Alle inzendingen over kijken OR zijn

't Is goed in 't eigen hart te kijken En zó z'n ogen toe te doen.…

ik dacht je te zien ik heb niet gekeken…

verdwijnen want de kracht van leven is voor een ieder van tijdelijke aard en meestal niet zonder gebreken en dat anderen koeien in de sloot zien staan die er niet zijn is hun probleem niet het mijne en zo kan ik me voorstellen dat het door de ogen van een wijs mens regelmatig verschrikkelijk moet zijn om naar deze wereld te kijken…

Halleluja ik ben verlost van de dwangneurose van de tv-duiveltjes die mijn dwingen te kijken maar intussen draait de wereld door Nu stel ik mijn eigen televisie samen mijn eigen pop-up cultuur & beleving of bekijk het wel op internet of ‘lang uit’ via ‘uitzending gemist’ want intussen draait ook mijn wereld door Nu kan ik ´het´ ook…

als moeder Gaia chaos wordt en wervelstormen baart die niet zijn in te tomen als wilde stromen raken in de nucleaire kern als gekerm de straten overmant en kinderen onbeschermd tussen vallend puin wezenloos bewegen laat mij dan meer oog dan lichaam zijn alziend goddelijk oog dat de gulzigheid van Gaia doorseint aan het alomvattend…

Ik kijk het lachend aan. Dan is daar plotseling, die kleine roodborst zo trots en mooi. Hij duldt geen andere vogels om zich heen, altijd is hij alleen. Hij voelt wel dat ik kijk. Maar gaat niet weg. Hij maalt er niet om: “Wat denk je mens, ik ben heus niet dom.”…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

To be or not to be der fenomenen Geen ziet het mistige en rooie beest Dat buiten hen aanwezig is geweest Paradepaardjes swingend op hun tenen Ze horen dingen, niet de mensen zingen Ze maken deel uit van de fenomenen…

Ik ben in dit leven geboren en ik zal er ook in sterven. Mijn zoenoffer zal het laatste zijn, wat ik nalaat. Draadloos...…

Grijpgraag betranen parelende dauwdruppels haar huid. Kussend sussend glijden ze over haar zijdeachtige bedradingen. Gele vingers zonnestralen 100 den kleuren reflecterende regenbogen in haar levensweb. De dageraad die eindeloos verzuchtend haar adem inhoudt omhelst beginnend ochtendleven. Ze wacht roerloos op een teken van ontwaken en…

verder dan mijn oren horen dan mijn armen reiken dan mijn ogen zien dan mijn hart kan voelen dan mijn gevoel kan gaan…

Van onverschrokkenheid geef ik geen blijk, Als ik het bij de sprints zit te besterven. Eén valpartij en alles ligt in scherven, Vaak vallen ze met velen tegelijk. Dus ogen dicht - het zweet staat in mijn hand, En wie er won lees ik wel in de krant.…

De ochtend gloort. Toch lijkt het of de nacht nog niet wil wijken voor de dag. Alsof de zon maar nooit meer schijnen mag. Alsof het nog nacht was schuiven dikke laaghangende wolken over de huizen aan de overkant. De regen tekent strepen op mijn vensterglas. Maar wacht, daar buiten speelt een kind, het springtouw in haar hand. Haar…

in hangzak kijkend naar vogel die keek naar de baby, de baby naar vogel en ik keek, hoe die vader zijn kind kijken liet vogel en kind oog in oog…

Ik kijk naar buiten En ik zie Allemaal mensen Mooi en vredig Ik kijk naar binnen Binnen in mijn hoofd En ik zie Allemaal gedachten Kolkend door mijn hoofd. Onderbroken gedachten Ik kijk rond En ik zie Mezelf Eenzaam en alleen Vredig en stil. Vreemd en toch normaal. Ik kijk naar buiten… Onafgebroken……

hengelt haar rechterbeen onophoudelijk in de lucht, hinken vliegensvlug haar vingers rond het linker op en neer en gaan in één armbeweging over naar haar haren. Haar handen likt ze alsof, en strijkt ermee langs haar gezicht. Steeds hoger kruipt haar rokje maar daar gaat het nu niet om. Het gaat erom, dat zij de vlieg nadoet.…

