Alle inzendingen over kerken

in a space fantasy Geen neologica eerder magie Zie ommezijde in schemerpracht Zon van de schepping, bron van inspiratie Jachtgodin Artemis pracht der seizoenen Bloem op de hoed van Bessel van der Kolk Een wilg in ouderdom wedergeboorte Door tekenbeten rent Sundance kid weg Ziet ze in 't ochtendlicht joden vermoorden In Lissabons kerk…

Smalle Ee en De Veenhoop spreken op fluistertoon innig tot elkaar baren gezamenlijk een jonge maar sterke zucht die wijdte en verte zoekt over bloeiende velden waait in het dorp Oudega geeft hij de kerk -reeds vele eeuwen oud met een ietwat scheve toch stevige toren- een opbeurende zoen vol jeugdige levensmoed de wind belandt tevreden…

Een stem die loeihard en triangelfris beklijft Gloedvol intens rake woordenkudden drijft Muziek van een zeestad in groen golvend land Kerk en politiek stonden er in goor verband Ze heeft als kind gruwelijk geleden Nu verbergt vaak een schrijnend verleden In een land vol van dans, woord en muziek werd speelsheid lang wreed paaps verziekt…

Nooit gehoord van Mattheus 18:20 duizendmaal verkondigt in de kerken: "waar twee of drie in Mijn Naam bijeengekomen zijn, daar ben Ik in hun midden" duizend, duizend maal oh Heer gehoord, verhoord en bekoord met uiterlijke vrome bevestiging en diepe innerlijke bevrediging de gelovige handen in de lucht de starende blik op oneindig…

Ach - U kent het denk ik wel dat lieve kerkje in de stad waar de Amsterdamse mensen dicht bijeen waren gekropen Om te zingen van de Heer die daar zijn Huis genomen had op een zolder waar de duivel nog niet binnen was geslopen En zo zochten zij elkaar die jaren daar - terwijl men bad dat de tijden zouden keren en de hemel brak weer open…

Stormvloed van 1509 golven beukten tegen de Magnuskerk van Bellingwolde gek, want die ligt niet op een lage plek we hebben de neiging dit te vergeten maar met zeespiegelstijging kunnen de dijken weer breken zee overstroomt land de nieuwe waterkant bij Bellingwolde rolt branding op het strand tussen Blijham en Winschoten varen boten tegen…

Groet God van mij en vraag aan Hem ongelogen Die mij adem gaf en het blauw in mijn ogen Waar is't land waarvan'k door profeten heb gehoord waar dood door wat leven is verslonden wordt Is er een gids, de Zoon van David met zijn kiezelsteen en waar Hij wegen wijst, dan ga ik er heen In mijn land heeft wat boos is macht en wat zij zocht Zij…

Ik zie, hoe, vonk na vonk, 't bedrijvig werk Van bijen om pas bloeiend heikruid draait; Ik hoor 't point d'orgue, dat de wind die me aait, Meedraagt uit 't spar-bos, bruingezuilde kerk. De verte trilt.…

Nu moet zijn kerk' altijds (want hij z' int kruis wil stichten) Drinken de eerste dronk met bitterheid vermengd Maar tgoddeloze volk dwelk vrij te wezen denkt, De droessem drinken uit, en zo de bodem lichten. Wat willen wij dan doen Lucas in tegenspoed Zullen wij treurig zijn, en geven op de moed?…

Het Venijn De Andrieskruisen wapperen in karmijn over de stad de oude haven huilt, rilt nog van haar verloren water een waterpoort toont geschiedenis, bewaart voor later haar kloeke mannen, als vent uit Breda, dan had je wat stad van koepel en kerk, huis van geel en zwart de Heren van Breda huizen nog altijd in hun burcht van geadeld bloed…

krijgt 30.000 euro veel vraag naar au pair een op de 25 miljonair nu uit voorraad leverbaar Chirac en Blair lief voor elkaar nichtje Máxima danst paal modebewust en liberaal zes jaar cel voor inrijden huis vol nieuwe meisjes beroepsdief is stelen zat NCRV snort bij aanleg pad voor al uw binnenschilderwerk kanker door kaars in kerk…

Dag stad, dag oude binnenstad motregengrijs op tweede-kerstmorgen dag huizen waar ik heb gewoond nu mag een ander voor je zorgen de Gehoorzaal heeft haar deuren dicht groene laarzen staan in een etalage het Stadhuis baadt in schijnwerperlicht ik draag mijn zestig jaar bagage dag Breestraat, Pieterskerkchoorsteeg, dag kerken, Singels en…

Om 't grauw-rood dak en de oude torentronk Der kerk vlotte de vroege nacht, - veraf Ging 'n boerenpaard, waarvan de holle draf Dof tegen 't bleek-geworden muurtje klonk; De stenen bisschop boog zijn kromme staf Zeegnend - bij 'n scheef-gezakte Christus wonk Nu en dan een schemerend blad, dat zonk - En zachtjes vluchtte naar 'n vervallen…

