Alle inzendingen over kerken

Al wat gij zijt, is der Vaderen werk; Uit een moeras wrocht de vlijt van die helden, Beide de zee en de dwing’land te sterk Vrijheid een tempel en Godsvrucht een kerk.…

Boven bos de toren van een kerk. Rust, overal; 't diepst op de spoorweglijn. 'T is of de vijf telegraafdraden zijn Een notenbalk; de sleutel - ginds, die berk; De noten zwaluwen, zwart op 't rode zwerk; De vlaggetjes hun staarten, lang en fijn.…

Oud zijn er de golvende heidevelden gekaderd in ontembaar kreupelhout geen ridders meer, geen schurken, geen helden boerenvolk en werklui, nog degelijk getrouwd waar de dennen en sparren zich mengen in het loof geen kathedralen maar kerken met simpel geloof De wegen waggelen de dorpspleinen over en een melkbus markeert de rand van het pad…

World Press Photo’s stellen hier groots ten toon Lijden en leed vallen in wijde ogen Natuurgeweld, vuur, gijzeling en zwaard Het carillon speelt vrolijk en ik woon Als wederopbouwkind geboren en getogen Weer in Het Nu, uitbundig naast bewogen ------------------------------------------------- *De mens- een zeepbel tekst in De Eusebius Kerk…

woestijnen Of land-, of zeeë-vlakten en eindloos deinen, Uw rustloos licht op lege leegten rust, 't Zij gij de heilige kracht of 't teder kwijnen Van uwer liefste kinderen kust,- Geen nieuwe straten stichtte ik, want ze vallen Luchtiger dan kaarthuizen in elkaar; Geen nieuwe gods-dienst vestte ik: als zeep-ballen Spatten hun wetten, kerken…

die Heiland opgedragen, en in Zijn Kerk op aard door 't doopbad ingelijfd! wat in dees wereld ooit der jonkheid moog' behagen, 't mag schittren, maar vergaat! Slechts wie God aankleeft, blijft. 8 November 1843. ------------------ dier - dierbaar…

Ge zijt een godslamp van de kerke, In wier karmijnen hert Wat olie wordt gedaan, Te luttel, om in vlammen op te vlerken, Te veel, om er van dood te gaan. II Ik heb u lief, m'n schamele armen, Ik weet u schijnbaar blij Tussen de mensen gaan, Te fier, om gierge gunst van menselijk erbarmen Te zwak, om heel alleen te staan.…

Kerk Met meer moeite moeten leven Doodde tijd uit angst voor dood Heeft altijd geweten en beleefd: 't Revisme…

Erna zegt ze aan de tenor, hoe het was en alwéér is-ie pas na het zingen de kerk uitgegaan.…

ik heb gezien hoe het oorlogspuin ooit twee glooiende heuvels hebben doen groeien in kaal land boerderijen langzaam plaats maakten voor nieuwe wijken met groen hoge flats en scholen kerken uit religies van toen voor een kind was de wereld een paradijs de techniek gaf al zijn geheimen prijs over bouw en architectuur ademloos hebben…

gelukkig voorbij de tijd van lage lonen van trouw zondag's vroeg naar de kerk en arme stoemperds voor dom benenwerk zielsgelukkig nog op rats kuch en bonen kwam museeuw met dope nodeloos in het kot wie gelooft niet in de cowboy uit tasjkent en het lelieblanke bit van mister prodent we zagen ze eerlijk afzien met emmers snot toch is nu…

Van ver een kerk tampt vroom een bedeklokje. Vaalzwart de mantel over ’t rosbruin rokje, Rust ze op haar plekje, geurig, lommerkoel. Tevreden zit zij, tot de zon gaat tanen En ’t blinkend slootje vloeit vol avondgoud En kijkt, al mijmrend, in het wandelwoud.…

M’n dorp zonder tv en telefoon zondagmorgen naar de kerk ‘s middags naar de bioscoop en tollen op de dorpsweg de dood in ‘t dorp is zeldzaam gevoelsmatig leven we er eeuwig maandag de was, zaterdag in bad en knikkeren op het zandpad de bezoeker roept ‘vollek’ bij de deur als hij al binnen is zwemmen en vissen in ‘t kanaal we zijn…

Vroeg ik nog voordat ik langzaam naar de kerk reed Elke zondag opnieuw het mondje open Maar Vadertje dat zijt toch geen ouweltje?…

Jotie had groot gelijk om jou zo te vergoddelijken, hij wist ook dat God een Godin is en niet de lariekoek van kerken en nare kloosters, nee, nonnetje, we gaan het anders doen en brutaal naakt in hooivelden slapen.…

Straks als de kerken open gaan en mensen dringen om vooraan te staan, vervuld van zichzelf en met zuinige blik een kleine gift maar verder IK.…

