Alle inzendingen over kerken

Andreas Schelfhout schilderde in de achttiende eeuw een bijzonder wintertafereel, waarop twee mannen hun armzalige bezittingen op het ijs verschepen naar meer barmhartige oorden terwijl een moeder met haar kind ploetert om de weg naar huis te vinden, nadat ze met hem enkele worsten in het dorp heeft gekocht, waar de kerk als een baken torent…

Niet naar de kerk wel naar het werk maar een te sterk geloof maakt meer kapot dan onze economie ons lief is 't liefst een geloof met weinig toeters en bellen Maar wandelen en handelen met de god van de handel en de god van de liefde gaan hand in hand en dan mag je best een zondag overslaan als je op maandag maar weer "in het zweet…

Smakeloos werk én verfijnde kunstschat roepen zoekende gelovigen tezaam in winkels en kerken vol grote faam. 't Geweldige heeft een onaantastbaar "wat?" Mocht hier toch de verstilde stem klinken van de bouwvallige stal, nietig en oud, die vele eeuwen her reeds moest verzinken.…

Dit lijkt mij niets, zei Golf Geweld, geef mij het vuile werk, ik heb meer doden op mijn naam, in staat en in de kerk. De Golf van Verontwaardiging stond op onder het volk: Laat mij dit land regeren, dat ik uw wens vertolk.…

Vele gedachten helpen de Grote Kerk, mogen daarbij eens krimpen, verdorren, zijn steeds weer levendige lentetorren.…

Misschien pas je wel beter in een sonnet: ik knoop je wijken in kwatrijnen open, zet je kerken en kastelen in rijmen vast, hinkel in terzinen op je beiaardmuziek. Maar je wil vrij zijn, houdt van het ongerijmde. Je rijmt van binnen oud en nieuw bijeen, balt je jonge clubs, verzorgt je grijze wijzen.…

Hoe roestig zijn de ijzeren ledikanten Hoe lastig is het zoeken naar Pompon De beeldhouwer die terug is naar De Bron Creëerde dieren, kleintjes en giganten We vinden hem dicht bij de kerk begraven Zien op een stenen paal een condor staan Getoeter kondigt luid een bruiloft aan Het zonlicht koestert duiven, maar ook raven De bruidegoms zijn…

We komen uit de kerk en hebben beloofd niet te zondigen. Maar God, wat smaken ze lekker. We likken vette vingers, zuigen onze monden vol koude avondlucht. Het is november. Traag fietsen we naar huis en horen slechts de natte weg, het klappen van late duiven, een verre klok. Deze avond is van ons.…

Zonovergoten, schaduwrijke natuurtuin Je weidsheid is blik verruimend Je kerken en zerken prediken nog Standvastig een eeuwenoud evangelie In de geur van je rozen schuilen retraites Barbaarse kruistochten, vrome pelgrimages En bedevaarttekens van lood of goud Je schenkt ons een Jakobsschelp, geeft een Bidsnoer van letters mee, een spiegelmedaille…

Voor zijn Kabeljauwse manschappen sprong Jan van Schaffelaar van de Oude Kerk in Barneveld, want de Hoekse soldaten hadden het vooral op hem gemunt. Ze schreeuwden als gekken omhoog: 'Gooi Van Schaffelaar naar beneden en jullie mogen gaan!'.…

de ring dag begint meisje wacht zit alleen op trap van steen kleur rood meisje zoekt zon schijnt blad valt op steen met mos kleur groen meisje voelt lichte bries blad ruist aan tak van boom kleur bruin meisje ruikt frisse geur blad ligt op muur van kerk kleur geel meisje tuurt ring rond vogel vliegt tegen blad…

Hij sloeg de oude kerk verwonderd gade, en ging voor anker in een lage kroeg. Des middags zwierf hij eenzaam door de stegen kind'ren speelden met scheepjes in de goot en vrouwen zongen. 't Was alsof een groot, bevreemdend heimwee op zijn hart kwam wegen. Herinneringen braken moeilijk baan. Een klok sloeg.…

Hoopvol vooruitzien, klankrijk samenzijn waakt wellicht als rondgaande arendsvlerken over blije feesten, zingende kerken, belevenis, die snel en glanzend naakt. Stil voorbijgaan van morgen naar avond kan men met vurige geest ervaren: aan onze Hemelvader gewijde stond.…

het is me wat een oud lijkenpad werd herontdekt een voetpad dat zich vanaf Laude door het land via Ter Borg tot de Sellinger kerk uitstrekt dorpelingen, boeren vervoeren de kist met de overledene over dat pad niemand wist nog hoe het liep herontdekt en met respect voor het verleden zal Staatsbosbeheer het lijkenpad weer in eer herstellen…

Een flauwekul gedicht Mijn vader was een sterke 'werke' dat heeft menigeen kunnen 'merke' Mijn vader gaf veel aan de 'kerke en investeerde zelf in een 'zerke' Mijn vader zorgde voor 8 'vlerke' en hield ze goed binnen de 'perke' Mijn vader kon goed 'graaie' en was er bij als de 'haaie' Mijn vader kon niet 'paaie' liet…

