Alle inzendingen over kil

bomen snoeien kil de lucht in stukjes avondrood vol ontwaakt de maan…

Een zwarte ruimte, leeg, kil en koud. Daar zal je blijven, oneerlijk, oneerlijk is de dood.…

Beschermd vals roofdier Moord wapens aan de slag Kil koel omgebracht…

dagen in een witte kamer strak steriel en kil verre voetstappen verwarmen je verschijning ontroert…

Het is kil.. En ik lig daar. Tussen de scherven van mijn leven.. En heel even.. Zie ik hoe gelukkig ik ben geweest..…

zwijgend lief naast elkaar zwijgend diep voor elkaar zwijgend stil met elkaar te lang te kil zonder haar…

Lange druilregen benevelt kil, maar fijntjes de zachte winter, die vroeg wordt opgeluisterd met een veld gele krokus.…

Al was het nogal kil, ik bleef genietend staan. Rondom mij was het stil en helder scheen de maan. Vandaar mijn manebril.…

Warm zijn haar tranen toch is ze omringd door onrust alles om haar heen voelt kil. Diep in haar is het verlangen zoeken naar rust en warmte die ze maar niet vinden kan.…

Je ogen vallen dicht en het wordt nacht koud en kil.…

Een helgroene wei en toch regen ook diep in mij de schapen verbergen zich de iris kleurt geel aan de vijver wat is de zomer kil als jij er niet meer bent.…

stil de nacht van kil en donker waar het oog geen licht meer ziet dat je morgen niet weer binnen sloffen zult begrijp ik niet…

Het voelt zo koud, leeg en kil zonder jou Het kaarsje in mijn hart zal altijd voor jou branden Liefdevol blijf ik jou in gedachten omarmen…

bewegingloos naar vlakke zijde kartelt de abstractie ronding weg buigt zij in kil gevormde schaduw zijn onbehouwen wachten naar vorming toe…

Kil en ongeschonden. Ik wilde je horen. Meer dan ooit tevoren. Zag je liggen. Zal het nooit vergeten. Hoe je toen zo diep sliep.…

Koude wind snijdt door mijn ziel, Als een scherp mes Kerft het in mij Alleen, onbegrepen en kil Laat het me achter in deze storm Met koud bloed…

Het is stil, zó stil, zó kil De stem van vrijheid is vergaan Een gerichte kogel wraakt Niets mocht blijven bestaan Dit Nederland is vanaf zes mei 2002 gedompeld in verloren zielenbloed Woorden die de stem van het volk predikten zijn in stof gestikt en nooit meer gevoed Het is stil, zó stil, zó kil De woorden van verandering zijn overleden…

De wereld is zo kil nu, U maakt het al een tijd niet meer mee. Soms denk ik, kon ik U maar zien en horen. Veel zou U storen, daarvan ben ik overtuigd. Al wat er gebeurt hier is iets wat U niet toejuicht. Er is zoveel veranderd wat U niet meer kan ervaren. Dáár en hier is een onvoorstelbaar verschil.…

Donker Zonder jou Kil Zonder jou in mijn armen Zwaar Is de wereld om alleen te dragen Moe Van mijn zorgen om jou Eenzaam Is mijn geest Zielloos Zonder jou…

Waarom doe je zo koud zo kil en afstandelijk ? Wat heb ik gedaan.. Is er iets mis gegaan, iets wat ik niet weten mag ? Ik ken je niet zo… Waarom doe je zo…? Geef me antwoord, Waarom...?…

uitslaande muren smeltwater valt kil op de winterakoniet* ----------------------- uit: 'Navigator', 2001. * winterakoniet - een op de akoniet gelijkende sierplant die 's winters bloeit (Eranthis hiemalis)…

vreemd hoe het voelt nu hij een jas heeft uitgedaan ik zie het hem zo aan dit leven kost hem moeite een kil seizoen moet ons nog leren hoe samen te doorstaan hij aan het eind en ik nog zoveel kou te gaan…

Buiten is het somber, koud en heel kil, Terwijl ik eigenlijk alleen maar echte warmte wil…

Dan denk ik toch, misschien nee dit is wat ik proberen wil want zonder jou is alles wat kil ... jij bent waar ik wakker worden wil…

Wie in Amerika iets anders wil, Die had het deze dinsdag voor het kiezen, Want Donald Trump móet deze keer verliezen, Die is te rijk, oneerlijk en te kil. De Democraten bieden dus iets fairs: De keuze uit drie multimiljonairs.…

't Is zo kil om me heen, zo stil, ik ben klein, eenzaam, alleen. Jouw ogen lachen, je trekt me er doorheen. Sjok, sjok, sjok, achter aan je rok, zo gaan wij naar buiten, waar de vogeltjes fluiten. M’n lieve tante Pietje, bij jou is de wereld vrolijk en warm. 't Is zo vredig om me heen, bij jou schreeuwt er niet één.…

De zon schijnt, het land is kil de warmte verdwijnt om ons heen wordt het stil... Kijk uit wat je zegt, denkt of doet, voor je 't weet betaal je voor je moed met je leven maar... De zon schijnt!…

het warme rode bloed trekt weg het gezicht nu koud en wit de eens glanzende ogen dof en kil stil stil voor eeuwig stil straks onder het groene gras…

Wat ooit de naam van Langeleegte kreeg -Een omineuze straatnaam die mij pakte- Was vrijdagavond een verlaten vlakte, Het was er onvoorstelbaar kil en leeg. Geen voetbalfans om onzin uit te kramen, Wat zijn er soms toch goedgekozen namen……

Ver weg het is koud geen sterren meer in jouw blik kil als de wind die waait over het open land ik doe net alsof het niet zo is de Oosten wind niet snijdt in mijn huid dit is het dan kermis in de hel…