stil verdriet
Buiten is het somber, koud en heel kil,
Terwijl ik eigenlijk alleen maar warmte wil
Kleine tranen vallen langzaam uit de lucht,
Het is of de vrolijkheid en de warmte vlucht.
De kou en somberheid omarmen ons als een kleed,
Alsof het niets meer van de warmte weet.
De kou en grijsheid kruipen dieper in de mens,
En bereikt zijn aller diepste donkere grens.
Want al wil je dat koude gevoel echt niet,
Het zit hem in je eigen stille verdriet.
Buiten is het somber, koud en heel kil,
Terwijl ik eigenlijk alleen maar echte warmte wil
Geplaatst in de categorie: emoties