Alle inzendingen over klepels

naar iets onzichtbaars ogen van glas de spiegels gebroken dan hang je aan de zon wil de nevel optrekken handen van was armen te kort je valt uiteen en ik lijm wat en ja, je bent er nog en ja, ik weet het nog en ja, je doet het goed in de haven branden alle schepen we vangen vlinders in de herfst zoeken kastanjes in de lente de klepel…

het is vroeg of laat en onderscheid hiertussen kan even geen kwaad ik hang als het ware aan de klepel vast die beweegt wel, maar denkt zeker niet na welke koers we gaan varen het is heen en weer binnen de houten kast en de sleutel ligt al jaren te wachten in de onder la ik voel wel dat de veer ietwat licht is gespannen maar dat…

Zoek poëzie waarin mijn woorden kunnen schuilen Klanken die waaieren over stad en veld Als de bronzen stemmen van klokken uit een carillon Waarvan de klepel de historie vertelt Over streken ver in het rond En ik wil roepen over vrede Over vriendschap en geen geweld Over mensen die elkaar respecteren In een wereld waar elk leven telt Ik…

de hik jij ik wil en ik jij wou jij de man en ik de vrouw ik het geld en jij de poen ik de kus en jij de zoen jij het laten, ik het doen jij de veter, ik de schoen ik de schilder, jij de kwast ik de ober, jij de gast jij de ploeg en ik de voor jij de tractor, ik het spoor ik de kade, jij het schip ik de schommel, jij de wip ik de klepel…

Als een bezopene staar je kwijlend naar een tepel, die keihard het azuur probeert te naaien, je ramt op de nog-een-rondje-klepel, maar je gaat onherroepelijk naar de haaien.…

wachtend, edel wijf Een Penelope zonder frullen Haar man en moed en macht kwijt Dwalend over fossielen uit de ijstijd Het strand uitkamt, en stijf Van zenuwen, zuchten, zand Het juichend vee, het feest mijdt Ruw als roestend ijzer Statig als gegoten brons Is de matroos die vele dagen, mijlen wijzer Luistert naar het gegons Van de klok, de klepel…

Hoor, ze brommen hol in 't bonzend schomlen van de zware klepels, en breken bronzen klanken, morzlen klanken, die rollen traag, eentonig traag, en zweven, en zich ontbindend dof en doffer smelten, en sterven terendzacht door de ijle ruimte met al het weifelachtige des avonds... De klokken luien!...…

midden zo ontstaat de mistvallei waar stil de wijze uilen bidden de duisternis gebruiken zij om plooien in het licht te vinden wild zigzaggen zij door tijd waar al die helder zien verblinden het verleden van de spijt zal heden met berouw verslinden pas wanneer de klok gaat preken en de kerk voor het altaar knielt zal hoop de droeve klepel…

dan zingen zal, dat ‘t wederklinkt alomme, de gorgel los, de vogel en de luidgekeelde blomme; de klepel zal de klokke slaan en kondigen de Koning aan.…

Haar vingers en duim doen de klanken naar buiten stromen De voeten spelen met de pedalen Zo zet ze de klepels naar haar hand. De klokken zingen gedwee hun lied voor haar. Volledig overspoeld door het ritme Gaat ze vrolijk verder Het is haar leven Om iedereen de mooie klank van die beiaard te geven.…

dan zingen zal, dat ‘t wederklinkt alomme, de gorgel los, de vogel en de luidgekeelde blomme; de klepel zal de klokke slaan en kondigen de Koning aan. 12 april 1897…

dan zingen zal, dat ’t wederklinkt alomme, de gorgel los, de vogel en de luidgekeelde blomme; de klepel zal de klokke slaan en kondigen den Koning aan. 12-04-1897 -------------------------------------- Moeren: morrelen Gers: gras Gorgel: keel,strottenhoofd…

Zo gij, wepel, nen overjaarse aksternest entwaar nog hangen vindt, van boven in de abelen, ‘t is een wiege zonder kind, die waagt, en geen geluid en geeft: een klokke zonder klepel.…