Netgedichten

netgedicht (nr. 50.534):

Het vuur van de hartstocht

Over kronkelende paden dwaalden mijn gedachten
zwervend door kille winternachten
op zoek naar tekens van leven
eender welk vuur, het was mij om het even

Als eerste kwam ik een kleine kerk tegen
het licht van kaarsen kon me bekoren
alleen om de zegen zat ik niet verlegen
en de moed ontbrak, Gods nachtrust te verstoren

Een knus bordeel kalmeerde een andere hartstocht,
die onstilbare zucht naar wulpse vrouwenlijven
maar wat ook deze klucht niet vermocht
was mijn bittere rouw te verdrijven

Verderop in een herberg werden mijn zinnen gesust
maar een diepere treurnis kwam zelfs hier niet tot rust
het verlangen naar wijn en het vermaak erom
zorgden niet dat de smart mij geheel verlaten kon

Ook de eenzaamheid, en de leegte van het bestaan
zijn gewillig door me heen gegaan,
maar het gebrek aan liefde, ik bezwijk eraan...