofd, geruisloos naar de koude grond. Ze zijn van alle toekomstige illusies beroofd. gestorven aan het jaargetijden front. Verkreukeld is hun hart van goud, zij werden helaas voor het hier en nu te oud. Neem voorzichtig er eentje van in mijn hand, en wens mee te mogen zweven “naar mijn verloren vlinder” aan…

Vrouwen borsten en kanker Wie staat er bij stil Borsten vrouwen en kanker Wie denkt eraan Kanker, vrouwen en borsten Wie verwacht dat deze drie de oorlog verklaren? Wie had ooit verwacht, dat Vrouwen, borsten en kanker De wereld op zijn kop zou zetten?…

Kanker is stil huilen om een lichamelijk ongelijke strijd. Kanker is het woord dat aan de ongeneeslijke vermijding in onze spraaktaal lijdt. Kanker is het strijden bij een beperking van de levenstijd. Kanker is de kwade cel die zich met spoed vaak door ons lichaam verspreidt. Kanker is 'houdt moed' bij een innerlijk huilen.…

gevuld met kanker maakt onzichtbaar elk lief leven kapot…

wil je heel hard gillen Maar dan pak je jezelf toch weer op en roept, ”kom maar op met al die pillen” De buitenkant ziet alleen de positivo Ach, 8 chemokuurtjes, zo gedaan Ik dwing mijzelf, niets te laten blijken en vecht vrolijk door voor mijn bestaan Ik hang vlaggetjes op bij het begin van de kuur Want dit is het begin van mijn verdere leven…

Laat de maan en sterren uw zonlicht zijn Laat mij u begroeten licht uit de duisternis zijn Laat mij u verzoeken u die redactie zijt woorden van leven verzoeken bepaald wat geschreven blijft Over deze songtekst: Het is een vertaling van het bekende lied Yerushalayim Shel Zahav.…

Gewone dingen, iets wat toekomst heet om mij heen kijkend in het weiland, wellicht uit een paradijs verdreven gewoon leven. En toch welt op deze dag zoals vandaag plots de prangende vraag zou ook God domweg wel eens bedroefd zijn.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Opdat de opvliegende schreeuw lichtjes dooft dat zij zal sterven doch haar weten nog niet zichtbaar aan hen wordt gehoord. ~~ (zoals seizoenen in de lijken te zijn zo ben ik in de war naar het horen van het kille weten dat jouw weg naar het sterven is ingezet. )…

Voor je sterft Laat ik je nog even In woorden herleven Zoals jij bergen hoog Opnieuw wou beginnen De kanker overwinnen Maar de eindmeet wenkt Terwijl je ogen breken En kinderhanden smeken Laten we elkanders dromen bevrijden van alle pijn En over de dood tezamen zijn…

Herfst, met ergens 't sterven van weer een blad of bladzijde die vol geschreven nu wordt gesloten, een leven uitzwaait, al zie ik ook groei, elders ook weer bloei.…

Leven is net als de remmen van een trein zelfbeheersing kan ons staande houden. Vrouw zijn is soms zwaar, 'n moeilijke taak kinderen en mannen en de anderen hun wensen, rekening houden met. Hoe ontvouw je 'n dag, tij definitief met sterven gaan valt niet te breken.…

Nu de sneeuwvlokken ook na vijf jaar op deze dag een laken over 't groen wensen, de vraag wat kunnen we doen en betekenen gelukkig geen vrouw als Lot situatie geeft verweeft mijn pen gevoel niet krassend teder. We zijn niet meer op zoek om iets te vinden alles vonden we in elkaar, we hebben rust, een blik is voldoende, een half woord genoeg…

Hoe kun je diep geworteld deel van ons zijn verweven in leven met vreugde naast pijn.…

Om werkelijke schoonheid te beschrijven zou een bezoek aan het hemelsblauwe wellicht echt enorm handig zijn. Mij daar neervlijen, de plafonds bekijken, in al die kamers even gaan liggen jouw huidige voorland voorproeven. Doodgewoon op mijn rug en alleen staren met wellicht mijn favoriete blauwe nachthemd aan en met mijn handen onder mijn…

in vleugjes wind vond ik de boodschap zij rook stervend kleurde herfstend in het gelend groen blies torenhoog de geuren van het onbekende verkende in nieuwsgierigheid de plaats van ooit bestemmen helaas de beul is er en stropt de knopen maar weet dat jij dit keer het lot weer in een nieuwe lente zal ontlopen…

Want wat begin je in gods naam tegen die allesverwoestende ziekte, als kanker?…