Met weemoed denk ik aan de tijd toen we in de tuin van mijn grootouders palmtakjes plukten - hoe meer hoe liever - om de volgende dag mee te nemen naar de kerk en in de namiddag van Palmzondag naar de velden te gaan en die op de akkers te planten.…

“Vrede op aarde, in mensen een welbehagen” Zingen we graag met de kerstdagen in de kerk Maar het is hier en daar nog steeds een strijdperk Hoelang moeten de mensen het nog verdragen?…

Wij zitten hier zo licht, mijn vriend, en kijken Over de tijden heen en deze stad In het gezicht van die kerk, die zij had In 't vorig g'loof en oer-staat, die moest wijken Met met 't getij der tijden, dat 't ging lijken Een sprookje, een geur wel, die vervloog, gevat In dat relieken-doosje, eens alle stad, Waar restjes van bekartlen nog de…

Land waar Europese adelstand, samen met Europese kerken, boeren en gegoede burgerij, ooit, de dienst uitmaakte. De wereldziel van Nederland stroomt, naar open zeeën en grote oceanen, waar Nederlandse koopmannen, gesteund door Europese zeelui, Nederland welvarend maakten.…

Niet bij dokter of tandarts, maar wie weet in een museum of kerk, wees je op de stigmata, wonden die anderen later door een wonder kregen Op je voet een zwarte vlek die niet verdoofd kan als op een opgegeven boom, een vlek op de maan, een nietsziend oog.…

Je zegt – zomer – in de schemering en ik hoor de manhaftige stem van jouw blond kloppend hart nu ware liefde niet langer uit letters bestaat een fijne lichaamstaal mij woorden ontneemt wil ik je laten weten dat ik radicaal achter je sta je bukt om een muntstuk op te rapen oude dichter met een kromme rug ik denk aan de gewelven van een kerk…

Nogal gek dat die dichteres die eer kreeg, terwijl de opperhoofden van de roomse kerk niets van homofilie moeten hebben. Schijnheilige etters zonder benul van integere humaniteit. Benny weergalmde dwars door die onzin heen!…

Met weemoed denk ik aan de tijd toen we in de tuin van mijn grootouders palmtakjes plukten - hoe meer hoe liever - om de volgende dag mee te nemen naar de kerk en in de namiddag van Palmzondag naar de velden te gaan en die op de akkers te planten.…

verlangend hart, waar dag niet lang Nacht veel te kort voor valt, kon 'k in 't verrichten Op dat denkbeeldig altaar, waar als lichten Uwe ogen zijn, mijn zielsnood stijgt als zang Van al onzichtbre koren en uw wang En heilge slaap veel heilige gezichten Vervangt en dierder onder 't welfsel staat Van mijn vervulde ziel dan in een kerk…

Oude kerk in Enkhuizen Het dak moet vernieuwd daarvoor is geld nodig Twee euro kost een tekst schrijven op een leisteen ten bate van het dak daar op lees 'k bijbelteksten weet er zelf zo gauw geeneen Dan op een tafel waarop kringloop boeken kijk ik naar het Europese dak, van het land vol bergen De liften, hellingen steil, glooiingen…

Al van 5 uur in de weer: zoon naar station gevoerd, twee uitvaarten bijgewoond, volle kerk, mooie koorzang, tevreden huiswaarts gekeerd. Nu dus op wandel met mijn vrouw op een smal paadje langs de Grote Gracht. Zij op kop, eist ze altijd op, ik ben te lang, te breed, neem te veel ruimte in beslag.…

naar verlangen en streven Overtuigd zijn in doen en laten en ook zo ernaar leven Gelijk in bereik tolerant en begripvol Respect voor ieders keuze ook al lijkt het soms niet zinvol krijg ik hier een getuige want deze rechtstaat wil ons buigen ons verplichten om zomaar een goedje in ons lichaam te laten spuiten ook al is de kogel nog niet door de kerk…

Zo krachtig als een paard zit in zijn natuur en aard is een paard echt zo sterk waar komt zijn kracht vandaan is het geloof en een kerk staat kracht gelijk aan voldaan voelt een paard zich voldaan staat zijn kracht altijd aan kracht wanneer er vraag naar is gebruikt en machteloos maar toch zoveel kracht is een paard nooit boos zoveel…

Er waren weinig joden maar In Lisboa, de Nieuwe Tijd, in vijftienhonderd zes Het was erg droog, de oogst was slecht, in vijftienhonderd zes De jood, die heeft natuurlijk schuld, zo had de Kerk geleerd De meute kwam verhit bijeen; er werd vol haat gebruld ‘Sla dood de jood, verbrand zijn huis, of steek hem met je mes’ Er waren weinig joden…