Alle inzendingen over kledij

Gauteng stad van zware kledij; goud met vuur Prachtig! Plek van werkende mensen alleen Samen vallen bladeren van het stadsdak Hoogten naar laagten. Zwart en blanken zijn gelijk toen, daarbinnen Zout der wonden, maar als de pijn... en ook nog Wereld van een tengere vrouw: Johanna Zang van de aarde.…

donkere tonen emoties uit de vreemd gestemde muziek waarvan de melodie een kruidige geur verspreidde die refreinmatig wisselde van intensiteit de woorden waren voor ons niet te verstaan maar de draag- wijdte in lichaamstaal sprak ons aan in samenzang we lieten ons meevoeren naar eeuwen geleden zagen in mimiek en kledij…

Schoolduur lang ben ik verliefd op het mooiste meisje in de klas ze trouwt met een boerenzoon wat mij pijnlijk heeft verrast Ze doet haar echtelijke plicht steekt ‘t lijf in donkere kledij wordt moeder, boent en schrobt de hoeve ligt er welvarend bij Men ziet de boer in ‘n sekshuis volgens het dorp banaal gedrag met zo’n flinke…

. *** Naar het handelen in een waarheidsgetrouwe kledij bivakkeert de rust als de onderzijde van alle oceanen, al golvend brengen oorzaken de vruchten tot bloei en wij al plukkend en toch onwetend onze manden vullen met de goede en slechte daden Laat ons gaan in vreugde wanneer wij het bedrog van pijn ontmaskeren in klanken van een…

't Zit al in onze eieren Ook in die van onze kippen Amai, daar kan je van flippen PFAS-alarmklokken beieren Ook alom in veel potten en pannen In plakband en kledij: een industrie Een model van oude economie Maak winst en 't is in kruiken en kannen Dat model van naar nutsdenken De mens als baas van de natuur maakt straks de factuur mega…

ik heb haar stralen gemist in licht en warmte op huid en gezicht waar zomer altijd het uitbundige spel speelt van vrijheid en plezier verkoelt het winters wit ons bestaan door schuil te gaan in dik warme kledij vandaag is het helder de snerper heeft even afgedaan omdat hij adem tekort kwam in zijn met vocht bezwangerde…

bijvoorbeeld een enorm vleeskleurig korset en een dikke dure bontjas met grote kraag heel normaal in Koninklijke kringen ook ging er een smoezelige ochtend dress bij opbod weg van Sophie: tante van Sissi tientallen slippers van frivole Lippe Biesterveld en Hendrik van Mecklenburg-Schwerin er werden bedragen geboden bij het leven veel afgeschreven kledij…

Een vorsend professor uit Plymouth heeft er jarenlang over gebroed : "Ploegen in het rood vechten totterdood !" Bij Ajax heeft hij nu een loge tegoed.…

liefste Wentelt u niet in ongemeend verdriet Stort geen valse nodeloze droge tranen Ik ben tot uw genoegen gekist zoals u ziet Het aanschouwen van uw opgepoetst leed Doet mij pijn in het verschroeide kille hart Hoor de gescheurde doodsklokken luiden En het gif verstijft in mijn gesprongen aderen En voor u de hof verlaat gehuld in passende kledij…

zei ‘stil’ daar ik je anders snij; geniet maar, ‘t is zonder condoom Op ‘t zachte mos gleed een traan want wenen in stilte, dat deed zij Ze voelde ‘t ruw naar binnen gaan en bemerkte niet meer wat hij zei In het duister donker lag zij daar en in ‘t duisterdonker weende zij Want toen lag zij op de brancard geheel en al zonder iets van kledij…

Carnaval: hoe komen mensen erbij tegen een decor van troosteloosheid, grauwheid en verval in een koud, sfeerloos, somber en heilloos seizoen de groen/oranje sjaal te dragen of andere potsierlijke kledij als uit een nachtmerrie en wagens in elkaar te knutselen die de bizarre, groteske hallucinaties van een krankzinnige veruit overtreffen in waanzin…

ik zag je de tijd kerend met een oude vermoeide zon die zijn stralen nog stuurden langs het half dichte pluche waar zij nog duurzaam stof deden opdwarrelen en jij met het losse golvende haar nog met de tang gekruld in de licht belegen vintage kledij die zich nu in modische snufjes helemaal kan uitleven daar waar oud en jong…

slaken eindelijk zong eentonigheid haar hoogste lied haast en stress bestonden even niet het dag en nacht bleek overal hetzelfde totdat jij het tempo doeloe in zijn voegen kraakte van leven weer een bruisende gelegenheid maakte vol vertier en bol staand van plezier waarin malloten weer de hoofdrol speelden met hun dansen en kledij…

In de verte knetterde de donder heel ‘t firmament kleurde grauw En op slag, als door een wonder stapte ze uit ’t overheidsgebouw Haar panty toonden twee benen via drie grote gaten zagen ze mij Uit slippertjes staken tien tenen die olijk keken onder haar kledij Kleine pootjes renden, o zo vlot naar waar ik ‘t reeds had gewild Die hoofdprijs…

je ziel komen Knijp mij maar zachtjes bij mijn dij; laat onze sappen maar ineen stromen Neem mij in je armen, verlangde zij laat mij toch door die liefde stromen Zie hoe hartstochtelijk ik met je vrij laat mij maar ‘t schoonst overkomen Neem mij in je armen, verlangde zij laat mij weten dat ik word genomen Weet, ik draag niets meer van kledij…