Als ik zou fluiten op mijn vingers zul je niet snel op- of omkijken nee, de wereld ken jij al langer ze zullen eerder voor jou moeten wijken Tegendraads zal het niet worden die ingespoten inkt op je schouderblad eigenlijk zijn ook dit slechts woorden toch kun je denken, hoe weet je dat? Elk muziekstuk kent zo zijn refrein als je elkaar…

Och, kijk toch naar me, zég me wat je ziet, maar door al je vooroordelen, mis je mijn verdriet. Toe, kíjk nou naar me, vertel me wat je ziet, en hou toch op met doen alsof, alsof je me alles biedt. Ja, je kijkt wel naar me, maar vergeet wat je ziet, door al die vooroordelen, zie je me eigenlijk niet...…

door het raam kijk ik naar jou Ondanks de fouten die ik keer op keer maak Ben je bij mij, en blijf ik bij jou…

keer je rug niet toe wend je blik niet af laat de beelden werken het zal je wellicht sterken in de overtuiging dat goed en slecht bestaat en het respect voor leven vernietigd wordt door haat…

Als ik naar je kijk, zie ik weer je verdriet, het staat in je te lezen, ook al hoopte je van niet. Als ik naar je kijk, zie ik weer je tranen, zie ik hoe ze langzaam, zich een weg over je banen. Als ik naar je kijk, zie ik weer je woede, ook al wil je dat niet, ben je nog zo op je hoede.…

Ik pretendeer niets te zijn, maar nu ik er toch ben.. mag ik even - voor even maar dan ben ik weer en zo weer weg.…

kijk me aan zeg wat je zeggen wilt doe wat je wilt doen sluit niet je ogen wees niet bang voor mijn woorden wees niet kwaad op jezelf kijk me aan huil als je huilen wilt voel wat je wilt voelen open toch je handen verlies je in mijn dromen leeg toch eens je hart kijk me aan praat als je praten wilt sla me als je wilt slaan streel…

Blind is hij gelukkig geworden met de gedachte dat iedereen eindelijk kijkt als hij lacht en vertelt wat hij overal ziet…

Hij keek naar haar haar nee, naar die ene lok die ze zo frivool naar achter sloeg Naar haar ogen, haar kin, haar neus Hij keek naar haar huid glad, zonder enige rimpel met een pukkeltje op haar neus maar die leek op een sproet Hij keek naar haar en keek en keek nog een keer tot ze zich bekeken voelde…

Dingen zien, als voor de eerste keer. Objecten waarnemen, ook al heb je ze herkend. Vormen betasten, waar niemand ooit enig vorm vindt. Sterren vangen, waar duisternis behoort te zijn. Zonder enige twijfel kan niemand mij dit leren. Niemand, behalve jij.…

aangeslagen zien dat wil ik niet meer verblijven in kassen als cellen van de ziel met een verkrampte atmosfeer en oogleden als verkreukte jassen nee, zo zet ik mijzelf voortaan niet neer ik heb de engel in mij te lang bereden…

zoals ik mijn ogen open zonder dat ik naar binnen kijk zo voel ik dat ik anders lijk en zacht zie ik wat jij voelt buitenkant zie je het is er wel het is er niet zoals ik uit mijn ogen kijk zonder te verliezen zo wil ik naar je kijken en zacht voelen wat jij ziet…

Je kijkt me aan en denkt verward wat moet ik nu doen of zeggen wat moet ik doen of wat wil ik ja, wat wil ik denk je dan maar toch er is een tijd dat je beseft dat je weet het is goed wanneer je naar mij kijkt...…