haar jawoord

de winterjas glijdt
langzaam van mijn schouder
ik had hem daar geparkeerd
het is immers zonnig weer

en de binnenstad, vereerd
met een zwoele zuidenwind,
kent volle terrasjes
met uitgestalde witte kuiten
van lunchende dames
in de vroege voorjaarssfeer

even weg van kantoor
maar wel met sigaretten
en andere snuisterijen
in modieuze lederen tasjes

juist voor twee
over elkaar geslagen
lelieblanke benen,
raakt mijn kledij
onze moeder aarde

het behoeft geen betoog
dat ik moeite heb met bukken
ook al ben ik nog zo vrijgevochten
zonder vrees voor vlezige stukken

ik behoor eerst haar jawoord te vragen
eer ik naar de bodem reik
"mag ik", vraag ik schuchter,
gepast en zonder uit te dagen

Zie ook: http://www.fixpoetry.com

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 26 februari 2008

julius-dreyfsandthotmail.com

humor

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.8 met 37 stemmen 1.063