Haar kledij was punk en country ineen, terwijl ze na steeds meer Guinness mijn hand streelde, toen ik haar een vuurtje gaf en ze vertelde over haar ellende in deze klerenstad, zoals ze beweerde, met haar tong giftig mijn gehemelte strelend, gingen we samen over op Ierse whisky en eindigde ik die nacht bij haar in bed, waar ze me helemaal…

(Bij 'Renate Olthof' van Henk Helmantel) Naast al zijn loepzuivere stillevens schilderde Henk ook een portret van een schone jongedame in witte kledij. Ze lijkt op een ziekenhuiszuster en een non, maar bij nader inzien is ze gewoon een mokkel in keurig katoen.…

jij straalde als een opkomende zon op het groene gazon met in je hand de partituur van de natuur in de geur van pas gemaaid gras liep jij lichtvoetig door de eerst aanzet van de proloog onder een dubbele regenboog later walste jij in gepaste kledij de vierkanten in licht en donkere kleur afhankelijk van maaiers vleug in…

zonnig weer en de binnenstad, vereerd met een zwoele zuidenwind, kent volle terrasjes met uitgestalde witte kuiten van lunchende dames in de vroege voorjaarssfeer even weg van kantoor maar wel met sigaretten en andere snuisterijen in modieuze lederen tasjes juist voor twee over elkaar geslagen lelieblanke benen, raakt mijn kledij…

een boom wordt herboren zo stoer en zo brutaal was enkel zijn kledij verloren na een jaar van pracht en praal!…

zij kwam onverwacht nam als entree een licht hautaine houding mee in een lieve fris spottende lach er ruiste verleden in haar kledij zonder dat de aanslagen van tijd zichtbaar waren in haar verschijnen waar geroezemoes de boventoon voerde lijkt stilte nu de overhand te krijgen uit pure verbazing om het vreemde gebeuren zij…

natuurlijk maar toch behoorlijk kwijt dat wat zo subtiel kan zijn een tepel met ijsklonten prikkelen of je tong in alle bochten wringen de zwarte paardedeken bedekt het ik zie in alle vrouwen enkel nog levenden uit decadente schilderijen en allang geen woeste dieren meer ik val voor ogen en lieve gezichten, schone haardracht en mooie kledij…

De jonkvrouw flaneert door de balzaal Dansend zoekt zij haar ridder uit Haar weelderige kledij siert haar In een prachtige jurk tot op de kuit… Een sluier bedekt haar begerige ogen Het oude spel van verleiden siert haar Zwierig danst ze om de ridders heen Straks zal ze haar geliefde zien daar… De jonkvrouw flaneert door de balzaal Dansend…

Wollen warme kledij opgeborgen met een zeer brede lach Het gewaagde verfijnde zomerjurkje beklemtoont wie ik zijn mag.…

gezwinde pas ze wil weer aan het schilderen de zomer heeft ze geen boodschap aan voor je het weet vallen de bladeren vliegen de vogels naar verre oorden de wind blaast zijn bolle wangen al op en plots lijkt juli alweer lang geleden ach, een onvergetelijke zomer misschien nog een aangename dag de herinnering aan warmte als we dikkere kledij…

en struiken en het bloeien en diepste buigen van de aller- mooiste bloemen we dansten heerlijk luchtig in de lichtste en doorzichtigste gewaden om enkel de schoonheid gewaar te worden die jij al meteen bij je geboorte had meegegroeid uit jouw genetische schat zacht ruiste de door de natuur gegenereerde muziek in onze golvende kledij…

Een aalscholver droogt haar kledij terwijl een blauwe reiger een voorn uit het water vist, onbevreesd reizen onze realistische waarnemingen mee in een non -dualistisch blijspel waar twee zielen zich één voelen in een magisch spektakel van “ rust “.…

Wijzers die mij dirigeren in een richting door een warme open persoonlijkheid met een levendige glans als in fotografie dat in kledij mij door de nacht begeleidt. Mijn uren schitteren in de mysterie door haar gezang als een banshee haar krachten van de eenzame strijd zorgt altijd dat ik het licht blijf zien.…

Jezus was toch ook voor minimale kledij! Tegelijkertijd droomde ik van het malse borstenpaar, dat in die bollende hoezen zich dagelijks verstopte, niet om wat verstoppertje te spelen, nee, het had echt de bedoeling om zich af te schermen van de ongewenste blikken. Uit angst. Uit opgelegde preutsheid.…

In fleurige kledij in vrijheid. In een afgelegen donker bos. Achter een grote vuilnisstortplaats. Ver in een diep takkenbos. Daarin lig ik vastgeketend. Ik weet niet wat ik moet doen. Dan komt er een eekhoorn met een staart van een schilderskwast. En dan komt een konijn met oren wijd en zijd. Ze huizen bij mij.…