Wat kan je in genante situaties JOUW VROUW verloochenen De kogel gaat door de kerk....…

Ensemble Rotterdam in de Citykerk Het Steiger te Rotterdam komt zo spoedig als maar mogelijk met 'muziekprof' en 'coronaproof' natuurlijk met het podium op afstand plexiglas op anderhalve meter tussen de zangers en zangeressen en de instrumentalisten, het orkest de dirigent op afstand, afgeschermd het publiek, de mensen in de kerk…

De grote kathedraal vol beeldhouwwerk spreekt met gestalten en kunstzinnig zwijgen hoe eeuwenlang zwoegen bij zwaar hijgen weergaloos aanzien gaven aan deze kerk. Orgelklanken en koorzang tonen zich sterk, geven luid de lof, die God mag krijgen voor Diens stem tussen ruisende twijgen, binnen alle adem uit het wijde zwerk.…

Ik heb God niet meer nodig ik kan nu op eigen benen staan ik ga niet meer naar de kerk ik wil geen godsdienstoefeningen meer als ik het nu nog niet weet Ik ga nog intenser buiten mijzelf leven ik wil praktijk en geen theorie meer ik wil dat wel in de persoon van Jezus ik had graag gezien dat hij een zus had omdat ik ook de vrouw zo lief heb…

Jij was de vogel, de watervrouw, de klimop langs de oude muur je was de tuin vol beelden, de honing in de verre hoek het dak van riet dat je huis bedekte Je was de kracht van klei, de vele kleuren van het licht de bloemen die je steeds weer ontdekte je was de vrouw in wie ik mijn moeder tegenkwam Je was het kleine dorp, de kerk, de winkel…

Een leven als een kerk. Een leven met contemplatie. Een leven met een lach zonder die behoefte aan enige sensatie. Een leven dat gaat voor het hogere goed. Een leven voor de Schepper die ons dagelijks leven doet. Een leven van het meelijden met het brood des levens.…

in hoogmoed dachten zij de evolutie in een laatste ronde jij koos voor onderdrukten leidde hen Egypte uit gaf hen de tien geboden genade als een tweede huid je hebt hun kruis gedragen de belofte ingelost wij kunnen nu weer hemel vragen omdat het paradijs ook is verlost nog waart de wierook rond staan deuren wijd geopend maar in de kerken…

Mensen-Zoon leliebloem van het eeuwig schoon vervul mijn ziel met hemelse spijzen water uit de bron dat op doet rijzen Een vrolijke fontein diep van binnen met wijn bemorst tot in de diepe zinnen het genezende brood uit de hemelschoot toegerust met een lied: een scheut de loot uit de tronk van Isaï opgestaan uit de dood Uw enig Heilige kerk…

Door Olterterper boomkruinen omringd staat de oude kerk fier, toch bescheiden, waar bij feesten van vreugde en lijden plechtige of opwekkende wijs zingt. Zachte, gele schemer daarbinnen drinkt vloeiend wanden op, kan zich verblijden, daar rode banken jong gemoed bereiden. De preekstoel toont houtsnijkunst, die stil opblinkt.…

Zie rode kerk. Daar fluistert nog wat schamele stilte - ontvlucht je eindelijk Mile End.…

Door het statige Antwerpen verspreid, toeven schilderij en beeld in kerk of kluis, vinden weer de weg naar hun hersteld tehuis. Verjongde muren omhelzen elke tijd der wonderwerken, begeleiden altijd oud én pas levend kunstklankengeruis.…

deze muren stonden de speren met de hoofden van iedereen die in de weg stond rafelig afgehakt op het blok als de veroordeelde weigerde om de beul te betalen voor een snelle dood, de hoofden met gaten waar de merels pikken de gaten waar de ogen zaten De parochianen droegen sjaals voor hun neus en mond tijdens de zondagsdienst in de kerk…

straat van ergens Verloren galm voorgoed uit de pendule Spoorloos verdwenen in een tijdcapsule Met noorderzon naar niemandsland van nergens De authentieke dorpseigen gebaren De onvermengde ouderwetse geuren Oorspronkelijke spraak van halve garen De slachters die hun eigen koeien keuren Rooms-katholieke boeren protestanten De ene kerk…

macht dat humaan zijn verkracht Die God houdt van feesten van moord en van doodslag kent fatum noch noodlot noch bijbels gebod Natuurlijk wil God daar geen lires, allicht in 't land waar il pape betaalt voor z'n knape il duce met smeergeld de macht greep als held Al ziet Hij hoe steden zich dankzij gebeden versierd zijn met kerken…

gaf kracht en gaat weer onder ZELFPORTRET FOPPE ALS VAN GOGH deze verklede aap ben ik zelf met hoed tegen de zon en bruinverbrand zo zou ik graag zijn ook zonder oor DE STERRENHEMEL in het nachtelijk duister twinkelen de sterren met een boodschap voor mij God houd van mij en houdt een oogje in het zeil en de maan schijnt mij bij KERK…