Alle inzendingen over kledij

Wazige beelden dwarrelen als dromenstof door de fluisterstille kamers , waar alleen de ruisende kledij van de gastvrouw ritselt als een overspelige beek, gespreid over de woelige lakens van het ontwaken, stromen voetsporen door het duister om dichterlijk bij haar ademtocht te raken.…

Eens liep hij als kind in optocht met schoongewassen, strakke kledij naar de roomse kerk in Charleville-Mézières. Hij had er toen al flink de pest in.…

Vrouwelijke pose' van Natalia Gontsjarova) Waar vrouwen tegenwoordig in strakke mantelpakken met dure, lederen aktentassen en hardklakkend schoeisel de wegen onbegaanbaar maken, waar ze met hun stilettohakken in mijn hart prikken, zout spuwen en nog eens hard aanstampen, waar hun woorden als slangegif mijn bloed vervuilen, waar hun mannelijke kledij…

Ik wil mijn riddersnuit in je haren begraven, bedek me met je wilde manen, ontdoe je van je schitterende jonkvrouwentenue, weg met die zinloze menselijke kledij, laten we elkaar op een middeleeuwse plek dierlijk naakt en in het diepste geheim, het liefdevolle met het erotische vermengend, benaderen en vol te lang ingehouden passie 100%…

avondje heerlijk stappen had hij méér van haar gevraagd Bij ’t afwijzen kreeg zij klappen waarna ze wreed werd ontmaagd Schrik vulde daarna haar leven ze vreesde zijn handen en roede Al wat hij wilde moest ze geven anders sloeg hij haar uit woede Veel poen opbrengen, moest zij elk uur bij een ander in het bed Onder al de kerels, zonder kledij…

Ik herinner mij haar scherpte uit Betuwe genen haar soms ietwat preutse hart, de doorstane smart, lappen stof voor onze kledij haar kievit-eega uit Mei. Dezelfde gepassioneerde smaak voor alles wat ademt is ook waar ik nog steeds van ben doorweekt, 't nodige geluk en bijzondere momenten uit opkweek.…

lieflijk ogend meiske bepaald geen ordinaire lellebel Ze betrad het schilderlokaal In een plooirok en twinset Twee vlechten in haar haren schuin daarop een rode baret De leraar zei, hallo, kleed je maar uit en ga dan voor dat kleed daar staan De cursisten uit de klas keken vol spanning het leuke meisje aan Ze ontdeed zich snel van haar kledij…

in het grote raam met uitzicht op de vallei van Castelnuovo di Garfagnana waar pioenrozen als drachtige vrouwen in elkaar vallen, praten met gezichten waar vragen op getekend staan, brengen vingertoppen naar elkaar toe en spreken dan in de vorm van een oud gedicht een veer van een raaf splijt tussen het ruwe marmer, zwart is met ons in kledij…

De stilte van de doordrammende eenzaamheid maakte een zombie van mij en ook al zei ze dat ze mijn witte kledij wilde wegtrekken, in feite deed ze er nog meer windsels omheen en liet ze me grofweg alleen.…

En zonder rancune over het hem aangedane onrecht Verhaalde hij van zijn vlucht als soldaat vermomd En het brandschatten van zijn Tibet en terstond Omwille der warmte excuseerde hij zich vlug En kwam in plaats van zijn oranje tuniek Nu minder sjiek met een Popeye-shirt terug Zodat ik ruchtbaar schaterlachend vroeg Waar hij die kluchtige kledij…

vinden zodat ik steeds verder in ’t diepe drijf en duisternis mij tracht te verslinden Spanningen en verdriet in elke spier en verkramt mijn levensdagen leiden alsmaar maar in mij de gruwelijke pijn en die vreselijke drang mij te snijden Spanningen en ontreddering in mij en soms overwegen ‘t al op te geven immers krassen, verstopt onder kledij…

Verse inkt van het verguldsel Van gracieuze arabesken In beeldrijke miniaturen Kaarslicht spelend in spelonken Nachtelijke avonturen In labyrinten der abdij Op zoek gaand naar verscholen boeken Vatten perkamenten vlam En buiten woedt de ketterij De rechtspraak van de Inquisitie Vooringenomen kardinalen Rood hun hoed, rood hun kledij…

Anoniemen op afstand breken zich het hoofd, terwijl een parvenue in middeleeuwse kledij schaterlachend buikspreekt. De modieuze parasollen van wijsheid knakten door prehistorische vandalen. Direct en ongehinderd omarm ik de ware ijsgoden van het Hogere Vuur, de Geestelijke Wereld.…

Vrouwen, ieder weekend kratten schoonmaakmiddelen en tonnen nieuwste kledij! Laat ze maar, die geile vrouwen die je ringeloren en verdrietig maken, zodanig, dat je het liefst wilt sterven. Laat ze maar.…

kreng Op haar kin, wat een belabberde plek als een vieze, misvormde navelstreng Je ouders wat moest je daar toch mee ze lopen je enkel maar voor je voeten Heel soms leken zij een tikkeltje okay om hierna weer in je privé te wroeten Ongekend stomme ouders, die had zij en modern waren die voor geen cent; Dan zit je haar verkeerd, dan je kledij…

De schaarse kledij lokt demonisch kijkgedrag en als steekmuggen zwermen ze naar binnen. Pilaarbijters doen goena-goena-spelletjes of zij gooien de zweep op een hoer uit Haïti, na onverstandig waterpijpgelurk. In een naburig slotklooster snuift de abdis haar dagelijkse portie cocaïne en in de beker Gods ligt een heroïnespuit.…

Ik weet het niet, ik weet niet de kledijen, Die zij zich kleurig hadden omgedaan, Ik weet het ritme niet meer hunner rijen, Noch de muziek die klinkend ging vooraan, Ik weet alleen maar Jongens, de gelaten Van Prachtigen, Menswezens, schrijdend voort, Vermomd in apenpakjes van soldaten, Niet wetende het land waarheen of oord.…