Verbeeld je, ‘k was daar aan een ketel met honderd man, drie jaar aan ’t werk: maar ’t was dan ook een heel gevaarte, hij was nog groter dan… die kerk.’ ‘Loop! Waarvoor zou zo’n ketel dienen?’ vroeg ongelovig stuurman Jaap, Maar Teun, de smid, zei leuk en droogjes: ‘Wel, ‘k denk voor ’t koken van jouw raap!’…

je was vannacht zegt ze wel te dragen meer een soort geknor niet dat lange zagen met van die stoten en uithalen daar ligt ze van te balen bepaald niet op één oor vertel lief aan die pop ik droeg hardop voor nop in de trein uit eigen werk achter een centenbak gezeten bruikleen van de kerk voor de show moet u weten mooi dat ik ze straks…

er is geen onderscheid de voorbijgaande auto is het sluipend dier waar koren op sneeuw lijkt en aarde fluweel een weg recht een berg op kan gaan en de prairie vlak en hard als holland langs een spoor of over een spoor door huizen op een lijn de kerk, de schuur, de opslagplaats er wacht zijn langs de kant van de weg in een al…

(Naar gez. 331 Liedboek voor de kerken)…

Next stop: heerhugowaard, waar kerk en fiets in de wind nog staan. Globalize. Think big. Maar hoe ver is het einde van de wereld? Waar is de rand en de afgrond die de zee in waterval doet opgaan? Dan het omroepbericht dat man en vrouw stil doet staan en weg doet kijken, naar de horizon verscholen achter bussen, flats en kabels.…

Wel zag ik nog het schaamrood rond de vraatzuchtige kaken van een bloedeloze kerk.…

De hoge blanke toren van de ruimdenkende Grote Kerk ziet met voldoening neer op die brede levendige Markt en oude straten daaromheen waar mensen gezellig samenzitten onder zoele platanen wier luchtige onbekende spraak de geest der Middellandse zeekust naar deze stad roept om er te toeven vol bezadigd rijk gemoed de zachtgroene top met…

De kosters joegen hem uit hun kerken, Het heidenkind dat peinzend stil bleef staan.   En op een nacht is hij weer verdwenen; Het dorp telde vele kindren minder, Terwijl opeens veel meer sterren schenen. Het was zeven jaar geleden. En weer winter.…

nog steeds echoot Mijn liefde door de straten, het hangt in vlaggen Aan de gebouwen, geluk voel ik als Ik op de bel druk, de deur gaat nog steeds open De kamer in, vertrouwd licht nog steeds binnen Nog niets veranderd hier, de aarde is nooit gestopt Met draaien, toch staat alles nog op zijn plek Ik loop door de achtertuin naar buiten, De kerk…

Wilde naar de kerk Bedacht toen dat de dienst voorbij was. Huilde Smeerde me in met lipstick, viel niet op en sloot mijn boze, radeloze ramen voordat ze mij er bleek en bloot in zagen: Het was een dag als alle andere dagen.…

Ik hou van de mensen hier, de zonneschijn, de artsen, de kerken: alle werken lopen over het algemeen goed; het is Berkel-Enschot, dat, wat me zo goed doet! Ik voel me zo vertrouwd, een gemeenschap die op kwaliteit en kwantiteit bouwt. Een heerlijke gemeenschap die tweedracht, lang gedacht, tot eenheid smeedt.…

Met weemoed denk ik aan de tijd toen we in de tuin van mijn grootouders palmtakjes plukten - hoe meer hoe liever - om de volgende dag mee te nemen naar de kerk en in de namiddag van Palmzondag naar de velden te gaan en die op de akkers te planten.…

Vergezicht na vergezicht krijgen betekenis en klokken van de kerk worden geluid. Alsof het ergens op duidt ... op een Hogere Macht die ons omarmt, verwarmt. Wellicht is het de Here die zich over ons ontfermt. Maar het is een gegeven dat velen nog ver zijn verwijderd van het Eden.…

erfslaaf van de hereboer Een arbeider in de katoenfabriek stierf uitgemergeld aan een koliek Z’n vrouw moest hoereren om niet te creperen en de kinderen, zo had God verkozen, overleden verwaarloosd aan tuberculose Een matroos kreeg de zweep voor het minste vergrijp De werkman z’n hongerloon in de kroeg Berooide bejaarden een aalmoes van de kerk…

Over kronkelende paden dwaalden mijn gedachten zwervend door kille winternachten op zoek naar tekens van leven eender welk vuur, het was mij om het even Als eerste kwam ik een kleine kerk tegen het licht van kaarsen kon me bekoren alleen om de zegen zat ik niet verlegen en de moed ontbrak, Gods nachtrust te verstoren Een knus bordeel kalmeerde…

De glazenier gaat vakkundig te werk Plaatst ieder stukje op de juiste plek, tot het één geheel vormt en prijkt in een kerk. Als uniek stuk door zijn hart en handen verwerkt.…

onze visie blinderen 't oor, verschrompelen de plant het tere twijgje dat zich opwaarts vecht als het zich voeden kan met waar en echt als zombies, zielloos, van onszelf beroofd gehersenspoeld door meningen, opinies is onze staat down, onverschillig, cynisch we zijn geen baas meer in ons eigen hoofd maar da's niet erg, verzamel ons in kerken…